به گزارش مشرق، کرونا فرصتی طلایی و بی سابقه برای ترک زدن و اگر جدی باشیم برداشتن دیوار تحریمهای ظالمانه ایجاد کرده است.

رویکرد دولت و وزارت خارجه ما برای برداشتن دیوار تحریم تا امروز، درخواست و خواهش بوده است. یعنی در مذاکرات به 5+1 میگفتیم ببینید ما تعهدات مان را در برجام اجرا کردیم، این هم تاییدیه آژانس! حالا میشه تحریمها را بردارید؟

بیشتر بخوانید:

مقایسه تدابیر اقتصادی ایران و آمریکا برای مقابله با کرونا +جدول

کارگران آسیب دیده از کرونا چه کنند؟ +جزئیات

خب آنها هم نه لوطی و بامعرفت هستند و نه هالو، تاوقتی احساس کنند ما به آنها نیاز داریم و کاسه گدایی دستمان است، تاقچه بالا میگذارند.

حالا کرونا چه فرصتی ایجادکرده؟

همه گیری جهانی کرونا باعث شده تقاضا برای اقلام پیشگیری از ابتلای به این ویروس و نیز تجهیزات تست و مهار و درمان آن، به شدت بالا برود. اقلامی مثل انواع ماسک، گان، دستکش، ژل و مایعات ضدعفونی کننده دستها و سطوح، کیت تشخیص، اکسیژن ساز و...

این اقلام، چند ویژگی دارند. اول اینکه از نظر اقتصادی، تقاضای این اقلام در شرایط فعلی همگی پرکشش هستند یعنی متقاضیان خرید به قیمت آن حساس نیستند و طبعا فروشنده در تعیین قیمت آن دست بالاتر دارد.

از طرف دیگر، این اقلام خوشبختانه همگی در داخل قابل تولید هستند. هم فناوری تولیدشان را داریم، هم نیروی انسانی لازم را و اگر دولت دست تجار ایرانی را بازکند، امکان بازاریابی و فروش بین المللی اش را هم داریم.

بسیاری از کارگاه های تعطیل شده می توانند با تغییر نسبتا مختصری در خطوط تولیدشان، تولیدکننده ماسک و گان و دستکش و ژل و کیت و اکسیژن ساز و... شوند. کار آسانی نیست ولی شدنی است.

برای تحقق این مهم، وزارتخانه های صمت و بهداشت دو کار فوری باید انجام دهند. وزارت صمت بطور آنی مجوز صادر کند و وزارت بهداشت، ضوابط تولید هریک از اقلام را سهل و شفاف و صریح اعلام کند. آنقدر سهل، که بشود در همه شهرها و کارگاه های سراسر کشور، این اقلام را تولیدکرد و آنقدر صریح که ماموران نتوانند از خطوط تولید ایرادهای بنی اسرائیلی بگیرند. این ضوابط تولید درعین سهولت، باید سلامتی کارگران و کیفیت محصول هم هم تضمین کند. کار شبکه سازی افقی و عمودی و تشکیل زنجیره ارزش هم، به عهده بخش خصوصی. کارآفرینان بزرگی داریم که اگر ماموران و ادارات دولتی اذیتشان نکنند، آماده اند باکیفیت بالا، تشکیل زنجیره و شبکه و بازاریابی این پروژه بزرگ را به عهده بگیرند.

طبعا تامین نیاز داخل، اولویت است. اما بعد از تامین نیاز داخل، با انبوه اقلام تولیدشده، چند کار مهم میتوان کرد. اولا صادرات به کشورهایی که در دوران تحریم، شریک تجاری ما بوده و هستند بخصوص کشورهای منطقه.

اما کار بزرگتر با این اقلام را می توان با کشورهایی انجام داد که ایران را تحریم کرده اند. اروپای غربی و آمریکای شمالی به وضوح دچار کمبود اقلام پیشگیری و مهار کرونا هستند. تجار ایرانی می توانند به این کشورها اعلام کنند این اقلام را با استانداردهای جهانی و با این قیمتها (که به دلایل مختلف باید رقابتی باشند) موجود است، از مسیرهای متعارف بانکی درخواست کنید (دیوار تحریم را بشکنید) تا فوری با هواپیما بفرستیم. تاکید می کنم این بخش کار را حتما باید تجاربخش خصوصی انجام دهند، نه سیاسیون چون این کار ماهیتا یک کار تجاری است نه سیاسی. مطلقا هم نباید به سمت کار نمادین و نمایشی برود. این پروژه باید تولید و صادرات واقعی و جدی باشد.

ممکن است دولت آمریکا مخالفت و تهدیدکند. ممکن است دولتمردان اروپایی این بارهم از تهدید آمریکا بترسند و استقبال نکنند. ممکن است شرکتهای این کشورها هم بترسند و از مسیر بانکی کالاهای ضدکرونایی ما را نخرند، اما با این کار، چند اتفاق قطعا رقم خواهد افتاد: برای اولین بار، با غرب فعالانه و از موضوع قدرت، درباره تحریم حرف زده ایم. بجای اینکه از آنها خواهش کنیم تحریم را بردارید، به آنها گفته ایم کالاهای موردنیازتان را داریم، اگر میخواهید؛ از مسیر غیرتحریمی بیایید بخرید.

اگر از مسیر بانکی و غیرتحریمی اقلام ما را نخرند، تحت فشار شدید افکارعمومی شان قرار میگیرند. اگر خوب دیپلماسی عمومی کنیم، طبعا در اروپا و آمریکا خواهند پرسید، کشوری که پرستارانش بجای ماسک و گان، کیسه زباله می پوشند، چرا نمیگذارد شرکتهایش از ایران گان و ماسک و کیت واردکنند؟! این جدی ترین ترک بر دیوار تحریم خواهدبود. البته از آنطرف دیوار و نه با خواهش و ذلت.

اقلام ضد کرونایی ما، درهرصورت فروش خواهد رفت. تاجر ایرانی اگر بخشنامههای ضدونقیض دولت ما دستش را نبندد، حتی به خود آمریکا هم می¬تواند ماسک و ژل صادرکند. اما این ماجرا، یک اتفاق بی سابقه خواهد بود و یک درس برای سیاست خارجی و تجارت خارجی ما: میتوانیم فعالانه و از روی قدرت، کاری کنیم دیوار تحریمها ترک بردارد وحتی فروبپاشد، اگر قوی باشیم و اگر از فرصتها خوب استفاده کنیم.

می توان به این پیشنهاد پوزخند زد و گفت نمیشود! نه آوردن و منفی بافی، ساده ترین کار دنیاست که تنبلها خوب بلدند. اما می توان همت کرد، با کار جهادی و سریع، هم اشتغال و درآمد ارزی بزرگی برای کشور ایجاد کرد و هم، تجربه بی سابقه ای در سیاست خارجی تهاجمی مبتنی بر صادرات بدست آورد.

تولید و صادرات انبوه، تنها راه قوی شدن و پایان دادن به تحریمها است و کرونا، بطور شگفت انگیزی این فرصت طلایی را پیش پای ما قرارداده است.