بسیاری از دانشجویان بسیجی دانشگاه های علوم پزشکی، ماندن و خدمت داوطلبانه در بیمارستان ها را به رفتن ترجیح دادند و این روزها  بی سر و صدا و بی ادعا وسط معرکه اند. معرکه جنگ با کرونا! و حالا بسیاری از اتفاقات سال های جنگ، برای ما جنگ ندیده ها یکی یکی تکرار می شود. فداکاری و ایثار بسیجیانی که تا امروز فقط برای مان با تصاویر، فیلم های به جا مانده و کتاب ها و خاطرات شفاهی معنا پیدا می کرد،جلوی چشممان مجسم شده است.

بیشتر بخوانید:

روحانیون در کنار مدافعان سلامت از ضدعفونی معابر تا پرستاری

جنگ با کرونا؛ آتش به اختیار

دانشجویان بسیجی دانشگاه علوم پزشکی بقیة الله یکی از مصادیق این ضرب المثل اند که می گوید "شنیدن کی بود مانند دیدن " و چشم ما را به همه ندیده های زمان جنگ روشن می کنند. از روزی که پای اولین بیمارکرونایی به بیمارستان باز شد، با پیش بینی افزایش تعداد مبتلایان در تهران و جو روانی سنگینی که به وجود آمده بود بسیج شدند  تا آتش به اختیار بارهای بر زمین مانده را بردارند.

ورق مساجد را در این روزهای کرونایی عوض می کنیم 

دانشجویان بسیجی داوطلب دانشگاه بقیة الله، حالا  یک جا بند نیستند و پیدا کردنشان کار راحتی نیست. مسئول بسیج دانشگاه علوم پزشکی بقیة الله را در شرایطی پیدا می کنیم که می گوید در بازار به دنبال پیدا کردن الکل است. دانشجوی سال ششم دکترا است و نامش «محسن شهریور».

می پرسیم الکل که در بیمارستان ها  به اندازه کافی وجود دارد؟ با عجله می گوید:« برای بیمارستان نه، برای مساجد دنبال الکل و مواد ضدعفونی کننده هستم.» برای چه کاری؟ نفس نفس زنان ادامه می دهد:« برای اجرای طرح غربالگری در مساجد. فعلا توضیح مختصری برایتان می دهم تا بعد. چند روز قبل اولین گروه دانشجویان داوطلب به مسجدی در یکی از مناطق حاشیه ای تهران اعزام شدند.» می پرسیم:« چرا مساجد؟ قرار است چه کاری انجام شود؟»

در خانه های خدا بسته نمی ماند اگر...

می گوید:«قرار است از ظرفیت مساجد برای مقابله با بحران کرونا استفاده کنیم. در خانه های خدا در این روزهای بحرانی نباید بسته بماند.» این جمله برایم با همه آنچه در این چند روز شنیده بودم تناقضی آشکار داشت. پرسیدم:« به دلیل بحران شیوع کرونا و پرهیز از تجمعات، مردم را از حضور در اماکن مذهبی منع کرده اند، شما می خواهید مردم را در مساجد جمع کنید؟» 

به اینجای مصاحبه که می رسیم مکثی می کند و می گوید:«نه. اینطور نیست. با وجود همه اطلاع رسانی ها هنوز هم بسیاری از سالمندان در مناطق حاشیه ای که سواد درست و حسابی ندارند و اهل تماشای تلویزیون هم نیستند از خطرات این ویروس و سرعت انتقال آن با خبر نیستند. به رسم عادت آن هم در روزهای آخر اسفند در کوچه و محله کنار هم می نشینند. دنبال مواد ضدعفونی نیستند. با دستکش و ماسک هم غریبه اند. دانشجویان بسیجی داوطلب از طریق ارتباط با ناحیه بسیج محله های مختلف فراخوان زده اند برای حضور مردم و سالمندان در مساجد که اقلام بهداشتی برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا را در اختیارشان قرار دهند، با استفاده ازتجهیزات، درجه تب و اکسیژن خونشان را اندازه گیری کنند و علاوه بر این به آنها آموزش دهند چطور از خودشان مراقبت کنند.»

