به گزارش مشرق، تیم ملی والیبال ایران با وجود نگرانیهایی که وجود داشت برای دومین سال متوالی جواز حضور در المپیک را کسب کرد تا کاروان ایران برای دومین بار در تاریخ با دو رشته تیمی در المپیک 2020 حاضر شود. این افتخار به نام ایگور کولاکوویچ، سرمربی اهل مونته نگرو تیم ملی ایران ثبت شد که البته از المپیک هم زیاد خوشش نمیآید.
بیشتر بخوانید:
کولاکوویچ: شادی مردم، بزرگترین دستاورد بود
مسابقات انتخابی المپیک را چطور ارزیابی میکنید؟ چند مسابقه آسان و یک بازی سخت با کره داشتید؟
کسب سهمیه المپیک کار آسانی نیست چون همه تیمها با تمام قوا وارد مسابقات میشوند. تیمهای آسیایی در مقابل ایران با تمام قدرت خود ظاهر میشوند. بهترین تیمهای آسیایی در مسابقات انتخابی المپیک حاضر بودند ولی هیچ کدام چیزی برای از دست دادن مقابل ایران نداشتند و به همین خاطر بدون ترس و بدون احترام مقابل ما به میدان میآمدند. ما برای حضور در مسابقات انتخابی المپیک مشکلات زیادی داشتیم از جمله مصدومیت بازیکنانی مثل غفور، قائمی و غلامی و سرماخوردگی تعدادی از بازیکنان در هنگام ورود به چین.
شهرام محمودی نیز در بازی دوستانه با قطر دچار مصدومیت شد به نظر میرسید همه تیمهای حاضر در چین برای کشتن ما به میدان آمده بودند. ما بازیهای نسبتا آسانی را در چین پشت سر گذاشتیم ولی در مقابل کره به مشکل برخوردیم. این تیم بازی معمول خود را انجام نمیداد و تمام تلاش ما نیز به طرز عجیبی به امتیاز منجر نمیشد. ولی در پایان به نتیجه مد نظر خود رسیدیم و برنده شدیم. در بازی نهایی هم خیلی ساده تر از چیزی که انتظار داشتیم چین را شکست دادیم چون بازیکنان ما در شرایط بسیار خوب فیزیکی و روحی بودند.
اهمیت حضور تیم ملی والیبال ایران در المپیک چیست؟
برای تمام تیمهای جهان، حضور در المپیک بسیار مهم است. تیم ملی والیبال ایران هم مانند المپیک قبلی با کسب نتایج بسیار خوب راهی المپیک شد. حضور در المپیک برای معرفی والیبال ایران و چهره والیبال این کشور بسیار اهمیت دارد. مدت زیادی از حضور ایران در بین قدرتهای درجه یک والیبال نمیگذرد و ایران یک قدرت نوظهور در دنیای والیبال به حساب میآید. حضور در دو المپیک متوالی نشان میدهد که والیبال ایران همچنان در اوج قدرت قرار دارد و شایستگی حضور در بین تیمهای درجه یک والیبال را داراست. تیم ملی ایران، کار خود را به خوبی انجام داد و نشان داد که آیندهدار است. شما در نظر بگیرید تیمی مثل صربستان که عنوان قهرمانی اروپا را به دست آورده از راهیابی به المپیک باز ماند البته مسابقات انتخابی المپیک در اروپا بسیار دشوارتر است ولی برای تیم ملی صربستان اصلاً خوب نبود که سهمیه المپیک را به دست نیاورد.
چرا تیم ملی صربستان به المپیک نرسید؟
چیزی که من شنیدهام این است که تیم ملی صربستان چند مصدوم داشت که کواچویچ و آتاناسیویچ از جمله آنها بودند. تیم ملی صربستان همواره با حضور این دو بازیکن به میدان رفته و نبودن آنها یک اتفاق ناخوشایند و غیرمعمول برای این تیم به حساب میآید. تیم صربستان شانس حضور در المپیک را از هر دو تورنمنت ایتالیا و فرانسه از دست داد.
