به گزارش مشرق، «محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

انتخابات، ذاتا کار "تیمی" است و تیم، در مرور زمان و به تدریج "قوام" می بابد. یک تیم برای این که آماده رقابت شود، باید مربی و کادر فنی و برنامه داشته باشد و منطبق با راهبرد، تاکتیک تدوین کند.

ضمنا اعضای تیم باید در مرور زمان تعامل کنند، روحیات هم را بشناسند و بتوانند هم پوشانی و هم افزایی داشته باشند. تیم ساختن در شب مسابقه و رقابت، ریسک موفقیت را بالا می برد.

انتخابات، همچنین، فرع بر امر سیاست ورزی و آباد کردن افکار عمومی است. باید فکر و ایده کاشت و در متن افکار عمومی "داشت"، تا از جمله در انتخابات بتوان برداشت کرد. مردم به حق، انتظار خدمت گزاری و گره گشایی از منتخبان دارند.

جبهه نیروهای انقلاب، ظرفیت طراحی و تدبیر و خدمت مخلصانه کم ندارد. اما متاسفانه به دلایل مختلف نتوانسته این ظرفیت های انباشته را به درستی ساماندهی کند.

دگرگونی مدام تشکیلاتی از "آبادگران" و "شورای هماهنگی نیروهای انقلاب" تا "جبهه پایداری" و "جمنا" و "شانا"  و ...، حاکی از این است که طیف نیروهای انقلابی نتوانسته اند طی ده- پانزده سال گذشته به سازمان کارآمد با رویکرد تیمی و برنامه ریزانه دست یابند.

اگر "سیاست ورزی و مخاطبه دائم با افکار عمومی، گفتمان سازی و آینده پژوهی، مواجهه با گفتمان های معارض انقلاب، و برنامه ریزی و کادر سازی و آشنا کردن مردم با نیروها"، جزو مقدمات انتخابات است، جا دارد بپرسیم تشکیلات فوق الذکر در دو یا چهار سال اخیر، کجای این مقدمه چینی بوده اند؟

گردانندگان محترم جمنا پس از انتخابات 96 و جبهه پایداری از سال 94 به بعد، چند بار در افکار عمومی ظاهر شده، موضع گرفته، برنامه و بدیل وضعیت فعلی را  تدوین و ارائه نموده یا مبادرت به تشکیل تیم های هم افزا کرده اند؟

از این جهت، جمنا و شانا و جبهه پایداری ،با همه تفاوت های سلیقه ای، تقریبا هیچ تفاوتی با هم ندارند! اصلا نفس همین جبهه سازی ها و نامگذاری های پیاپی و سپس انشعاب ها نشان می دهد که در کنار برخی نقصان های اخلاقی، در تمرین تیم شدن و هم افزایی هم کم گذاشته ایم.

زیبنده و تکلیف مآبانه نیست که تا شب انتخابات نرسد، تابلوی جمنا یا شانا و جبهه پایداری بالا نمی آید! هر یک از این چادر های شب انتخابات، در غیر موسم انتخابات واقعا کجا هستند و چه قدر فعالند؟ چادر جمنا کی بدون سر و صدا جمع شد و شانا کی راه افتاد و پایداری تا دو سه ماه قبل کجا بود؟

این سبک سیاست ورزی، جفا به میلیون ها نخبه مومن و کار بلد و انقلابی است که آماده اند خود را در صورت سازماندهی و برنامه ریزی درست، در خدمت کشور و مردم و انقلاب قرار دهند.

با مقدماتی که گفته شد، طبیعی بود لیست هایی که تهیه و عرضه می شود، کمابیش محل بحث و خدشه و تردید این یا آن فعال حزب اللهی ایده آل اندیش واقع شود.

هم از جهت عدم شناخت برخی نامزدها و ترجیح برخی نامزدهای با سواد تر و کارآمدتر (احتمالی) دیگر، و هم از بابت از جهت پرسش درباره این که سی نفر گنجانده شده در فلان یا بهمان لیست، چه قدر واقعا "تیم" هستند و به درد کار تیمی و تخصصی (اقتصادی، سیاسی، حقوقی، اجتماعی، فرهنگی و عمرانی و فنی) در مجلس می خورند؟

گلایه های طرفین از هم و نیروهای انقلابی از آنها، سر جای خود محفوظ. اما اکنون -ده روز مانده به انتخابات بسیار مهم مجلس- چه باید کرد؟ آیا باید این فرصت محدود را به گله گذاری و آیه یاس خواندن یا تخریب و خراشیدن هم گذراند؟

پرسش های درست، باید پیش برنده ما در فرصت تکرار ناپذیر انتخابات باشد و نه ترمز فرصت سوز. واگرایی و چند لیسته شدن در حالی که رقبای حاکم بر دولت و مجلس، با چراغ خاموش و موتور روشن در حال فعالیت گسترده هستند، سمّ مهلک است.

ما در انتخابات سال 94، به خاطر برخی کوتاهی ها و دلزدگی ها، سی کرسی نمایندگی در تهران را یک جا تقدیم حریف کردیم و حال آن که می توانستیم با کسب  300 هزار  رای بیشتر، حداقل پانزده تا بیست نماینده موثر در تهران داشته باشیم. همین طور است نتایج برخی شهر ها.

نگاه صفر و صدی، خطاست. بسا مجموعه های سیاسی به خیال موفقیت 100 درصدی، به دستاورد صفر بلکه منفی 100 تن می دهند و حال آن که می شد دستاورد 50 یا 70 در صدی داشت.

دیشب امام جماعت محترم مسجدی در جنوب شهر گفت مردم در محله ما به لطف رونق مسجد و جلسات هم اندیشی، معمولا رای انقلابی می دهند. اما ما اکنون نگران اختلافات شانا و پایداری و لیست های مختلف هستیم که اگر تداوم یابد، موجب پراکندگی رای ها و ناکامی در انتخابات خواهد شد.

گفت گلایه ما ها را به گوش سران این گروه ها برسانید و بگویید ما نه جمنایی و شانایی هستیم و نه پایداری چی؛ ما توقع وحدت برای ارائه یک لیست مشترک انقلابی را داریم.

لیست نهایی که با هم اندیشی طیف های مختلف ارائه می شود، باید فراتر از انتساب تک تک نامزدها به این یا آن گروه، بتواند به عنوان یک تیم انقلابی، شجاع، کاربلد و منسجم در مجلس نقش آفرینی کند.

نگاه سهمیه ای و یا حتی پیر و جوان کردن در انتخاب نامزدها، خلاف شایسته گزینی است. حضرات دو طیف تا دیر نشده، بازنگری کنند تا خداوند هم به زحمات آنها برکت بدهد.