به گزارش مشرق، این روزها بیرون که می‌آیی کمی حال و هوای شهر را در آستانه سال نو متفاوت می‌بینی و تصویر مردم در کوچه، خیابان، مترو، اتوبوس و... کمی با روزهای عادی تفاوت پیدا کرده است. بسیاری را می‌بینی که در کوچه، خیابان، مترو، اتوبوس و... ماسک بر صورت و دستکش پلاستیک بر دست، رفت و آمد می‌کنند؛ نگرانی مردم از ورود میهمان ناخوانده‌ای بنام ویروس «کرونا»ست که چند روزی نان و آب خود را برداشته و دنبال ایرانی‌ها افتاده است!
همه با اضطراب از کرونا می‌گویند! همان ویروس خبرسازی که دو ماهی است تعداد زیادی از کشورهای دنیا را به خود مشغول ساخته و روی سلامت و روان مردم رژه می‌رود.
در فضای مجازی بازار تولید محتواهای تصویری و صوتی و... داغ است و همه به اظهار نظر علمی و بعضا غیرعلمی درباره این ویروس می پردازند و خلاصه کرونا همه مردم را با خود درگیر کرده و ....
برای آنکه از نزدیک با یکی از مهمترین بیمارستان‌های فعال در خصوص درمان بیماران مبتلا به کرونا و روند درمان این بیماران و فعالیت کادر پزشکی آشنا شویم، به بیمارستان مسیح دانشوری در شمالی ترین نقطه پایتخت می‌روم.
از خودرو که پیاده می‌شوم، اولین موضوع که توجهم را به خود جلب می‌کند، حضور نگهبانان بیمارستان با ماسک و چهره‌ای جدی در مقابل ورودی بیمارستان است! احساس می‌کنم کنترل‌ها چیزی شبیه به یک مکان خاص و ممنوعه است!
بالاخره با هماهنگی‌های لازم و زدن یک ماسک وارد محیط بیمارستان می‌شوم. بعد از انجام نشست خبری رئیس و کادر مدیریتی و متخصصان حوزه‌های عفونی و ویروس شناسی همراه با دکتر محمد رضا هاشمیان فوق تخصص مراقبت‌های ویژه بیمارستان که مدیریت بخش ICU مربوط به بیماران کرونایی را دارد، عازم ساختمان بیماران کرونایی در بالاترین نقطه بیمارستان می‌شوم.
همانجا که سقف نارنجی رنگی دارد و کوه‌های نیمه برفی شمال تهران منظره زیبایی در پشت ساختمان به تصویر کشانده است.
در داخل خودرو دکتر هاشمیان از کرونا و خطرات حضور در بخش این بیماران می‌پرسم که دکتر هاشمیان به من اطمینان می‌دهد که خیالت راحت! بنده شما را تا نقطه امن می‌برم و این نقطه کاملا استریل بوده و تنها نیاز به زدن ماسک است.
در مسیر پیچ و خم دار تا رسیدن به بخش مراقبت ویژه بیماران می‌توانستی به خوبی حال و هوای بیماری کرونا و حالت ایزوله و محدودیت‌ها ی لازم را احساس کنی.
چند نفری از همراهان بیماران در بیرون از ساختمان منتظر بودند. اضطراب سراسر وجودم را گرفته بود و احساس کردم وارد مکان وحشتناک و ملاقات با افراد ماورایی می‌شوم!
دکتر سعی می‌کرد فضا را عادی نشان داده و اطمینان خاطر داد که این جا هیچ خطری ندارد. پله‌های پیچ و خم دار بخش را طی می‌کنم و اندکی بعد، تابلوی بخش مراقبت ویژه بیماران عفونی توجهم را به خود جلب می‌کند. حالا به نزدیک‌ترین نقطه بخش بیماران مبتلا به کرونا رسیده‌ام.
در راهروی بخش تعدادی از پرستاران و نیروهای خدماتی در حالی که با ماسک صورت خود را پوشانده بودند، در حال انجام امور مربوط به بیماران کرونا هستند. سکوت وهم آلودی بر بخش حاکم است! انگار پای به مثلث برمودا گذاشته بودم! دکتر جلو می‌رود. با ترس و دلهره مجددا به او می‌گویم: «این نقطه خطرناک نیست؟!» می‌گوید: «نه!» مطمئن باش!
در ِبخش را باز می‌کند! همان اول یکی از افراد فعال در بخش بالباس ایزوله شده و مخصوص جلو می آید. یکدفعه از هیبت چهره و لباسش جا می خورم! می‌گوید: «نزدیکم نشو!» خلاصه سعی می‌کنم هر طور شده نگاهی به بیماران کنم.
چند بیماران کرونایی در پشت شیشه در حال دراز کش روی تخت به صف شده و دستگاه‌های مختلف پزشکی آنها را احاطه کرده بود.
قصد گرفتن عکس از داخل بخش را دارم که اجازه این کار داده نمی‌شود. خانم پرستار نیز بیرون نمی‌آید. پشت در نیمه باز بخش مراقبت ویژه، با دکتر هم صحبت می‌شوم. هاشمیان توضیح می‌دهد: اینجا همان جایی است که اولین بیمار کرونا آمده است و اکنون در اینجا بستری است.ما بخش ICU جراحی را تبدیل به بخش کرونا کردیم.
دوباره اطمینان می‌دهد که اینجا که ایستاده‌ایم نیاز به پوشش ندارد اما اگر خواسته باشیم وارد بخش مراقبت ویژه بیماران کرونایی شویم، باید پوشش ویژه داشته باشیم.
در حالی که نیم نگاهی به راهروی بخش دارم و یکی از نیروهای خدماتی مشغول نظافت بخش است، از دکتر هاشمیان می‌پرسم:«اینجا چند نفر بستری هستند؟ پاسخ می‌دهد: «۷ نفر در این بخش ICU حاد تنفسی بستری هستند که خوشبختانه یک بیمار از این بخش به سلامت به بخش ایزوله انتقال داده شده و در روزهای دیگر نیز مرخص خواهد شد.
می‌پرسم:«این افراد بستری در این بخش چه شرایطی دارند؟»، ادامه می‌دهد:«یکی دو نفر آنها شرایط نامناسب تری دارند و امیدوارم در روزهای دیگر بهتر شوند.»
دکتر هاشمیان از مراجعه و بستری شدن ۱۰۴ نفر از بیماران کرونایی به این بیمارستان ظرف چند روزه گذشته خبر می‌دهد و اینکه حدود ۳۸ نفر تست مثبت داشتند. خبر از بخش‌های دیگر بیمارستان می‌دهد که در حال آماده شدن برای بیماران کرونا ویروس در تهران و شهرهای دیگر است.
حالا با توجه به محدودیت ماندگاری در این بخش باید با توصیه دکتر هاشمیان بخش مراقبت ویژه را ترک کنم و همراه با دکتر این بخش را ترک کرده و بعد از طی کردن مسیر در حالی که ماسک را در درون سطل مخصوص می‌اندازم از بیمارستان خارج می‌شوم.
