به گزارش مشرق، برای جماعتی که گذشته درس عبرت نمی‌شود مرثیه سرایی و نوشتن و انتقاد کردن مثل آب در هاون کوبیدن است. خیلی زود یادمان رفت همین اعتراض‌های پوچ و عبث به داوری در جام ملت‌های آسیا یقه ایران را گرفت و درست در مهمترین و هیجان انگیز ترین نقطه تاریخ به دلیل یک ضعف رفتاری که در فرهنگ‌مان ریشه دوانده یک گل ناقابل تقدیم ژاپن کردیم و آرزوهای ۴۳ ساله خود را به باد دادیم. پس نوشتن و مصداق آوردن از آنچه که راحت به دلیل خشونت در مستطیل سبز از خود نشان داده ایم نه تنها فایده‌ای ندارد بلکه این روزها گلادیاتورهای وطنی و غیر وطنی به اسم تعصب و عشق به پیراهن در چمن فوتبال از ته دل به ما می‌خندند واین نقدها را گویی روی یخ می‌نویسیم.
گوش شنوا که قطعاً از سوی باشگاه‌ها وجود ندارد که اگر داشت خود باشگاه‌ها که متاسفانه به خود و بی جهت عنوان فرهنگی هم یدک می کشند با بیانیه نویسی و یا با کنایه در نشست‌های خبری از سوی سرمربیان و مدیران رسانه‌ای خود این طور به جان هم نمی‌افتادند.
پس مستقیم و رک صحبت خود را به مسیر اصلی اش می بریم و روی صحبت را با کمیته داوران باز می‌کنیم. کمیته‌ای که باید در حمایت درست و به موقع از داورانش خودی نشان دهد اما شاهد هستیم در روزگاری که بیشترین هجمه‌ها به سمت داوران روانه شده مسئولان فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته داوران فقط به مصاحبه‌های پراکنده بسنده کرده اند و هیچ اتفاق دیگری برای درست کردن این شرایط بحرانی ندارند.
آش این قدر شور شده که گزارشگران تلویزیونی هم عنان کار از دست داده اند و هر صحنه خطایی که حق یا ناحق، درست یا غلط از سوی داور سوت زده می‌شود به خود اجازه می‌دهند تا داور را که زیر سیل فحاشی از سوی هواداران قرار گرفته اند نقادی کنند و موج سواران را از نقدهای غیر اصولی و گاه برای خودشیرینی هواداران یک تیم بی نصیب نگذارند.
همین چند روز پیش بود که در بازی رئال مادرید و آژاکس در لیگ قهرمانان اروپا درحالی که در صحنه‌ای که آژاکس در خانه به تیم مادریدی گل زد و آن اتفاق آفساید هم بود. ابتدا گل تایید شد، اما در ا داور وسط برای تشخیص آن درخواست VAR کرد گزارشگر بازی که اتفاقاً عادل فردوسی پور هم بود اشاره کرد که آفسایدی در کار نبوده و چرا باید داور درخواست سیستم ویدئویی کند اما بعد از ۴ بار مرور صحنه از سوی داور VAR مشخص شد که آفساید درست بوده است. به همین راحتی از بیرون گود کار داوران در لیگ برتر قضاوت می‌شود و همین برداشت‌های لحظه‌ای از قضاوت‌ها عاملی می‌شود برای انواع انتقادات و توهین‌ها به داوران لیگ برتری.
در اینکه گاهی اشتباهات داوری در لیگ برتر به تیم‌ها صدمات جبران ناپذیری زده است اما آیا روشی که این روزها درلیگ برتر به کار گرفته شده مشکلی را حل می‌کند؟ کدام تیم با رفتارهای غیر اصولی و با بیانیه نویسی و جدیداً با سیاست سکوت و عدم حضور در نشست‌های خبری توانسته امتیازها از دست رفته به دلیل اشتباهات داوری را برای خود بازگرداند که اکنون شاهد رفتارهای عجیب در لیگ هستیم؟
به عقب که باز می‌گردیم اوج انتقاد از داوری از بازی پرسپولیس و سپاهان کلید زده شد. جایی که از یک هفته قبل از بازی برانکو در نشست خبری و بعد از بازی با ذوب آهن درحالی که در آن مسابقه خطای داوری خیلی چشمگیری رخ نداده بود به داوری‌ها تاخت و بعد در پایان بازی پرسپولیس و سپاهان، امیر قلعه نویی در بی سابقه ترین مصاحبه خود فغانی را قلدر جدید فوتبال معرفی کرد. اینکه فغانی در آن بازی قضاوت خوب با بدی انجام داد به کنار اما آیا ادبیات به کار گرفته شده از سوی سرمربی سپاهان سبب نشد تا نگاه‌ها به داوران تغییر کند؟
در آن برهه کمیته داوران برای حفاظت از داور خود چه کرد؟
کمیته انضباطی چه کرد؟ مسئولان فدراسیون در آن زمان آیا صدای زنگ خطر را شنیدند؟ کمیته اخلاق حتماً باید خونی از بینی کسی بیاید تا به این بیانیه نویسی ها و مصاحبه‌های معنادار تیم‌ها ورود کند؟
در فصلی به سر می بریم که در رفتاری بی سابقه تمامی تیم‌های لیگ برتری به داوری‌ها معترض هستند اما دور از فضای مجازی که متاسفانه مجالی شده برای عده‌ای هتاک تا هر آنچه که در خیابان و سکوهای ورزشگاه‌ها نمی‌توانند از خود نشان دهند اما همه دق ودلی خود را با حمله به پیج‌های داوران و یا صفحات هواداری خالی می‌کنند، آیا کسی در کمیته داوران و فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به بررسی و ریشه یابی این مشکل دست زده اند؟ رفتار بازیکنان داخل زمین غیر قابل باور شده است.