آموزش روش کم کردن روی کرونا به سبک بسیجی ها 

دانشجوی سال ششم دکترا توضیحاتش را تکمیل می کند و می گوید:« دیروز هم تعدادی از دانشجویان مدافع سلامت در قالب یک تیم جهادی به حرم امامزاده قاضی صابر و یکی از مدارس رفتند. تست سلامت را برای سالمندان انجام دادند و آموزش های لازم برای پیشگیری از ابتلا به کرونا را ارائه کردند. ما بسته های سلامت را در اختیار آنها قرار می دهیم. این ویروس لعنتی سالمندان را بیش از هر گروه سنی دیگر ممکن است گرفتار کند و از پا در بیاورد. برای همین تصمیم گرفتیم با ایمن کردن سالمندان و توصیه به آنها برای بیرون نیامدن از خانه به جز در مواقع ضروری، روی ویروس کرونا را کم کنیم.»

راهکارهای جنگ با مهمان ناخوانده در مساجد

دغدغه های دانشجوهای مدافع سلامت استفاده از ظرفیت مساجد در این روزهای بحرانی است. شهریور می گوید:«به مردم آموزش می دهیم  با رعایت چه نکاتی می توانند لذت مناجات در خانه خدا را از دست ندهند.ما علاه بر ضد عفونی کردن مساجد با کمک ناحیه بسیج و نیروهای داوطلب به مردم توصیه می کنیم اگر می خواهید به مساجد بروید رسم حسنه دست دادن بعد از پایان نماز جماعت را فعلا فراموش کنید. در صف نماز جماعت با فاصله ازهم بایستید، با خودتان از خانه مُهر بیاورید و از مهرهای مساجد استفاده نکنید. فعلا تسبیح را کنار بگذارید و به روش دیگری ذکر بگویید. با مراقبت های بهداشتی، درهای خانه خدا در این روزهای کرونایی می تواند همچنان باز بماند. بسیجیان  در این بحران باید جان برکف وسط میدان باشند.می توان مثل زمان جنگ از ظرفیت مساجد برای تمرکز امکانات استفاده کرد.برای مثال نواحی بسیج از طریق مساجد برای جذب داوطلب خدمت در بیمارستان ها فراخوان بزند، کمک های مردمی از طریق مساجد محلی جمع آوری شود و...»

نام مدافعان سلامت برازنده شماست 

فرقی نمی کند دانشجوی کدام رشته تحصیلی هستند، علوم آزمایشگاهی،پرستاری، دکترای عمومی، دانشجوی دکترای تخصصی  یا رادیولوژی. در این روزهای بحرانی نام دانشجویان بسیجی مدافع سلامت برازنده شان است.

یکی از این دانشجویان بسیجی را در اورژانس بیماران مشکوک به کرونا در بیمارستان بقیة الله ملاقات می کنیم.«محمد باحقیقت»؛ دانشجوی 27 ساله ای است که از همان روز اول خودش را به اورژانس بیمارستان رسانده است و کمک حال متخصص طب اورژانس و متخصص بیماری های عفونی شده برای ویزیت اولیه بیماران.

تازه صاحب فرزند شده و مسئول بسیج دانشجویی بعد از معرفی ایشان گفته بود همسر و فرزند کوچکش را راهی خانه پدری کرده تا مبادا ترکش های این ویروس، خانواده تازه شکل گرفته اش را درگیر کند.

جلوی ایستگاه پرستاری ایستاده و در حال نشان دادن فیلم بیمار بهبود یافته به مرد جوانی است که غرور مردانه هم به کارش نیامده و اشک ریزان فیلم را تماشا می کند. دانشجوی داوطلب  به مرد جوان می گوید شادی این پرستاران بعد از به دنیا آمدن نوزاد مادر مبتلا به کرونا را دیدی؟ به زودی بچه شما هم در همین بیمارستان به سلامت به دنیا می آید و همسرت هم با بهبودی مرخص می شود.

 دستمان می آید که ماجرا چیست. گریه های مرد جوان به دلیل ابتلای همسر باردارش به ویروس کرونا است و محمد باحقیقت در حال آرام کردن پدر نگران. صحبت های او و نشان دادن فیلم، مرد جوان را آرام می کند.

روانشناسی در بحران 

باحقیقت جلو می آید و می گوید:« بازار شایعه در این روزها داغ داغ است و مردم به جای آنکه اخبار را از مجاری اصلی رصد کنند خودشان را درگیر فضای مجازی کرده اند. یکی از دلایل حضور داوطلبانه من در اورژانس بیماری های حاد همین موضوع است. با اینکه رشته ام دکترای عمومی است اما یک طورهایی در این بخش که محل مراجعه بیماران مبتلا یا مشکوک به کرونا است شده ام یک روانشناس تمام عیار. روحیه بعضی از بیمارها به دلیل شایعه پردازی هایی از این قبیل که هر کسی کرونا بگیرد می میرد، به شدت پایین است. راستش من ابتدا فقط  به نیت کمک به پزشکان برای گرفتن شرح حال بیماران به اورژانس آمدم اما در کنار این مسئولیت وقتی اشک یک بیمار یا همراه بیمار را به دلیل ترس و اضطراب می بینم با رعایت نکات بهداشتی کنار او می نشینم و سعی می کنم با هر روشی که شده بیمار را آرام کنم.»

