به گزارش مشرق، این روزها که روابط آندره‌آ استراماچونی با مدیران استقلال پیچیده شده و از سوی دیگر او کارش را با آمیزه‌ای از سکوت و پرخاشگری پیش می‌برد، خیلی‌ها درصدد قیاس مرد ایتالیایی با کارلوس کی‌روش برآمده‌اند و سرمربی فعلی استقلال را با سرمربی پیشین تیم ملی مقایسه می‌کنند. کی‌روش هم طی دوران حضورش در ایران عصیانگری‌هایی داشت اما آیا همین کافی است تا رهبر ایتالیایی نیمکت آبی‌ها را یکی از جنس کارلوس بدانیم؟ مسلما این طور نیست و بین این دو آدم و اساسا بین این دو فضا تفاوت‌های مهم و زیادی وجود دارد.

یک- اولین تفاوت از گذشته می‌آید. کارلوس کی‌روش در قامت یک مربی موفق و کارنامه‌دار به تیم ملی ایران پیوست. فراموش نکنید بعد از جام‌ جهانی ۲۰۱۴ او مستقیما از نیمکت تیم ملی پرتغال به نیمکت ایران منتقل شد. او از تیمی می‌آمد که در جام‌ جهانی با اختلاف میلی‌متری به قهرمان آن تورنمنت یعنی اسپانیا باخته بود. به این ترتیب کی‌روش کاملا دست بالا را داشت اما استراماچونی در مربیگری کارنامه پرفروغی ندارد. رزومه او سیر کاملا نزولی داشته؛ به‌ طوری که بعد از حضور کوتاه‌مدت در اینتر، سر از اودینزه درآورد. بعدتر به پاناتینایکوس و اسپارتاپراگ رانده شد و یک سال قبل از حضور در استقلال هم کاملا خانه‌نشین بود. بنابراین استراماچونی نمی‌تواند طلب یا منتی بابت پذیرفتن کار در ایران داشته باشد.

دو- استراماچونی از روز اول سراغ کم‌محلی و پرخاشگری رفته، در حالی که کی‌روش اوایل کارش در ایران شخصیت کاملا متفاوتی داشت. اساسا دوران حضور سرمربی پرتغالی در ایران را می‌توان به دو مقطع چهار ساله تقسیم کرد. او چهار سال اول اهل مدارا بود، لبخند به لب داشت و حتی برخی مسابقات لیگی را از نزدیک تماشا می‌کرد اما چهار سال دوم سیاست‌های رفتاری‌اش را تغییر داد. این تغییر در اثر کسب تجربه حضور در ایران رخ داد و او به هر دلیل - درست یا نادرست - تصمیم گرفت جور دیگری رفتار کند. استرا اما از همان ابتدا در پی زدن زیر میز بود. فراموش نکنید او حتی یک هفته قبل از شروع لیگ نوزدهم به رسانه‌های ایتالیا خط داد که در مورد جدایی‌اش از استقلال بنویسند. پس این موضوع نمی‌توانست ربطی به افزایش تجربه محیطی استراماچونی داشته باشد.