برای چهارمین بار به المپیک رسیدید. کدام یک از المپیکهایی که در آن حاضر بودید برای شما جذابتر بوده است؟
من نمی توانم حدس بزنم که چه نتایجی در المپیک توکیو کسب خواهیم کرد ولی اگر صادق باشم باید بگویم که هیچ تجربه خوبی از حضور در المپیک ندارم. المپیک بزرگترین رویداد ورزشی جهان است ولی هر بار که به المپیک صعود کردیم شرایط خوبی نداشتیم. نخستین حضور من در المپیک به عنوان کمک مربی تیم صربستان و مونتهنگرو در المپیک 2004 آتن بود. ما به عنوان تیم نخست از مرحله گروهی به یک چهارم نهایی صعود کردیم و یکی از بختهای قهرمانی بودیم اما درست در شب مسابقه 6 بازیکن ما دچار بیماری ویروسی شدند و نتوانستند بازی کنند و تیم ملی روسیه با شکست سه بر یک ما راهی نیمهنهایی شد. همچنین تیم ملی برزیل به تیم آمریکا که توسط «داگ بیل» هدایت میشد اجازه پیروزی داد و به این ترتیب روسیه به جای ما از گروه صعود کرد. من واقعاً از این نوع بازی و تصمیمگیری مربیان دو تیم متاسف شده و احساس شرم کردم.
در المپیک 2008 پکن تیم من(صربستان) با چهار دریافت کننده بازی میکرد که در یک بازی تعیین کننده و حساس دو دریافت کننده تیم مصدوم شدند و ما با تیمی نصفه به میدان رفتیم و شکست خوردیم. در المپیک 2012 لندن نیز بدشانسی دیگری گریبان ما را گرفت و پاسور اول تیم (پتکوویچ) که در آن زمان در لیگ برتر ایران بازی میکرد، دچار مصدومیت شد. او در تعدادی از بازیها برای ما به میدان رفت ولی پاسوری که انتظار داشتم نبود. به همین دلایل که ذکر کردم بازیهای المپیک را زیاد دوست ندارم ولی امیدوارم که در المپیک پیش رو، بهترین نتایج ممکن را کسب کنیم.
چرا تیم ملی ایران در مقابل تیمی مثل فرانسه همیشه به مشکل بر میخورد و معمولاً می بازد؟
تیمهایی هستند که هیچ کس دوست ندارد با آنها بازی کند. فرانسه جزو تیمهایی است که هیچ تیمی علاقهای برای روبرو شدن با آن ندارد. تیم ملی فرانسه در ظاهر تیمی پرستاره نیست ولی در واقع تمام بازیکنان این تیم از نظر فنی در سطح بسیار بالایی قرار داردند. سیستم بازی آنها کم نقص است و از ابتدا تا انتهای بازی بسیار کم اشتباه ظاهر میشوند. من پیش از این هم گفته بودم که علاقهای برای بازی با تیمهای آسیایی هم ندارم چون سیستم بازی تیمهای آسیایی نیز بسیار خاص است. تیم ملی ایران شبیه فرانسه است و هیچ تیمی در جهان دوست ندارد با تیم ملی ایران بازی کند.
بازیکنان ایران همان طور که بعضی اوقات خیلی راحت بازی را به حریف واگذار میکنند، آماده هستند تا هر حریفی را در جهان شکست دهند. اگر بازیکنان ایرانی در شرایط مناسب روحی و جسمی باشند، قادرند، تمام تیمهای دنیا را از پیش رو بردارند و از این جهت شبیه بازیکنان صربستان هستند.
چقدر در معرفی بازیکنان جوان به تیم ملی بزرگسالان ایران موفق بودید؟
من بازیکنان جوان زیادی رو به تیم ملی معرفی و دعوت کردم ولی برخی از آنها شانس خود را از دست دادند. آنها این فرصت را داشتند که مدت زیادی برای تیم ملی به عنوان بازیکن ثابت بازی کنند ولی این فرصت را از بین بردند.
