به گزارش مشرق، «محمد ایمانی» تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

آقای روحانی چه قدر برای بانوان و زنان ایرانی حرمت قائل است؟ به آنها به عنوان صاحب حقوق می نگرد یا ماشین و پیاده نظام رای؟ بخش هایی از سخنان امروز او را در جمع بانوان مرور کنید:

عده‌ای سال اول انقلاب می‌خواستند در دانشگاه بین زنان و مردان دیوار بکشند. زمان انتخابات همین را می‌گفتم، می‌گفتند برای انتخابات این‌ها را می‌گوید. چه کسی دنبال دیوار بوده؟ شما بودید، امام جلوی شما را گرفت.

در انتخاب وزیر زن دست رییس جمهوری را باز بگذارید.

زنان اگر تصمیم بگیرند می‌توانند سرنوشت انتخابات را تغییر دهند. زنان اگر تصمیم بگیرند حتی اگر دیگران رسانه داشته باشند و خرج کنند، می‌توانند کاندیدای مورد نظر خود را پیروز کنند.

آنها که می خواستند در دانشگاه دیوار بکشند و با مخالفت امام و آیت الله خامنه ای مواجه شدند، چه کسانی هستند؟ جز چپ های تندرو که امروز دم از اصلاح طلبی می زنند و با روحانی در شش سال گذشته ائتلاف کرده اند؟ اکبر پونز (گنجی) ها جز در اردوگاه اصلاحات بودند که پونز به پیشانی بدحجاب ها می زدند؟

چه کسی دست روحانی را برای انتخاب وزیر زن بسته، جز خود او؟ مگر احمدی نژاد وزیر زن نداشت؟ آیا کسی مانع حضور وزیر زن شد؟ روحانی چرا با مردم رو راست نیست؟

دولت برای بانوان ما (دختران و مادران و همسران) چه کرده است؟ آیا تدبیری برای رفع مشکلاتی نظیر ازدواج و اشتغال و مسکن، به عنوان نیازهای اولیه یک زندگی سالم و با نشاط، انجام داده تا آن گاه بتواند از نقش سازنده بانوان در جامعه سخن بگوید؟

یا بر عکس، سوء تدبیرهایش موجب مضیقه در سه حوزه مذکور شده است؟ آیا ولنگاری در سیاستگذاری فرهنگی، موجب تقویت نهاد محترم خانواده شده یا به شئون ارزشمند آن آسیب زده است؟

بردن تورم 52 درصدی و بیکاری و فشار اقتصادی و فرهنگی و اخلاقی سر سفره مردم، هنر نیست؛ اجحاف  است. دوره بازی با مردم  مدتهاست سپری شده و همین، روحانی را در آستانه انتخاباتی مهم که می تواند سرنوشت او را تعیین کند و مقدمه تغییر ریل مدیریت باشد، نگران می کند.

روحانی شدیدا مشغول عملیات و جنگ روانی با مردم است و بی محابا و پشت سر هم شلیک می کند. او سرگرم ترور شخصیت دیگران است، بی آن که کارنامه ای شایسته و قابل عرضه برای مردم داشته باشد. او خانواده داری نکرده و حالا از رای مردم واهمه دارد.

رهبر انقلاب اردیبهشت ۹۵ خطاب به مسئولان فرمودند: «اهمیت کار را، بزرگی مسئولیت را، خطرات ناشی از آن را آدم توجه بکند، آن وقت می‌فهمد که چه قدر باید در این زمینه تلاش کرد و شب و روز نشناخت. چگونه یک مسئول می‌تواند این کار بلندمدت را شبانه‌روزی و با تمام وجود پی بگیرد؟ وقتی که حس کند خود او، جزئی از آن خانواده است و مشکل مردم، مشکل اوست. ما مردم را باید عائله خودمان بدانیم. ما مسئولین کشوریم دیگر... این ملت، این کشور، این مرزها، این فضای زندگی، عائله ما است... ما در واقع باید اهتمام‌مان به وضعیت مردم، مثل اهتمام‌مان به داخل خانواده خودمان باشد.».

به این معنا، آقای روحانی چه قدر مردم را خانواده خود حساب کرده و به آنها حرمت نهاده است؟