داوران لیگ برتری با همه نقاط قوت و ضعف خود پیش از اینکه به زمین بیایند بازنده‌های بزرگ هر بازی هستند. به نظر می‌رسد نوعی اپیدمی در بین بازیکنان به خصوص بازیکنان چهار تیم استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتورسازی به وجود آمده و هر کدام در تقلید رفتار از هم سبقت گرفته اند و در مسابقه‌ای شرکت کرده اند که هر کسی بیشترین اعتراض را به داور داشته باشد برنده اسکار می‌شود.
نگاهی به فیلم و عکس‌های بازی‌های اخیر تیم‌های مذکور بیندازید همه چیز عیان است. به چهره خشن بازیکنان نگاهی بیندازید همه چیز دستتان می‌آید. از باشگاه‌ها که هیچ امیدی نیست چون این طور که شواهد نشان می‌دهد آنها از رفتار بازیکنان خود خیلی هم راضی هستند که اگر نبودند بازیکنی که به دلیل اعتراض کارت زرد می‌گیرد و حضور خودش را از بازی‌های مهم آینده تیمش محروم می‌کند حتماً برخوردی می‌شد اما وقتی باشگاه‌ها با بازیکنان عصبانی و از خود مچکر خود برخوردی نمی‌کنند و همه نداشته های خود را در داوری‌ها جستجو می‌کنند دیگر چه باید گفت؟
به فریدون اصفهانیان رئیس کمیته داوران به دلیل شرایط موجود نقد وارد است اما او چند روز قبل به حرف مهمی اشاره کرد و گفت اگر با این حجم از انتقادات داوران بگویند دیگر نمی‌خواهند قضاوت کنند چه باید کرد. حرف او را باید جدی گرفت. به نظر می‌رسد داوران یک بار برای همیشه باید این تصمیم مهم را بگیرند تا بلکه با همت خود این شرایط آشفته فرهنگی و این رفتار غلط و بد آموخته بازیکنان و مربیان را تغییر دهند. باید از یک جایی بساط اعتراض‌های بیش از حد و غیر قابل کنترل را جمع کرد. اعتراض به داوری‌ها همیشه در همه دوران‌ها بوده است و جلوگیری از اشتباهات داوری فرضی محال است اما قرار نیست به دلیل اشتباه داوری رفتارهای غیر انسانی داشته باشیم. گرفتن امتیاز به چه قیمت؟ آیا کسی قیافه موعود بنیادی فر بعد از پایان بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان را دید؟ نفس راحتی که او بعد از بازی کشید نشانه چیست؟ داور بازی استقلال و تراکتورسازی با چه گناهی باید زیر آن همه فشار قرار گیرد؟
آقای کمیته داوران شما که می‌دانستید پول، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری ندارید چرا وعده سیستم ویدئویی را به جامعه فوتبالی می‌دهید؟ شما که توان برخورد با شرایط را ندارید چرا از داوران پشت دروازه استفاده می‌کنید درحالی که در بازی‌های اخیر نقش آنها در تصمیم گیری های مهم چه بوده است؟ آقای رفعتی شما که می‌دانید با کمبودها از هر نوعش روبرو هستید چطور وعده استفاده از VAR در دربی را می‌دهید؟ آیا خود شما آتش بیار معرکه برای داوران نیستید؟
آقای کمیته انضباطی برخورد قاطع شما با بازیکنان، مربیان و باشگاه‌های همیشه عصبانی چیست؟ چه قانونی برای مصون ماندن داوران داریم؟ آیا همه عدم نتیجه گیری تیم‌ها به خاطر ضعف داوران است؟
بهتر است این گونه تمام کنیم فدراسیونی که برای داورانش حرمت قائل نمی‌شود دفاع از سوی دیگران کاسه داغ‌تر از آش شدن است. نقد بر داوری همیشه بوده و هست اما دلیل نمی‌شود باشگاه‌ها به خود اجازه دهند این طور لجام گسیخته رقابت خود را در اتهام به داوران به رخ بکشند.