به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

آفتاب یزد با اشاره به انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده و برخی گمانه‌زنی‌های انتخاباتی نوشت: ظریف بعد از برجام به‌عنوان یک گزینه برای ریاست‌جمهوری معرفی می‌شد اما اکنون وضعیت بسیار متفاوت است. ظریف مجری برجام به‌عنوان مهم‌ترین هدف دولت بود. اینکه ‌ترامپ به ریاست‌جمهوری آمریکا رسید و در واقع واشنگتن به قول معروف زیر میز برجام زد درست است اما به هرحال در میان مردم، یعنی همان گروهی که به دولت فعلی رای دادند تا شرایطشان از هر لحاظ از قدرت پاسپورت گرفته تا سفره و معیشتشان بهبود یابد ‌ترامپ را مقصر نمی‌دانند چرا که به هر حال او رئیس‌جمهور ایالات متحده است و به‌دنبال حداکثرسازی منافع آمریکا! طبیعی است از ‌ترامپ نباید انتظار داشته باشیم اگر فرصتی برای حداکثرسازی منافع ایالات متحده دارد استفاده نکند. در عوض آنچه تا کنون اتفاق افتاده یعنی مانور بسیار بر روی برجام به‌عنوان یک برنامه نجات‌بخش و سپس شکست این تئوری در چشم مردم شکست دولت روحانی و به عبارت بهتر مجری آن یعنی ظریف شناخته می‌شود. بنابراین ظریف این روزها از آن شرایط محبوبیت پنج سال پیش نسبتاً دور شده است.

بیشتر بخوانید:

راستی‌آزمایی اظهارات ظریف در مجلس

خواه خودش مقصر بوده یا خواه دلایل خارجی به او تحمیل شده اما واقعیتی است که ظریف دیگر آن ظریف پنج سال پیش نیست چرا که اکثر برنامه‌هایی که او دنبال کرده به نتیجه‌ای نرسیده است و برجام به‌عنوان مهم‌ترین مورد آن هر روز به نوعی و از زاویه‌ای تهدید می‌شود و به قولی نه روحی از آن باقی‌مانده و نه جسمی! سیاست برجام اروپایی یعنی تلاش برای جداسازی ایالات متحده از برجام نیز که با خروج ‌ترامپ آغاز شد تاکنون موفقیتی نداشته است و برنامه‌هایی مانند اینستکس بی‌نتیجه بوده است و حتی در عوض شاهد هستیم که شورای حکام پیش‌نویس کشورهای اروپایی علیه ایران را تصویب می‌کند. بنابراین در شرایط فعلی موضوع فقط این نیست که ظریف تجربه حوزه داخلی و تصمیم‌سازی را ندارد بلکه به لحاظ محبوبیت نیز او در وضعیتی نیست که بتواند مشارکت را افزایش دهد.

محمدجواد ظریف از بد روزگار یا هرچه که بود در میان جامعه ناشناخته آمد، محبوب شد، محبوبیتش تمام شد و به دانشگاه می‌رود! این بهترین گزینه برای دست‌کم آینده نزدیک وزیر خارجه می‌تواند باشد. موضوعی که به‌نظر می‌رسد خودش نیز مایل به پیگیری آن است. ظریف مهره‌ای است که شاید بتواند بازهم در بزنگاه‌های سیاست خارجی به کمک آید اما حضور او در انتخابات را باید خودکشی سیاسی وزیر خارجه دانست.