به گزارش مشرق، کیهان در ویژه های خود نوشت:
روحانی اخیرا خواستار افشای نام متخلفانی شده بود که ارز صادراتی را به کشور برنمیگردانند، اما روزنامه آرمان از قول محمدرضا حریری رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین نوشت: به نظر میرسد تهدید برای اعلام اسامی صادرکنندگان متخلف یا باطل کردن کارتهای بازرگانی آنها و اقداماتی از این دست بیشتر نمایشی از اقتدار است تا اینکه تصمیمگیری اقتصادی منطقی باشد. برای اینکه همه آنهایی که چنین تهدیداتی را میکنند اعم از بانک مرکزی و بهویژه وزارت صمت دقیقا میدانند که با چند نفر طرف و چه کسانی مخاطب واقعی آنان هستند. یعنی 90 درصد ارزهای صادراتیای که بازگردانده نشده مربوط به چند بنگاه شخص حقیقی و حقوقی است و همه افرادی که در وزارت صمت و گمرک آمار دقیق صادرات دستشان است می دانند که این متخلفان چه کسانی هستند.
اینکه آنها را از راه دور تهدید کنند چه معنایی میدهد! خیلی از این افراد در جلسات با این آقایان از صبح تا شب نشست دارند و خیلیها عضو همین جلساتی هستند که برای توسعه صادرات برگزار میشود همانجا میتوانستند از آنها بخواهند که ارز صادراتی را تحویل دهند چه نیازی به سروصدا بود.
دولت و بانک مرکزی در کجا بهدنبال متخلفان میگردد؟ نکته جالب این است که بخش خصوصی، اتاق بازرگانی، تشکلها، فدراسیونها، کنفدراسیونها و... که تحت عنوان صادرات در این کشور تشکیل شده چرا سروصدا راه انداختهاند، بخش خصوصی که حداکثر 20 درصد در صادرات سهم دارد چرا سپر بلای آن 80 درصد میشود و به نظرم این چرا مهمتر از چرای برنگرداندن ارز است.
بانک مرکزی دقیقا میداند آنهایی که در بخش خصوصی ارز را برنمیگردانند چه کسانی هستند. اینها قهرمانان صادرات کشورند که بهعنوان مشاوران وزرای صنعت همیشه کنارشان قرار میگیرند. چطور است که این اطلاعات را من میدانم، اما آنهایی که آمار دستشان است از چیزی خبر ندارند که چقدر صادرات شده است. چرا چنین موضوعی در رسانهها مطرح میشود و اینکه میخواهند چه کسی را از چه چیزی بترسانند یا چه چیزی را آرام کنند چون خودشان از همه چیز خبر دارند. جالب است که خیلی از متخلفان ارزی هشت تا ۱۰ سال پیش از صندوق توسعه ملی ارز گرفتند و هنوز آن پول را هم برنگرداندهاند. خیلی خوب است که اسامی این افراد افشا شود، اما به شرطی که به افشای تنها، نباید بسنده نشود، اگر اینها متخلف هستند باید معلوم شود جوابشان چیست.