به گزارش مشرق، دعا و نیایش از بهترین ابزارهای ارتباط روح انسان با خداوند متعال است. این عمل به قدری اهمیت دارد که خداوند در آیاتی از قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم انسان‌ها را دعوت به انجام آن کرده است. به عنوان نمونه در بخشی از آیه ۶۰ سوره غافر می‌فرماید: «وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم.»
امام کاظم (ع) یکی از اهمیت‌های دعا را تغییر در تقدیرات الهی معرفی کرد. راوی می‌گوید شنیدم امام کاظم (ع) می‌فرمود: «دعا تقدیر آسمانی را خنثی می‌کند: چه مقدر باشد و چه مقدر نباشد. من گفتم: فرمان مقدر را خنثی می‌کند، میفهمم، اما فرمان نامقدر را چگونه خنثی می‌کند؟ ابو الحسن (ع) گفت: از تقدیر آن مانع می‌شود؛ إِنَّ الدُّعَاءَ یَرُدُّ مَا قَدْ قُدِّرَ وَ مَا لَمْ یُقَدَّرْ قُلْتُ وَ مَا قَدْ قُدِّرَ عَرَفْتُهُ فَمَا لَمْ یُقَدَّرْ قَالَ حَتَّی لَا یَکُونَ» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج ۲، ص ۴۶۹)
از این رو هر یک از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) تقید فراوانی نسبت به امر دعا و مناجات داشتند و شیعیان خویش را دعوت به آن در خوشی و ناخوشی می‌کردند. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز دعا را کلید (در) رحمت خواندند و آن را سلاح مؤمن، ستون دین و نور آسمان‌ها و زمین معرفی کردند و می‌فرمودند:
«به وسیله دعا، به استقبال بلایا بروید؛ وَ اسْتَقْبِلُوا الْبَلَاءَ بِالدُّعَاءِ» (الإختصاص شیخ مفید، ص ۳۳۵) و «امواج بلا را با دعا (از خود) برگردانید.» (کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج ۱۵، ص ۸۳۱)
در روایتی می‌خوانیم امیرالمؤمنین (ع) آنگاه که از خداوند طلب باران می‌کند، می‌فرماید:
«خدایا ما را با ابرهای رام سیراب کن، نه ابرهای سرکش؛ وَ قَالَ ع فِی دُعَاءٍ اسْتَسْقَی بِهِ- اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ [السَّحَائِبِ] السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا».
بر اساس این روایت در می‌یابیم رابطه‌ای بین رفع بلایای طبیعی به وسیله دعا در تفکر اهل‌بیت (ع) وجود دارد.