به گزارش مشرق، پس از آنکه جمهوری اسلامی ایران توانست ماهواره «نور» را با موفقیت به مدار زمین تزریق کند، غربی‌ها دور جدیدی از تبلیغات علیه ایران را آغاز کردند و مدعی شدند که این اقدام، مغایر با قطعنامه2231 سازمان ملل است و به همین دلیل باید توافق جدید و جامع‌تری علاوه بر برجام، با ایران به امضاء برسد. با توجه به معطل ماندن تعهدات طرف غربی در قالب برجام، طبیعتاً صحبت از توافقی جدید با جمهوری اسلامی ایران، دور از قاعده عقلانیت است.
بیشتر بخوانید:
کارزار جدید دولت آمریکا علیه ایران
این روزها و به‌خصوص پس از پرتاب موفقیت‌آمیز ماهواره نور، تلاش وزارت امور خارجه آمریکا برای خطرناک توصیف کردن برنامه‌های موشکی ایران شدت گرفته است. تنها نهاد بین‌المللی دارای صلاحیت برای ورود به این موضوع، شورای امنیت سازمان ملل است که بدون اخذ رضایت روسیه و چین، محکوم کردن ایران با صدور قطعنامه‌ای جدید، امکان‌پذیر نخواهد بود. در همین باره؛ مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا روز گذشته در بیانیه‌ای ضمن خطرناک و غیرصلح‌آمیز خواندن برنامه فضایی ایران، مدعی شد: «ایران سال‌ها ادعا کرده است که برنامه فضایی‌اش صلح‌آمیز و غیرنظامی است. دولت پرزیدنت ترامپ هرگز به این قصه اعتقاد نداشته است.» وی با بیان اینکه «هیچ کشوری به‌دنبال فناوری موشکی بالستیک قاره‌پیما نبوده مگر به قصد حمل کلاهک هسته‌ای» اذعان کرد: «ایران در جهان نباید اجازه خرید و فروش سلاح‌های متعارف را داشته باشد، از اتحادیه اروپا می‌خواهیم تا افراد و نهادهای دخیل در برنامه موشکی ایران را تحت تحریم قرار دهند.» با وجود تبلیغات پمپئو، به نظر نمی‌رسد تا زمانی که ایران به بخش‌های نظارتی برجام از جمله پروتکل الحاقی عمل می‌کند، در موضع روسیه و چین مبنی بر منطبق بودن برنامه‌های موشکی ایران با قطعنامه2231 شورای امنیت سازمان ملل تغییری ایجاد شود.
معیارهای دوگانه غربی
محمدجواد ظریف چندی پس از پرتاب ماهواره نور به فضا و در پاسخ به هیاهوی آلمان و فرانسه و بریتانیا و نیز آمریکا درباره برنامه موشکی ایران و مغایردانستن آن با قطعنامه سازمان ملل، با تاکید بر اینکه «هیچ‌کدام از آن‌ها [اروپا و آمریکا] نمی‌توانند بر پایه تفسیر اشتباه و بی‌مبنا از قطعنامه2231 ، ایران را موعظه کنند» گفت: «ایران نه سلاح اتمی دارد و نه موشکی که برای حمل چنین تسلیحات دهشتناکی طراحی شده باشد. حدس بزنید چه کسی دارد؟» طعنه ظریف به غربی‌ها که «حدس بزنید چه کسی سلاح اتمی دارد»، اشاره ضمنی او به در اختیارداشتن صدها بمب هسته‌ای توسط رژیم اسرائیل به‌عنوان اصلی‌ترین و حیاتی‌ترین متحد آمریکاست که با وجود این، تاکنون از الحاق به «پیمان منع گسترش جنگ‌افزارهای هسته‌ای» موسوم به «NPT»
سرباز زده است.
تلاش برای توافق جدید با ایران
در راستای آماده‌باش پمپئو درباره ایران، برخی مقامات اروپایی نیز خواستار آن شدند تا به زودی توافقی جدید جامع‌تری با ایران به امضاء برسد. مثلاً «نوبرت روتگن» رییس کمیته روابط خارجی پارلمان آلمان در مصاحبه با روزنامه «ولت» خواستار یک توافق هسته‌ای جدید با ایران شد. او در این باره بدون اشاره به بی‌تعهدی‌های اروپا در جریان توافق برجام، مدعی شد: «هدف توافق هسته‌ای[برجام] جلوگیری از توانمندی تسلیحات هسته‌ای ایران بود. بعد از خروج یکجانبه ایالات متحده آمریکا از این توافق، ایران هم‌اکنون بار دیگر تهدیدات [اشاره به برنامه موشکی ایران] را آغاز کرده است بنابراین ضروری است که توافق جدیدی را آغاز کنیم که گسترده‌تر باشد و همچنین موضوعات مربوط به ثبات منطقه‌ای را نیز دربربگیرد.»
هفته‌ها پیش از این یعنی در ابتدای سال میلادی جاری نیز نمایندگان جمهوری‌خواه و دموکرات کنگره آمریکا در تلاشی مشترک قصد داشتند تا طرحی برای یک توافق جدید با ایران ارائه دهند. در همین باره، دو سناتور ارشد جمهوری‌خواه و دموکرات یعنی «لیندسی گراهام» و «باب منندز» در همکاری با یکدیگر در تلاش بودند تا چارچوب دور جدیدی از مذاکرات با تهران را برای یک توافق جدید طراحی کنند. همان ایام؛ برایان هوک، رییس گروه اقدام ویژه ایران در وزارت خارجه آمریکا نیز اعلام کرد که دولت ترامپ به‌دنبال دستیابی به توافقی متفاوت، نسبت به برجام است. او در این باره با اشاره به لزوم محدودیت برنامه‌های موشکی ایران، گفت: «دولت ترامپ در پی امضاء موافقت‌نامه‌ای است که هم در مجلس سنا آمریکا، به‌عنوان یک معاهده الزام‌آور به تصویب برسد و هم شامل برنامه موشکی ایران شود.»
ایران، همچنان وفادار به وعده خود
آمریکایی‌ها و به تبع آن‌ها، برخی مقامات اروپایی در حالی امروز از لزوم انعقاد توافقی جدید و به قول خودشان همه‌جانبه که قابلیت‌های نظامی و حضور کشورمان در منطقه را تحت شعاع قرار دهد، سخن می‌گویند که ایشان پیش از این، از عمل به وعده‌های خود در قالب برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) سر باز زدند و با چنین پیشینه روشنی، معلوم نیست پیشنهاد توافق جامع‌تر با ایران، چه مبنای منطقی دارد.
پس از آنکه آمریکا بدون هیچ وجاهت قانونی در اردیبهشت‌ماه سال97 از برجام خارج شد و کارزار «فشار حداکثری» را بر دولت و ملت ایران تحمیل کرد، اروپایی‌ها با وجود ابراز همراهی و همسویی ظاهری با ایران، در عمل و به موجب ترس از تحریم‌های اقتصادی کاخ سفید، اصلاً نتوانستند معاهدات خود مندرج در برجام را اجرایی کنند و سرنوشت تعدادی از همان تعهدات از جمله کانال تهاتری اینستکس، تا اکنون در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. با این حال مقام‌های کشورمان همچنان تأکید دارند به محض آنکه کشورهای اروپایی به تعهدات‌شان ذیل برجام عمل کنند، ایران نیز مجدداً به ایفای کامل تعهداتش ذیل این توافق بازخواهد گشت.
منبع: صبح نو
۲۲:۱۹ - ۱۳۹۹/۰۲/۰۸
