به گزارش مشرق، مصطفی جمشیدی از نویسندگان کشورمان درباره تازه‌ترین اثر خود اظهار داشت: رمان «سفر چنگ» می‌تواند «گزارش» هم نام داشته باشد، زیرا گزارش داستانی دو راوی دانشجو از یک آبادی است.
وی در بخش دیگری از سخنانش ابراز داشت: راوی داستان یک دانشجوی مخترع را روایت می‌کند، او مخترع نوعی ربات پرنده است که با همین ربات، داستان را پیش برده و به آن قوام می‌دهد.
جمشیدی با تاکید بر اینکه راوی دوم دوستی است که قریحه ادبی‌اش بیشتر از اولی است و با کمک هر دو راوی احوالات روستای آبا و اجدادی بیان می‌شود، عنوان کرد: دومین راوی، بعد از قسمت اول، رمان را مستقل می‌نویسد. البته آن هم در ادامه قسمت اول است. اما در قسمت اول گزارش شرح ماجراهای «ملاموسی» از معتمدین مردم بیان می‌شود. مردم از او خواهش می‌کنند تکلیف اشیای قدیمی امامزاده را روشن کند. در آن کتابی مرموز وجود دارد که مردم می‌گویند کتابی نفیس است و رازها و بلکه سرگذشت گنج‌های مدفون در ده‌ها و قریه‌ها ضبط شده است. از عجایب روزگار اینکه در آن کتاب که با زنجیری بلند به بقعه اصلی امامزاده بسته شده هیچ چیز وجود ندارد؛ یعنی همه اوراق آن خالی از هر خطی است!
این مولف اضافه کرد: عده‌ای سودجو نقشه دارند تا نقره سنگین متصل به آن را از کتاب جدا کنند و سودآوری را آغاز کنند و عده دیگری از رازهای کتاب سوال دارند! اما «ملاموسی» که به تازگی همسرش را از دست داده، مردم را از نشو و نمای خرافات در این باره پرهیز می‌دهد.
نویسنده کتاب «وقایع نگاری یک زندیق» با بیان اینکه در حقیقت رمان با بازگشایی و آشکار شدن خطوط این کتاب طی طریق دارد، ادامه داد: قسمت دوم رمان اجتماعی است که به انتخاب یکی از ۲ راوی شکل گرفته و آن هم حکایت یک سناریست است که با دوست دیگرش در حیطه فیلم و فیلمنامه با مشکل مواجه شده و نویسنده حین حکایت احوال او ـ از عاشقی تا کارـ به نوعی سیناپس همین قصه «دره پیشین» در آن را می‌نویسد (از جمله هجوم و حمله مغول و ادامه سرگذشت همان آدم‌ها در قسمت اول داستان).
وی با بیان اینکه با چند ناشر برای انتشار کتاب صحبت‌هایی صورت گرفته درباره کتاب خاطرنشان کرد: این اثر یک رمان باز و به نوعی «مدرن و ساختارگریز» است که البته با سماجت، رویه قصه‌پردازی کلاسیک در آن حفظ شده و به اهمیت لحن در گفتارها توجه ویژه دارد. علی‌رغم پرهیز از شعار به نقش معنویت در استحکام جوامع اشاره دارد ولو اینکه در گذشته این معنویت از کالبد جامعه رخت بر بسته باشد.
جمشیدی در پایان گفت: رمان «سفر چنگ» حین نقالی سعی در ارایه نوعی «گزارش» دارد. این اثر در واقع یک رمان بومی و ایرانی محض است.
