به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
محسن امین‌زاده که زمانی هم در دولت اصلاحات معاون وزارت خارجه بوده، به روزنامه آرمان گفت: به باور من آنچه برای تغییر رویه‌های متعارف ایران در سیاست خارجی ضروری است، رسیدن دولتمردان ایران به یک اجماع در جهت مصالح ملی است. اجماعی که می‌تواند نهایتاً بدل به یک اجماع ملی شود در شرایط کنونی، اختلاف نظر میان دولتمردان ایران در مورد مصالح ملی و امنیت ملی راه را برای هر تدبیر جامع و درستی می‌بندد.
بیشتر بخوانید:
کنوانسیون پالرمو برای مقابله با دور زدن تحریم‌هاست
«توافق بهتر» با ایران باید شامل چه مواردی باشد
مافیای FATF ؛ پناهگاه پولشویان و تروریست‌ها
وی درباره FATF گفت: اختلاف نظرها در مورد تصویب یا عدم تصویب FATF مصداق بارز این تفرق نظر و عدم اجماع ملی است. برای موافقان تصویب این قوانین، استدلال‌ها و ادعاهای مخالفان قابل درک و فهم نیست و به نظر می‌رسد که دلایل مخالفت آنان ارتباطی با فرصت‌ها و تهدیدات عدم تصویب این قوانین ندارد. آنان فقط مخالف رابطه با آمریکا نیستند. مخالف تعامل با جامعه جهانی هستند و نوعی انزوای از نوع کره شمالی را طلب می‌کنند.
این اظهارنظر در حالی است که طیف متبوع آقای امین‌زاده، هنوز درباره چک برگشتی برجام و تعهدات یکطرفه شده آن برای ایران هیچ توضیح و توجیه درخوری ارائه نکرده‌اند. به عبارت دیگر باید معلوم شود صرف نظر از بازی مغالطه‌آمیز با تعبیر «جامعه جهانی» و معادل گرفتن آن با آمریکا و چند کشور اروپایی، مفهوم واقعی «تعامل» چیست؟ آیا از همان جنس برجام است که شما امتیاز نقد می‌دهید و وعده می‌گیرید اما طرف مقابل زیر همه وعده‌ها و تعهداتش می‌زند؟ کجای این اتفاق، تعامل است؟ یعنی از همین حالا امثال آقای امین‌زاده به مردم تضمین و اطمینان می‌دهند که برنامه‌شان، تکرار مدل برجام درباره FATF (دادن امتیاز، گرفتن وعده، افزایش تهدیدها و تنگ‌تر شدن محاصره تحریمی در اثر اشتباه طیف خودی) است؟! اینکه بسیار خائنانه است. با این وصف برای چه، قیافه آدم‌های روشنفکر و مطلع و نگران منافع ملی را به خود می‌گیرند؟!