به گزارش مشرق، یکی از حاشیه‌های حضور هیئت ایرانی در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در روزهای اخیر، ماجرای ممانعت از ورود محمدجواد ظریف به بیمارستانی بود که مجید تخت روانچی نماینده ایران در سازمان ملل در آنجا بستری است.
بیشتر بخوانید:
درس‌های سفر نیویورک از کارشکنی در صدور ویزا تا ممانعت از عیادت بیمار
دولت آمریکا درخواست ظریف برای صدور مجوز خروج از محدوده تعیین‌شده (جهت عیادت از سفیر و نماینده ایران در سازمان ملل) را نپذیرفت و اعلام کرد در صورتی مجوز صادر خواهد شد که ایران یکی از زندانیان آمریکایی را آزاد کند! در حالی مسافت بیمارستان تا ساختمان سازمان ملل با وسیله نقلیه ۲ دقیقه زمان می‌برد.
همچنین کلیپی در فضای مجازی منتشر شد که محمدجواد ظریف در حال خروج از محدوده تعیین شده با ممانعت پلیس روبه‌رو می‌شود.
ماه گذشته نیز وزارت خزانه‌داری آمریکا وزیر امور خارجه کشورمان را در لیست تحریم‌های خود قرار داده بود و قبل از مجمع عمومی سازمان ملل در صدور ویزا برای هیئت ایرانی تعلل کرده تا اینکه در روزهای آخر تنها برای معدودی از همراهان ویزا صادر شد. این رفتار خصمانه و خارج از عرف دولت آمریکا، البته مسبوق به سابقه است و آنها بارها تلاش کردند تا سفر هیئت ایرانی و همچنین کشورهایی که به نحوی با ایالات متحده درگیر هستند را به تعویق بیندازند.
با این‌حال این نوع رفتار آمریکا در برابر افرادی که سابقه تعامل و خوش‌بینی به این کشور را داشتند قابل تامل بنظر می‌رسد.
محمدجواد ظریف تنها وزیر خارجه جمهوری اسلامی است که با همتای آمریکایی‌اش پای میز مذاکره نشست و تلاش کرد تا از طریق مذاکره در سطح وزرای خارجه، یک بازی به گفته خودشان "برد- برد" را رقم بزند، اما اکنون کارش به جایی رسیده که به او برای چند دقیقه عیادت حضوری از تخت‌روانچی در بیمارستان نیز اجازه داده نمی شود و وزیر خارجه مجبور است از طریق اینترنت از نماینده ایران در سازمان ملل عیادت مجازی کند!
اگرچه این رفتارهای آمریکا نسبت مسئولان ایرانی محکوم و غیرانسانی است اما نشان می‌دهد آنها با افرادی هم که با خوش‌بینی به ایالات متحده نگاه کرده باشند تفاوتی قائل نیستند. نمونه بارز دیگر آن، عدم ارائه ویزای درمان به مرحوم ابراهیم یزدی وزیر خارجه دولت موقت مهندس بازرگان بود.
ابراهیم یزدی از اعضای نهضت آزادی و رابط انجمن اسلامی دانشجویان آمریکا با انجمن‌های اسلامی کشورهای اروپایی بود، سال ۱۹۶۱ به ایالات متحده رفت و مدتی طولانی به همراه همسر و ۶ فرزندش در شهر هوستون زندگی کرد. او و همسرش در سال ۱۹۷۱(سال ۱۳۵۰) تابعیت آمریکا را اخذ کردند.
ابراهیم یزدی دومین وزیر خارجه دولت موقت بود که از پیش از انقلاب ارتباطات نزدیکی با مقامات امنیتی ایالات متحده داشت
یزدی پس از پیروزی انقلاب، مدتی معاون نخست‌وزیر(مهندس بازرگان) در امور انقلاب شد و سپس در قامت وزیر خارجه دولت موقت ایفای نقش کرد. وی بهمراه بازرگان جزو اولین مقاماتی بودند که بدون اطلاع امام خمینی(ره) و شورای انقلاب، با زیبگنیو برژینسکی(مشاور امنیت ملی جیمی‌کارتر رئیس جمهور آمریکا) در الجزایر دیدار و گفت‌وگو کردند که با اعتراض مردم و شخصیت‌های انقلابی روبه‌رو شد.
پس از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ۱۳ آبان ۵۸، اعضای دولت موقت در اعتراض به این حرکت از سمت خود استعفا دادند. از آن پس ابراهیم یزدی و اعضای نهضت آزادی در قامت یک اپوزیسیون از هرنوع امکان گفت‌وگو و مذاکره با آمریکا حمایت می‌کردند.
یزدی درباره برجام نیز معتقد بود "اجرایی شدن برجام در سطح بین المللی موجب کاهش تنش میان ایران با آمریکا و قدرت‌های اروپایی خواهد شد."
دبیرکل وقت نهضت آزادی در ماه‌های آخر عمرش دچار بیماری‌های متعددی شده بود و قصد داشت دی ماه ۹۵ برای انجام عمل جراحی به ایالات متحده سفر کند اما در عین ناباوری با مخالفت آمریکا برای صدور روادید مواجه شد.
وی به علت شرایط جسمانی در شهر ازمیر ترکیه تحت عمل جراحی قرار گرفت و در واپسین ساعات روز پنجم شهریور ۹۶ در سن ۸۵ سالگی در ترکیه درگذشت.