به گزارش مشرق، از مقدس‌ترین و بافضیلت‌ترین زیارت‌هایی که در فرهنگ دینی و روایات اسلامی بیان شده، زیارت قبر امام‌حسین(ع) در کربلاست. اهمیت این زیارت به‌قدری است که در برخی روایات، آن را از واجبات مؤمنان برشمرده‌اند. امام صادق(ع) در این باره فرمود «زیارَةُ الحُسَینِ‌بنِ عَلِی واجِبَةٌ عَلی کل مَنْ یُقرُّ لِلحُسَینِ بِالإمامَةِ مِنَ اللهِ عَزوَجَل، زیارت حسین‌بن علی بر هرکس که او را از سوی خداوند امام می‌داند، واجب است.» ( امالی صدوق، ص123)

همچنین بر اساس روایات، این زیارت مقدس از جهت ثواب، دارای ثواب‌ها و ثمرات مادی، معنوی و اُخروی فراوان و عجیبی است به‌گونه‌ای که امام کاظم(ع) کمترین ثواب این زیارت را آمرزش گناهان برشمرده فرمودند: «کمترین آنچه از ثواب که به زائر اباعبدالله علیه‌السلام کنار نهر فرات داده می‌شود، آنگاه که حق و حرمت و ولایت او را بشناسد، این است که آنچه از گناهان پیش فرستاده و بعداً می‌فرستد (گناهان گذشته و آینده او) آمرزیده می‌شود؛ أَدْنَی مَا یُثَابُ بِهِ زَائِرُ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ‌ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَایَتَهُ أَنْ یُغْفَرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.» (الکافی/ ج4/ص582)

بیشتر بخوانید:

حدیث روز/ سخن پیامبر(ص) درباره امام زمان(عج) و امام حسین(ع)

علت شهادت امام حسن مجتبی(ع) چه بود؟

همان طور که از این روایت برمی‌آید، این نوع از بخشش گناهان مختص به کسانی است که نسبت به شناخت حق و حرمت و ولایت اهل‌بیت(ع) پایبندند؛ از این جهت می‌توان نتیجه گرفت، درجه گناه کسی که به این درجه از معرفت دست‌ یافته است، نباید آنچنان سنگین باشد که او را از مسیر خارج کند و به بیراهه بکشاند همچنان که اگر همین گناهان کوچک مورد آمرزش قرار نگیرند، به‌مرور زمان فرد را دچار قساوت قلب می‌کنند و مانع تابش نور ایمان به قلب فرد مؤمن می‌شوند، ضمن آنکه انسانِ مؤمن هیچ‌گاه نباید خود را از مکر شیطان ایمن بداند؛ چه بسیار افراد مؤمنی که به‌واسطه اعمال ناپسند، طبق قاعده قرآنیِ «حبط عمل» تمام اعمال گذشته‌شان نابود شد و از صراط مستقیم خارج شدند.

اما درباره ثواب اُخروی زیارت اباعبدالله روایاتی هم وجود دارد، به‌عنوان نمونه زراره از امام صادق(ع) نقل می‌کند «شنیدم اباعبدالله فرمود:برای زائران حسین‌بن علی در روز قیامت فضیلتی بر سایر مردم است. گفتم فضیلت آنها چیست؟ فرمود: آنان 40 سال قبل از دیگران به بهشت داخل می‌شوند در حالی که مردم در حساب و موقفند؛ إِنَّ لِزُوَّارِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ عَلِیٍّ‌ع یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَضْلًا عَلَی النَّاسِ قُلْتُ وَ مَا فَضْلُهُمْ قَالَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ قَبْلَ النَّاسِ بِأَرْبَعِینَ عَاماً وَ سَائِرُ النَّاسِ فِی الْحِسَابِ وَ الْمَوْقِفِ.» (کامل الزیارات، ص 13 /  وسائل الشیعة، ج‏14، ص425)

یا سیف تمار از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند شنیدم که ایشان می‌فرمودند: «زائر امام‌حسین علیه السلام شفیع 100 نفر در روز قیامت است؛ کسانی که آتش دوزخ بر ایشان واجب شده است و کسانی که در دنیا از مسرفین بودند.» (مستدرک الوسائل، ج10، ص253)