کمتر از بسیجی های 14 ساله زمان جنگیم؟

  می پرسیم چند روز است وارد اورژانس شدید؟ نترسیدید خودتان هم مبتلا شوید؟ پدر و مادرتان مخالف این حضور داوطلبانه نبودند؟ می گوید:«همسر و فرزندم را به میهمانی اجباری فرستادم برای حفظ سلامت خودشان. راستش پدر ومادرم هم نمی دانند درارتباط مستقیم با مبتلایان هستند. اما در این شرایط بحرانی اصلا وقت این حرف ها نیست. ما کمتر از بسیجی های 14 ساله ای هستیم که زمان جنگ در خط مقدم حضور داشتند؟ الان وقت کنار کشیدن نیست. ما بسیجی ها در همه این سال ها ادعا کردیم هر وقت نیاز بود وسط میدانیم. حالا وقتش است که پای حرف هایمان بایستیم و پزشکان و پرستاران را تنها نگذاریم.»

البته دغدغه های این دانشجوی بسیجی برای مقابله با کرونا از همان زمانی آغاز شد که کویید19، کشورچین را درگیر کرد. محمد باحقیقت از 2 ماه قبل با رصد مقاله های علمی و تخصصی و تحقیق در در خصوص ویروس کرونا وارد گود مبارزه  شد.

خودمان را بیمه حضرت ابوالفضل (ع) کرده ایم رفیق!

این روزها شاید گذر شما هم به ایستگاه پایش ورودی بیمارستان ها افتاده است. هنوز پایتان را به داخل بیمارستان نگذاشته یک نفر با دستگاه تب سنج جلوی چشمتان سبز می شود و دمای بدنتان را اندازه گیری می کند، یک نفر هم میزان اکسیژن خونتان را بررسی می کند، اقدامی که تاثیر قابل توجهی در روند توقف انتقال ویروس در بیمارستان ها دارد. افرادی که علائم مشکوک به بیماری کرونا داشته باشند را از ورود به بیمارستان نهی کرده و به اورژانس می فرستند تا از انتقال بیماری پیشگیری شود. بسیجیان داوطلب در بیمارستان بقیة الله یک گروه شش نفره در سه شیفت کاری تشکیل داده اند و به صورت شبانه روزی، طرح پایش را در این بیمارستان  اجرا می کنند.

 سراغ یکی از آنها می رویم تا ببینیم با کرونا چند چند شدند؟ «حمیدرضا فرهادی»؛ دانشجوی اصفهانی سال سوم پرستاری است و یکی از پاسداران جوان. مراجعه به بیمارستان ها بیشتر شده و کارداوطلبان در اجرای طرح پایش هم سخت تر.همه اینها دست به دست هم می دهد تا مصاحبه ما به سختی انجام شود.می پرسیم حال  و روز شما در این روزهای کرونایی چطوراست؟ می گوید:«بسیاری از دوستان شهرستانی من با شنیدن خبر آمدن کرونا به تهران همان روزهای اول به شهرشان برگشتند.به ما هم گفتند چرا به دل خطر رفتید؟ این ویروس با کسی شوخی نداردها! اما آژیر جنگ برای ما به صدا درآمده است. 40سال قبل با توپ و خمپاره بود،حالا یک ویروس کوچک و موذی آغاز کننده جنگ است. آن سال ها ترس معنایش را برای بچه بسیجی ها از دست داده بود، امدادهای غیبی به کمک رزمنده ها می آمد. حالا ما هم به این امدادهای غیبی ایمان داریم و در این مدت در فضای بیمارستان ها شاهدش بوده ایم. این امداد غیبی به داد پزشکان و پرستارانی می رسد که 20 روز است رنگ خانه و زندگی شان را ندیده اند و در تماس مستقیم با بیماران مبتلا به کرونا قرار دارند. ما خودمان را بیمه حضرت ابوالفضل کرده ایم و امیدواریم این ویروس به زودی شرش را از سرمان کم کند.»