برخی مثل مرتضی شریفی با تلاش بیشتر، مجدداً این شانس را به دست آورد و به تیم ملی دعوت شد. کشور ایران بازیکنان جوان و مستعد زیادی دارد و به همین خاطر است که در ردههای سنی پایه به عنوان قهرمانی جهان رسیده است. بازیکنانی مثل امیرحسین اسفندیار، جواد کریمی وعلی اصغر مجرد اگر مثل امیرحسین توخته متوقف نشوند، آینده بسیار درخشانی پیش رو دارند. بازیکنانی مثل پوریا یلی و محمدرضا حضرت پور نیز به اهمیت حضور و نقش خود در تیم ملی کاملاً آشنا شدهاند و به همین خاطر با جدیت و به شدت تمرین میکنند. از این بابت بسیار خوشحالم چون کارم را به بهترین شکل ممکن انجام دادم. من تعدادی از بازیکنان جوان را جانشین بازیکنان با تجربه قبلی کردم که این جوانان بعد از المپیک میتوانند بازیکن ثابت تیم ملی باشند.
علامت سکوت شما به برخی کارشناسان والیبال ایران، سر و صدای زیادی به پا کرد.
حرکتی که انجام ندادم شایسته و درخور افتخار نیست ولی در این سالها همیشه تلاش کردم که مودب و آرام باشم و حرکاتی مثل این انجام ندهم. من در طول سه سال گذشته انتقادات زیادی در مورد نتایج تیم ملی و عملکردم شنیدم ولی مشکل من به هیچ عنوان انتقادهای واقعی نیست بلکه برخی افراد نظرات خود را به شیوهای نه چندان خوب بیان میکنند. آنها شرایط تیم ملی را نمیدانند و حتی یک جلسه هم برای دیدن تمرینات به سالن نیامدند. آنها حتی یک بار هم به صورت مستقیم با من صحبت نکردند و تنها بازیکنان را نکوهش میکردند. من هیچ اعتراضی در مورد خودم ندارم چون یک خارجی هستم و میدانم که خیلیها دوست دارند به جای من، سرمربی تیم ملی باشند ولی بازیکنان جوان تیم، بسیار حساس و بهترین نمایندگان ذهن جنگنده یک بازیکن ایرانی در میادین بین المللی هستند.
وقتی تیم ملی ایران میبازد، بازیکنان بسیار ناراحت هستند چون همه حواس آنها به مردم ایران است به همین خاطر وقتی میبینم کسی تعهد کاری آنها را زیر سوال میبرد واقعاً عصبانی و ناراحت میشوم. عکس العملی که نشان دادم چیزی بود که از درون من نشات میگرفت. همه ما در تیم تحت فشار زیادی بودیم، به ویژه من که تاکنون چنین فشار زیادی را با وجود مشغله پر استرسی که دارم، تجربه نکرده بودم. به همین خاطر گفتم تنها برای یک روز ساکت باشید. پس از اینکه به المپیک صعود کردیم من در صفحه اینستاگرام خودم به مردم ایران که همیشه از ما حمایت کرده بودند، تبریک گفتم و از آنها تشکر کردم و به کسانی که نمیدانم عنوان کارشناس را از کجا آوردهاند، گفتم که اجازه بدهند تنها برای یک روز از این شادی لذت ببریم. از نظر من کارشناس کسی است که در سطح بسیار بالایی از دانش و تجربه قرار دارد.
در طول روزهای گذشته شاهد حوادث ناخوشانیدی در مورد ایران بودیم که تمام اخبار جهان را به خود اختصاص داده بود. نظر خانواده و دوستان شما در مورد ایران و سطح امنیت کشور چیست؟
من همواره تلاش کردم تا به دوستان و اعضای خانوادهام نشان دهم که مردم و کشور ایران چقدر خوب و مهربان هستند. من ذهنیت مردم ایران را دوست دارم. من هر روز صدها پیغام از دوستانم دریافت میکنم که جویای احوال مردم ایران هستند و به نوعی از مردم ایران حمایت میکنند. آنها از اتفاقاتی که در ایران افتاده بسیار دور هستند ولی با این حال حمایت خود را از مردم ایران اعلام میکند.
