به گزارش مشرق، در یکی از سکانس‌های انتهایی فیلم «ما همه با هم هستیم»، محمدرضا گلزار که در نقش خودش بازی می‌کند و در طول فیلم هم برخلاف سایر کاراکترها که صورت‌های دفرمه و سر و وضعی به هم ریخته و مرگ‌زده دارند، عادی و سرحال نشان می‌دهد، بالاخره پس از اینکه از سوی بازپرس مورد سؤالات بسیار بی‌ربط قرار گرفته، از او می‌خواهد که اجازه دهد برود چون هیچ ربطی به این ماجرا ندارد! در اینجا بازپرس برای اینکه به زور هم که شده گلزار را به ماجرای اصلی فیلم یعنی سقوط عمدی یک هواپیما و خودکشی برنامه‌ریزی شده مسافرین آن مربوط کند، پس از مدتی فکر کردن او را متهم می‌کند که در هواپیما بوده و اصلا برخی او را در هواپیما دیده‌اند و بالاخره در آخر می‌گوید که برخی دیده‌اند هواپیما روی او فرود آمده است!
بیشتر بخوانید:
پوپولیسم هنری، با پول حکومت علیه حاکمیت!
به نظر می‌آید، همین صحنه اساس مفهوم فیلم «ما همه با هم هستیم» را به خوبی می‌رساند، فیلمی که عده‌ای با موقعیت‌ها و شغل‌ها و مسائل بدون ربط، در حالی که هیچ‌کدام لااقل برای تماشاگر انگیزه مشخصی را بیان نمی‌کنند، گرد هم دعوت می‌شوند تا در یک خودکشی عمدی دسته جمعی حضور داشته باشند! همین یک خط، تا دو سوم فیلم، تماشاگر را زجرکش می‌کند تا قطره قطره به کاراکترهای این جماعت بی‌ربط پی ببرد؛ یک فیلمساز خودشیفته که در پی سیمرغ است، یک پزشک علّاف، یک گرداننده پارتی‌های زیرزمینی، یک سوژه فیلم غیراخلاقی در اینترنت، پیرمردی کم‌حافظه، یک متصدی بانجی جامپینگ که 19 بار خودکشی کرده! و یک خلبان ناموفق به علاوه کمک و دستیارش که بالاخره معلوم نمی‌شود خودکشی دوست دارد یا خیر! و همه اینها برای نجات یک شرکت هواپیمایی در حال ورشکسته! واقعا می‌توانید بی‌ربط‌تر از این افراد و کاراکترها و ماجرا و بی‌سر و ته‌تر از چنین قصه‌ای را در میان فیلم‌های اخیر این سینما پیدا کنید؟!
البته در میان صحبت‌ها و دیالوگ‌های پایان‌ناپذیر و کشدار و خسته‌کننده بازیگران، خصوصا چانه‌زدن‌های پژمان جمشیدی با همان لحن و طرز بیان کلیشه‌ای همیشگی، برخی تکه‌پرانی‌های بامزه هم وجود دارد که در نهایت فیلم را می‌تواند در حد یک قطعه نمایشی پنج تا 10 دقیقه‌ای قابل قبول گرداند اما وقتی فیلم به بیش از 90 دقیقه کشیده می‌شود، آن وقت برایمان این سؤال پیدا می‌شود که چه کسی روی چنین بحر طویل بی‌خاصیتی پول بی‌زبان خود را هزینه کرده است؟
ولی پاسخ این سؤال همه تعجب‌ها و حیرت‌ها را فرو می‌نشاند:
سجاد خواجه علیجانی؛ حامی مالی جشنواره فیلم فجر، کنسرت‌های موسیقی محمدرضا گلزار، فیلم‌های «روزهای نارنجی» و «رحمان 1400» که به دلیل ابتذال بیش از حد از پرده پایین کشیده شد و اپلیکیشن تیک یا همان #7*710* معروف که اکنون هم تبلیغاتش را قبل از نمایش فیلم انجام می‌دهد. همچنین مالک درگاه پرداخت و یک فروشگاه آنلاین جعلی که تا چندی پیش پرداخت‌های وب سایت‌های شرط‌بندی را انجام می‌داده تا حدی که به دلیل کلاهبرداری از سوی دادگاهی فراخوانده شده ولی آدرسش را نتوانسته‌اند پیدا کنند!
حالا متوجه شدید این سرمایه‌گذار چقدر به فیلم «ما همه با هم هستید» ارتباط پیدا می‌کند؟! اما فیلم «ما همه با هم هستیم»، یک نکته دیگر هم دارد و آن به آخر خط رسیدن حضرات شبه‌روشنفکر چه در حیطه زندگی (آنچنان‌که در فیلم انواع و اقسام آنها را مشاهده می‌کنیم) و چه در عرصه فیلمسازی است که دیگر واقعا به سیم آخر زده‌اند.