به گزارش مشرق، امیر علی اکبری در آستانه فرارسیدن عید نوروز اظهار داشت: امیدوارم مردم سال بعد سال بهتری را تجربه کنند. امسال از همان عید که سیل شروع شد درگیر مشکلات بودیم. در ابتدا که با روسیه به مشکل خوردم و قراردادی با UFC داشتیم که مدیر برنامه‌ام در نوشتن آن اشتباه کرده بود. از طرفی من پاسپورت ایرانی دارم و به این خاطر هم به مشکل خوردم، اما به هر حال چند نفر باید پای این مملکت بایستند.
بیشتر بخوانید:
رحمانی: می‌خواهم در MMA فعالیت کنم
مبارزه کاپیتان پیشین تیم‌ملی کاراته در MMA
فایتر ایرانی درباره مسابقات MMA خاطرنشان کرد: این مسابقات همان فوتبال است، اما کمی زد و خورد دارد! در فوتبال توپ را شوت می‌کنند و در این مسابقه سر و صورت را می‌زنند. همه درآمد و اقتصاد آن مثل فوتبال است و بلیت فروشی دارد؛ اگر قماری هم در آن باشد ربطی به فایترها ندارد و مثل دیگر مسابقات همچون فوتبال که برخی روی آن قمار می‌کنند.
علی اکبری که پیش از این گفته بود من روزی پردرآمدترین ورزشکار دنیا خواهم شد، در این مورد عنوان کرد: در این رشته شما با یک سازمانی قرارداد می‌بندید و قرار است ۴ بازی برای آن سازمان انجام دهید؛ شما برای هر مسابقه هزار دلار می‌گیرید و هزار دلار بابت برد یا ناک اوت نصیب‌تان می‌شود. اینگونه می‌توانید درآمدتان را افزایش بدهید. درآمد اسپانسرهایی که روی سینه ورزشکاران نوشته می‌شود هم برای خودمان است و اینطوری می‌توانیم به پرآمدترین‌های جهان نزدیک شویم.
وی درباره رکوردهای ۱۷ و ۳۰ ثانیه‌اش در شکست دادن حریفان گفت: همه جای دنیا این رکوردها بوده و ما هم نزدیک شده‌ایم. حریفم در حال آمدن بود که به من نزدیک شود و مشتم به او خورد و افتاد!
این فایتر با بیان اینکه یک سال است فایت نکرده‌ام و حالم بد است، یادآور شد: در این یک سال، یک روز هم بیکار نبوده‌ام. مدام تمرین می‌کنم. تنها با یک مربی، کیسه بوکس و... فقط تعداد نفرات را کم کرده‌ایم، اما تمریناتم ادامه دارد. در ورزش نمی‌توان کار را متوقف کرد چون بدن افت می‌کند.
علی اکبری که مهمان برنامه تلویزیونی «فرمول یک» با اجرای علی ضیا بود، گفت: من قرار بود خیلی زود فایت کنم، اما بسته شدن سفارت‌ها و لغو پروازها مبهم است. کسی نمی‌داند چه می‌شود و باید دید کرونا با ما چه می‌کند.
وی ادامه داد: فایت با روحیاتم سازگاری بیشتری دارد تا کشتی؛ در آن رشته باید خیلی پهلوان بازی در می‌آوردم. دنیای این رشته خیلی بزرگ است. در کشتی سقف ورزشکاران المپیک است، اما در فایت سقفی وجود ندارد و شما می‌توانید به فلان چهره معروف تبدیل شوید که سالی ۸۰ میلیون دلار پول دربیاورید. بنابراین این رشته دوست داشتنی‌تر است.
فایتر ایرانی درباره ریسک‌های فایت کردن اظهار داشت: یک بار بعد از بازی چند روز بستری شدم. دنده‌ام، دماغم یا دست و پایم شکسته، اما لذتبخش است. شبی بوده به من دارو زد اند و صبح که بیدار شده‌ام دیده‌ام فقط می‌توانم پلک‌هایم را تکان بدهم!
این ورزشکار درباره بستن سربند «یا حیدر کرار» در مسابقاتش تصریح کرد: این موضوع کاملاً دلی است. برخی‌ها این موضوع را به داستان‌هایی وصل می‌کنند که درست نیست. من از ۴، ۵ سالگی عاشق امیرالمونین(ع) بودم و افتخارم این است که نوکری ایشان را می‌کنم. هر سال شب شهادت حضرت علی (ع) و محرم نوکری‌شان را می‌کنم. این را هم برای دل خودم می‌بندم. به امام حسین (ع)، به خود حضرت علی (ع) قسم تا به حال نه یک ریال بابت این موضوع از جایی پول گرفته‌ام و نه می‌خواهم بگیرم. آنقدر بازی با دین سیاسی شده است که کسی دیگر بچه مسلمان واقعی را قبول ندارد و فکر می‌کنند می‌خواهم خودم را به جایی وصل کنم. این ورزش آنقدر بزرگ است که نیازی نداری خودتان را به جایی وصل کنید. عشق من این است که نوکر امیرالمونین (ع) هستم.
علی اکبری تصریح کرد: وقتی می‌خواهیم وارد رینگ شویم باید توضیح بدهیم که لباس، سربند و موسیقی که انتخاب می‌کنیم چه معنایی دارد. جاهایی که با دین مشکل دارد دروغ مصلحتی می‌گویم و جایی مثل ژاپن که آزاد بود می‌گفتم این کسی است که من عاشق او هستم.