همسر و فرزندان شما نگران بازگشت شما به صربستان نیستند؟
نه. چون من هم در کشوری زندگی کردهام که تحت تحریم و حتی حمله نظامی ناتو قرار داشت. دوستانم از من میخواستند که به صورت مستقیم از چین به صربستان برگردم ولی من مشکلی برای آمدن به ایران نداشتم. شرایط و امنیت در ایران از نظر من بسیار خوب و آرام است. من پس از روزهای پر استرسی که پشت سر گذاشتم، نیاز داشتم که در کنار خانوادهام باشم ولی به ایران آمدم و از اینجا به صربستان خواهم رفت.
آینده والیبال ایران پس از المپیک چگونه خواهد بود؟
بسیار خوب چون بازیکنان جوان زیادی آماده هستند که به تیم ملی ملحق شوند. ممکن است در یکی دو سال نخست، نتایج خوبی حاصل نشود ولی بعد از آن مطمئن هستم که ایران، یکی از بهترین تیمهای جهان خواهد شد. من بسیار متاسفم که بعد از المپیک با تیم ملی ایران نیستم ولی شاید تعدادی از آنها را در تیم باشگاهی خودم به کار گرفتم. پیشرفت والیبال ایران با وجود جمعیت 87 میلیون نفری، هرگز متوقف نخواهد شد.
حتی بدون سعید معروف که بازیکنان وابستگی و اتکای خاصی به او دارند؟
حتی بدون سعید. معروف بازیکنی خاص با مهارتهای بسیار بالاست ولی پاسورهای جوان دیگری مثل کریمی، وادی، رمضانی و فلاحت هستند که میتوانند با تمرین و پشتکار جانشین او شوند.
شما قطعا بعد از المپیک، تیم ملی ایران را ترک میکنید و به فعالیت باشگاهی ادامه میدهید؟
طبیعی است که بعد از المپیک، یک دوره کاری تمام شده است و تیم ملی ایران و من باید به دنبال آینده خود باشیم. من خاطرات بسیار خوبی از ایران دارم ولی نمیتوانم بعد از المپیک، زمان را از دست بدهم و باید به دنبال آینده و شغل جدیدی باشم. شاید در آینده باز هم به هم رسیدیم ولی پس از المپیک، ماموریت من تمام خواهد شد.
میراث شما برای والیبال ایران چه خواهد بود؟
من از آنچه برای بازیکنان جوان انجام دادم، بسیار راضی و مفتخر هستم. من بعد از المپیک وارد ایران شدم و باید در همان سال نخست، تصمیمات مهمی میگرفتم. من توخته، شریفی، حضرتپور و کاظمی را به مسابقات قهرمانی جهان 2018 بردم و بازیکنان جوان بسیاری را پس از آن به اردوی تیم ملی دعوت کردم و حالا بیشتر آنها آماده کمک به تیم ملی در صورت بازنشستگی بازیکنانی مثل معروف و موسوی هستند.
آیا بین شما و باشگاههای لیگ برتری، هماهنگی لازم وجود دارد؟
هماهنگی، کلمه قشنگی است. من بیشتر از طریق پیمان اکبری با آنها در تماس بودم. برخی از آنها به من کمک زیادی کردند. من قبل از هر اردو به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با آنها صحبت میکردم. در مجموع همکاری خوبی وجود داشت. در صربستان مربیان معمولاً برای هماهنگی بیشتر در زمان اردو به تمرینات تیم ملی میآیند.
مشکلی بابت دریافت حقوق خود در ایران ندارید؟
تا امروز مشکلی در پرداختهای من وجود نداشته و همه چیز راضی کننده بوده است.