به گزارش مشرق به نقل از خبرآنلاین، باخت تلخ استقلال مقابل الجزیره که اولین شکست این تیم در تهران در لیگ قهرمانان بوده است ، سبب شده تا پرویز مظلومی در همین روزهای نخست سال جدید ، بداند چقدر جایش روی نیمکت استقلال لرزان است. اگرچه تا قبل از این ، مظلومی و نزدیکانش تنها دغدغه شان بحران هایی بود که منتسبان به امیر قلعه نویی تشدیدش می کردند اما حالا دیگر حتی سکوها هم دلهای شان لرزیده. قهرمانی دور از خانه جام حذفی به فراموشی سپرده شده و مظلومی که تا قبل از این دلش خوش بود ، بی شک 10 ستاره تیمش اگر اسم قلعه نویی برای جانشینی اش مطرح باشند ، پشتش را می گیرند ، حالا فریاد انتقاد همان ها را هم می شنود.
بازی با الجزیره ؛ ترکیب ابتدایی سرمربی شروع انتقادها بود. استقلال خسته است و انگار سرمربی به تاکتیکی می اندیشد که می داند جواب نمی دهد. او اصرار بر بازی با تک مهاجم دارد. تک مهاجمی که آرش برهانی است. سیستم دفاعی تیم ، به خاطر فشار سنگین بازی ها از هم گسیخته و خیلی راحت باز می شود. در حمله هم که توپ ها یک به یک از دست می روند. استقلال قبل از بازی با الجزیره دو روز را استراحت داشت و جوان تر های تیم انگار در این دو روز وقتی برای استراحت نداشتند. این تعطیلی جواب عکس داده بود و فشارها را بر تیم بیشتر کرد.
تمرینات هم که فشارش بر سانتر از جناحین بود ، در بازی عملا نشان داد کوبیدن میخ آهنی بر سنگ است. اینکه آرش قرار باشد بالاتر از 5 مدافع به تنهایی ضربه سر بزند. یا اینکه بازیکنانی مثل شریفات یا محسن یوسفی با میانگین قدی زیر 170 سانتی متر بالاتر از مدافاعن حریف با ضربه سر گل بزنند.
سمت راست استقلال که روزگاری نقطه قوت تیم بود شده پاشنه آشیل. خسرو حیدری نمی تواند با حمودی ، کارایی کامل را داشته باشد و فشار بر تیم از این نقطه بیش از قبل شده. حمودی نای راه رفتن نداشت و در بازی با تیم اماراتی بیشترین فشار از اینجا به تیم وارد شد. از پستی که استقلال یک بازیکن ذخیره سرشناس برایش دارد. بازیکنی مثل جواد شیرزاد که سابقه ملی هم دارد. این انتقاد را حتی بازیکنان دیگر نیمکت نشین تیم هم داشتند. از دقیقه 30 به بعد بازی بود که اعتراض ها شروع شد اما مظلومی زیر بار انجام این تغییر نشد.
میثم حسینی ، روی نیمکت قفل شده بود . بازیکنی که بیش از 70 درصد بازی های لیگ به عنوان پدیده سال استقلال بازی کرد. او که ناگهان مورد غضب قرار گرفته دیگر بهانه برای اعتراض به مربی بود . درحالی که مظلومی بلافاصله بعد از شروع اعتراضات سکوها ، میداودی را به زمین فرستاد. بازیکنی که اصلا این روزها آماده نیست و برآیند تعویض های مربی هیچ شد.
با پایان بازی ، بازیکنان تیم با هم غر می زدند. حرف های مظلومی و اعتراض های او به بازیکنانی که از بهترین های تیم بودند و بیشتر از بقیه دویده بودند هم مزید بر علت شده بود تا تیم مثل لشکری شکسته خورده استادیوم را ترک کند. خیلی از ستاره های تیم با اتومبیل های شخصی شان از ورزشگاه رفتند درحالی این بار موج انتقاد ات به سوی سرمربی بود. به تعویض هایش و البته به سیستمش برای بازی ؛« بابا روز قبل از بازی برداشته تیم را دو گروه کرده. اصرار دارد که توپ ها را سانتر کنند. هی توپ می ریختن. بچه های تیم اصلی ، 200 تا سانتر کردند ، حتی یکی از توپ ها گل نشد. باز می گوید سانتر کنید ، این هم شد تاکتیک؟» این جمله را یکی از ملی پوشان تیم می گوید درحالی که قبل از بقیه و به تنهایی دارد ورزشگاه را ترک می کند. کمی بعد از او یکی دیگر از ملی پوشان تیم که خودش هم در این بازی فشار زیادی را تحمل کرده ، در جمع مدیران تیم لب به انتقاد می گشاید:« با تیم را تعطیل کردیم که چی؟ دو روز رفتن کجا این آقایون که تو زمین را نمی رفتند؟ آقای... فقط بلده راه بیفته تو خیابون ، بوق بزنه و صداهای عجیب و غریب در بیاره!»
و به همه این ها اضافه می شود لحظات ورود مدیر تیم به رختکن استقلال. فتح الله زاده از بازیکنان می خواهد تا رختکن را ترک کنند و به شدت از کادرفنی انتقاد می کند. او خیلی جدی به تاکتیک تیم ایراد می گیرد و از این می گوید که صبرش سرریز شده. بازی با مس در پیش است و سرنوشت قهرمانی در لیگ ، پیش روی تیم. فتح الله زاده از اینکه هنکه به بازی گرفته نمی شود ، از اینکه چرا تیم در تهران با یک مهاجم بازی می کند و... به شدت انتقاد می کند. این قدر تند که بهتاش فریبا آخر جلسه غرغر کنان ، جلسه را ترک کند و شایعاتی درباره نیامدنش به گوش برسد.
