به گزارش مشرق، پویان عسگری درباره برخی فیلم‌های در حال اکران گفت: «مسخره‌باز» بیشتر یک توهم سینمایی است تا تجربه‌ای سینمایی و حاصل سینمانشناسی و ندانستن پیچیدگی فرم و محتوا است. وقتی از تئاتر وارد سینما می‌شوند، با توجه به اغراق در بیانگری، افراط در استفاده از عناصر زیبایی‌شناسانه‌ی هنری که به وجود می‌آید نمی‌توانند به یک فرم سینمایی برسند. محتوا و فرم باید در یک تناسب و رفت‌وبرگشتی دیالکتیک دائمی شکل بگیرد. مسخره‌باز چیزی جدی برای عرضه ندارد و مثل بسیاری از فیلم‌های نسل جوان این سال‌ها، نداشتن نگاه جامعه‌شناسی خود را از جامعه‌ی ایران پشت زرق و برق جعلی پنهان می‌کنند.»
بیشتر بخوانید:
«مطرب» در ژانر خالتور؛ پرویز پرستویی یک دانگ هم شبیه جواد یساری نشد! +عکس
او ادامه داد: «این روزها، «مطرب» پرفروش است و در بین مخاطبان سینما صحبت از آن است تا این فیلم را انتخاب کنند و ببینند. مصطفی کیایی با فیلم «بعدظهر سگی سگی» وارد سینمای ایران شد و در همان فیلم اول استعدادی از خودش بروز داد. کیایی هرچه به جلو آمد، تلاش کرد تا در دو موضوع ذوق‌ورزی کند. یکی از این موارد هدایت، کنترل و بازی‌گیری از بازیگران است و به نظرم در دو فیلم «خط ویژه» و «بارکد» اتفاقی جالب در سینمای کیایی افتاد. دومین مورد، بازی با لحن شوخی‌جدی در کل فیلم و موقعیت‌ها است. در کلیت فیلم، غیر از شعارهای سیاسی فیلم خط ویژه، شاید جدی‌ترین تجربه‌ی کار با لحن شوخی جدی در بین فیلم‌های کیایی همان خط ویژه است. به نظرم در فیلم بارکد در کار لحن شوخی جدی پیشرفت نیز کرده است. پلات داستانی در این دو فیلم و به خصوص در بارکد خیلی ابتدایی و دم دستی است. کیایی هرچقدر به جلو آمده از مسیر اصلی خودش دور شده است. «چهارراه استانبول» شبیه به فیلم‌های ملودرام اجتماعی معمول این سال‌ها بود و مقداری عربده و اشک، اخلاق‌گرایی «ما چه آدم‌های بدی هستیم و باید خوب بشویم» و انواع و اقسام کلیشه‌های آزاددهنده مرسوم سینمای ایران را دارد.
«مطرب» نسبت به دو فیلم «مکس» و «نهنگ عنبر» سامان مقدم که از آنها تاثیرگرفته، پایین‌تر است. همچنین نسبت به فیلم‌هایی که به مقوله‌ی مهاجرت می‌پردازند و شهر استانبول را مبنای برزخ و شهر میانی خود قرار می‌دهند تا آدم‌ها به جاهای دیگر مهاجرت کنند، در جایگاه پایین‌تری قرار دارد. مطرب فیلمی است که داستانش را خیلی بد شروع می‌کند و نمی‌تواند داستانش را بسط و گسترش دهد. پرویز پرستویی شخصیت مطرب که قرار است شخصیت اصلی فیلم باشد، در نیمه‌ی دوم فیلم در حاشیه‌و سایه داستانک‌های بی‌مزه‌ی فرعی قرار می‌گیرد و تحمل آن کار سختی است.»
منبع: انصاف نیوز
