سردار شهید «احمد سیاف‌زاده» که در عملیات خیبر با روشن کردن «هور» مدال فتح را برگردن آویخت در توصیف رشادت شهیدان خرازی و همت در این عملیات روایت کرده است: «در عملیات خیبر هر کاری با دژ طلاییه می‌کردیم باز هم عراق مقاومت می‌کرد. کار به نبرد تن به تن رسیده بود تا جایی که خود شهید محمد ابراهیم همت و شهید حسین خرازی شخصاً در خط حضور پیدا کرده بودند. هیاهوی خاصی بود. گروهان گروهان شهید می‌دادیم. نقطه حیاتی و حساس ما همین دژ طلاییه بود.
شهید همت در اینجا کاری کرد کارستان. بی‌دلیل به شهید همت سردار خیبر نمی‌گویند. بی‌جهت شهید خرازی دست راستش را در طلاییه جا نگذاشت. این عملیات در سطح فرماندهان لشکر شهید داد. این دژ، کلید خیبر بود. خط باید می‌شکست.
دست راست شهید خرازی حکایت خاص خودش را دارد. بچه‌های لشکر ۱۴ امام حسین (ع) سخت درگیر بودند. حسین خرازی شخصاً سوار بلدوزر و در لب خاکریز خط مقدم حاضر می‌شد. آن قدر ماند و پابه‌پای رزمنده‌هایش جنگید تا دست راستش را آنجا جا گذاشت.
نمی‌شود، نمی‌شکند و نمی‌توانیم در کارشان معنایی نداشت. فرمانده لشکر، فرمانده تیپ و فرمانده‌ی گردان دیگر معنا نداشت. خط باید می‌شکست و شکست.
گر چه گل‌هایی مثل حاج ابراهیم و حمید باکری و خیل عظیم رزمندگان‌مان را در آنجا جاگذاشتیم؛ اما هر عملیات‌مان درس جدیدی در شجاعت و پایمردی به ارتش بعث می‌داد.»
۰۹:۱۳ - ۱۳۹۹/۰۴/۲۲
