به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات پژواک خرد معاصر نوشت:

ماهواره نور از چند جنبه نقطه آغاز یک دوران کاملا جدید است:

اول- پرتاب این ماهواره آغاز استفاده نظامی ایران از فضاست که مهم ترین خاصیت آن رسیدن به سطحی کاملا جدید و بی سابقه از اشراف اطلاعاتی بر فضاهای اختصاصی و مشترک جهانی است.

دوم- ایران در ادامه این مسیر می تواند شکل گیری یک تهدید موشکی را همان لحظه آغاز در هر کجای جهان که باشد، رصد کند. این امر توان دفاع موشکی کشور در حراست از آسمان کشور را ‘فضا پایه’ می کند. این چیزی است نظام هشداردهی فضایی خوانده می شود و تعداد بسیار اندکی از کشورها در جهان از این قابلیت بهره مند هستند.

سوم- ایران در ادامه مسیر استفاده نظامی از فضا می تواند ‘فضاهای حیاتی دشمن در دور دست’ و ‘تهدیدات برد بلند’ را با اشرافی بی سابقه رصد کند. ما قادر خواهیم بود ببینیم دشمن آرایش خود را چگونه و با چه اهدافی تغییر می دهد و چه میزان از این آرایش، واقعا عملیاتی است.

چهارم- دسترسی نظامی به فضا مفهوم هدایت و ناوبری را بویژه در زمینه موشک های بالستیک به طور اساسی متحول می کند. از یک دهه قبل، کابوس امریکا این بوده که برنامه موشکی ایران، با یک سیستم ناوبری مستقل ایرانی در فضا تلفیق شود. این امر نه فقط دقت موشک ها را به طور معجزه آسا بالا می برد بلکه در یک افق زمانی کوتاه، با توجه به توان موشکی فعلی ایران، امکان ‘انهدام اهداف در فضا’ را هم به ایران خواهد داد.

پنجم- در افق آینده، یک پدیده بسیار خارق العاده تر هم قابل مشاهده است و آن چیزی است که ‘همگام سازی همه یگان های عملیاتی در یک جنگ پیچیده’ نامیده می شود. مفهوم ساده آن این است که می توانید رفتار جنگنده ای را که در آسمان است با تانک و نفربر روی زمین، با کشتی روی دریا و حتی تکاور داخل جنگل ‘همگام’ کنید؛ به گونه ای که آنها با تلفیق و به اشتراک گذاری سریع همه اطلاعات موجود، بهترین تصمیم را در کوتاه ترین زمان بگیرند. این بدون یک زیرساخت اطلاعات نظامی فضاپایه میسر نیست.