به گزارش مشرق، ریه ها ارگان هایی هستند که لحظه لحظه ای اکسیژن به بدن می دهند و در عین حال ضایعات دی اکسید کربن را از بین می برند. با درک این که این وظایف چقدر حیاتی هستند، مشخص است که سلامتی بدن در صورت بروز مشکلات طولانی مدت ریه به خطر می افتد. تقریباً هر سلول موجود در بدن اکسیژن را از خون بیرون می کشد و دی اکسید کربن را به عنوان یک باقی مانده در جریان خون قرار می دهد. برای کسانی که با بیماری های ماندگار ریه، مانند فیبروز ریوی و بیماری انسدادی مزمن ریوی COPD) ) زندگی می کنند، ریه ها در تحویل بدن با مقدار مورد نیاز اکسیژن مشکل دارند.

ظرفیت ریه نشان می دهد ریه های شما چه مقدار هوا را نگه می دارند. همچنین نشان می دهد که هوا به سرعت چگونه از ریه های شما حرکت می کند. سطح عملکرد ریه همچنین نحوه تنظیم اکسیژن و از بین بردن دی اکسید کربن موجود در جریان خون را تنظیم می کند. عملکرد ریه مربوط به چگونگی صلاحیت بدن از اکسیژن بدست آمده است. در حالی که ظرفیت ریه توانایی اصلاح دارد، عملکرد ریه تغییری نمی کند. تمرینات ریه ای وجود دارد که بدن را قادر می سازد از منابع اکسیژن موجود استفاده بهتری را انجام دهد. تمرینات ریه روشهایی را برای تسهیل ریه ها فراهم می کند تا به خوبی در جریان هوا و سطح اکسیژن بدن سازمان یافته شوند.

دو تمرین آسان اما در عین حال مؤثر ریه:

تنفس دیافراگم: استنشاق سالم باعث استفاده از دیافراگم می شود، که یک ورق عضله به شکل گنبدی است که معمولاً بین تنه و معده می نشیند. عضله دیافراگمی باید هوا را با حرکت به سمت پایین پر کند و به دنبال فشار هوا به بیرون از ریه ها در هنگام حرکت به سمت بالا، ریه ها را پر کند. همچنین به آن دیافراگم یا تنفس شکمی گفته می شود، شکم با هر نفس بالا می رود و فرو می رود. در حالی که دیافراگم به عنوان عضله اصلی تنفسی در نظر گرفته می شود، اکثر افراد به اشتباه به دنبال الگویی برای استفاده از عضلات در گردن، پشت، شانه ها هستند، که به میزان قابل توجهی میزان هوای عبور یافته و خارج از آن را محدود می کند.

در واقع، استنشاق دیافراگم تمایل به تقویت ماهیچه های دیافراگم دارد و به نوبه خود، به عملکرد ریه ها در کار کمک می کند. برای انجام این تمرین، باید استنشاق را از شکم خود در نظر بگیرید. وقتی نفس می کشید باید یک دست را روی شکم خود و یک دست را روی تنه خود قرار دهید. حدود دو ثانیه از بینی خود را استنشاق کنید و سپس حدود دو ثانیه از طریق لب های فشرده خارج شوید. وقتی نفس خود را بیرون می آورید، باید به آرامی روی معده خود فشار دهید تا عضله دیافراگم درگیر شود.

تمرین تنفس شکم: انجام این ورزش ریه به بهبود میزان ضربان و بزرگ شدن ریه ها کمک می کند. تنفس شکمی صریح و محکم بر تقویت عضلات دیافراگم متمرکز است که به فرد اجازه می دهد نفس عمیقی بکشد. این تمرین را می توان با استراحت یک دست یا یک جسم سبک در شکم انجام داد. این مرحله باید با تنفس به تدریج از طریق بینی انجام شود و توجه داشته باشید که شکم تا چه اندازه بالا می رود. از طریق دهان خود باید بازدم کنید و باید از طریق بینی نفس بکشید. شما باید سعی کنید شکم را بالاتر از آنچه که با نفس قبلی انجام داده است بلند کنید. با نفس کشیدن، باید سعی کنید هر نفس را دو یا سه برابر هر نفس بکشید.

جدا از این تمرینات، برای حفظ سلامتی ریه، باید خود را هیدراته نگه دارید، از کشیدن سیگار خودداری کنید و باید از نظر جسمی نیز فعال باشید.

منبع: سلامت نیوز