البته مدیریت تیم هم از حالا دیگر خیلی جدی تر روی گزینه های جدی برای همه سطوح فنی تیم فکر می کنند. بازیکنان ، همدلی شان را از دست دادند و جمعیت هم خیلی به این روند امیدی ندارند. اتفاقی که می تواند استقلال را به مرز آشوب برساند.
بازی با الجزیره ؛ ترکیب ابتدایی سرمربی شروع انتقادها بود. استقلال خسته است و انگار سرمربی به تاکتیکی می اندیشد که می داند جواب نمی دهد. او اصرار بر بازی با تک مهاجم دارد. تک مهاجمی که آرش برهانی است. سیستم دفاعی تیم ، به خاطر فشار سنگین بازی ها از هم گسیخته و خیلی راحت باز می شود. در حمله هم که توپ ها یک به یک از دست می روند. استقلال قبل از بازی با الجزیره دو روز را استراحت داشت و جوان تر های تیم انگار در این دو روز وقتی برای استراحت نداشتند. این تعطیلی جواب عکس داده بود و فشارها را بر تیم بیشتر کرد.
تمرینات هم که فشارش بر سانتر از جناحین بود ، در بازی عملا نشان داد کوبیدن میخ آهنی بر سنگ است. اینکه آرش قرار باشد بالاتر از 5 مدافع به تنهایی ضربه سر بزند. یا اینکه بازیکنانی مثل شریفات یا محسن یوسفی با میانگین قدی زیر 170 سانتی متر بالاتر از مدافاعن حریف با ضربه سر گل بزنند.
سمت راست استقلال که روزگاری نقطه قوت تیم بود شده پاشنه آشیل. خسرو حیدری نمی تواند با حمودی ، کارایی کامل را داشته باشد و فشار بر تیم از این نقطه بیش از قبل شده. حمودی نای راه رفتن نداشت و در بازی با تیم اماراتی بیشترین فشار از اینجا به تیم وارد شد. از پستی که استقلال یک بازیکن ذخیره سرشناس برایش دارد. بازیکنی مثل جواد شیرزاد که سابقه ملی هم دارد. این انتقاد را حتی بازیکنان دیگر نیمکت نشین تیم هم داشتند. از دقیقه 30 به بعد بازی بود که اعتراض ها شروع شد اما مظلومی زیر بار انجام این تغییر نشد.
میثم حسینی ، روی نیمکت قفل شده بود . بازیکنی که بیش از 70 درصد بازی های لیگ به عنوان پدیده سال استقلال بازی کرد. او که ناگهان مورد غضب قرار گرفته دیگر بهانه برای اعتراض به مربی بود . درحالی که مظلومی بلافاصله بعد از شروع اعتراضات سکوها ، میداودی را به زمین فرستاد. بازیکنی که اصلا این روزها آماده نیست و برآیند تعویض های مربی هیچ شد.
با پایان بازی ، بازیکنان تیم با هم غر می زدند. حرف های مظلومی و اعتراض های او به بازیکنانی که از بهترین های تیم بودند و بیشتر از بقیه دویده بودند هم مزید بر علت شده بود تا تیم مثل لشکری شکسته خورده استادیوم را ترک کند. خیلی از ستاره های تیم با اتومبیل های شخصی شان از ورزشگاه رفتند درحالی این بار موج انتقاد ات به سوی سرمربی بود. به تعویض هایش و البته به سیستمش برای بازی ؛« بابا روز قبل از بازی برداشته تیم را دو گروه کرده. اصرار دارد که توپ ها را سانتر کنند. هی توپ می ریختن. بچه های تیم اصلی ، 200 تا سانتر کردند ، حتی یکی از توپ ها گل نشد. باز می گوید سانتر کنید ، این هم شد تاکتیک؟» این جمله را یکی از ملی پوشان تیم می گوید درحالی که قبل از بقیه و به تنهایی دارد ورزشگاه را ترک می کند. کمی بعد از او یکی دیگر از ملی پوشان تیم که خودش هم در این بازی فشار زیادی را تحمل کرده ، در جمع مدیران تیم لب به انتقاد می گشاید:« با تیم را تعطیل کردیم که چی؟ دو روز رفتن کجا این آقایون که تو زمین را نمی رفتند؟ آقای... فقط بلده راه بیفته تو خیابون ، بوق بزنه و صداهای عجیب و غریب در بیاره!»
و به همه این ها اضافه می شود لحظات ورود مدیر تیم به رختکن استقلال. فتح الله زاده از بازیکنان می خواهد تا رختکن را ترک کنند و به شدت از کادرفنی انتقاد می کند. او خیلی جدی به تاکتیک تیم ایراد می گیرد و از این می گوید که صبرش سرریز شده. بازی با مس در پیش است و سرنوشت قهرمانی در لیگ ، پیش روی تیم. فتح الله زاده از اینکه هنکه به بازی گرفته نمی شود ، از اینکه چرا تیم در تهران با یک مهاجم بازی می کند و... به شدت انتقاد می کند. این قدر تند که بهتاش فریبا آخر جلسه غرغر کنان ، جلسه را ترک کند و شایعاتی درباره نیامدنش به گوش برسد.
البته مدیریت تیم هم از حالا دیگر خیلی جدی تر روی گزینه های جدی برای همه سطوح فنی تیم فکر می کنند. بازیکنان ، همدلی شان را از دست دادند و جمعیت هم خیلی به این روند امیدی ندارند. اتفاقی که می تواند استقلال را به مرز آشوب برساند.
