به گزارش مشرق، هنوز خاطره دوپینگ دسته جمعی برخی ملی پوشان وزنه برداری کشور از یاد نرفته است. دورانی که این ورزش المپیکی در کشورمان تبدیل به نماد تخلفات اینگونه ای شده بود؛ روزهای تلخ گذشته که حتی تصورش نیز نگران کننده است. روزهای تلخی که کمتر کسی از یاد برده یا می تواند از یاد ببرد که چگونه موجب عقبگرد این ورزش پرافتخار در کشور شد.
بیشتر بخوانید:
تاخت و تاز دوپینگ در وزنه‌برداری ایران
اما چه اتفاقی موجب شد تا این ورزش، امروز به جایگاه مطلوبی از مبارزه و مقابله با دوپینگ برسد؟ این ادعا در حالی مطرح می شود که به استناد آمار رسمی، هم اکنون وزنه برداری در نسبت تست های مثبت در قبال تعداد نمونه های گرفته در سال گذشته، در رده دهم قرار دارد؛ اتفاقی که چند سال قبل باورناپذیر و رویا بود. اما چه چیز باعث شده تا وزنه برداری به چنین کارنامه درخشانی برسد و این روزها، نمونه ای از یک مدل موفق باشد و بتوان از آن برای سایر فدراسیون ها و حتی مدل های جهانی صحبت کرد؟ چگونه این ورزش پرافتخار، در جایگاه امروزین خود قرار گرفته است؟
اگرچه پرداختن به این موضوع نیاز به بررسی و کالبدشکافی دقیقی دارد که در حوصله این مطلب نیست اما بایستی آن را مرهون داشتن یک استراتژی مشخص و چندلایه دانست. در واقع، فدراسیون وزنه برداری با یک راهبرد مشخص، از تمام ظرفیت های خود در مقابله میدانی، آموزش و دانش افزایی و ارتقای سطح کیفی اردوها با بهره مندی از مکمل های غذایی و ... بهره برد تا بتواند به نقطه ای برسد که در نقطه امن باشد و بتواند به عنوان الگو مطرح شود.
نمونه گیری چند لایه ای در اردوهای ملی، مسابقات قهرمانی کشور، لیگ ها و ... باعث شد تا ورزشکاران بدانند که مبارزه با دوپینگ یک عزم جدی و همگانی در فدراسیون است. در واقع، هیچ امکانی برای بهره مندی از امکان دوپینگ در وزنه برداری کشور باقی نماند. این استراتژی، موجب نمونه گیری های گسترده شد که آمار قابل توجهی را شامل شد اما در عمل، یک پاکسازی ملی را باعث شده که اتفاقی بی مانند در این ورزش به شمار می رود.
در کنار این مقابله میدانی، اقدامات آموزشی و تربیتی بود که تلاش داشت تا باور و اطمینان به دوپینگ را از بین ببرد که قطعا، فرآیندی زمانبر و طولانی مدت است. البته، ارتقای سطح کیفی اردوها و بهره مندی از مکمل های غذایی و مشاوره های جانبی در این راستا، منتهی به فضایی شد که دوپینگ در این ورزش، اگرچه ریشه کن نشده اما دیگر مجال و میدان سابق را ندارد.
هم اکنون، وزنه برداری به نقطه ای رسیده که دوپینگ در آن، امری ناپسند و مذموم است و فدراسیون در مقابله با آن، عزمی جدی و همه جانبه را در پی گرفته. روند طی شده در پنج سال گذشته در مقابله با دوپینگ، می تواند الگویی برای سایر فدراسیون ها باشد که این روزها نیز دامن گیر بسیاری شده و ورزش کشور را درگیر خود کرده است. راه فدراسیون وزنه برداری، راهی چند جانبه، میدانی- علمی و قابل استفاده در سایر فدراسیون هاست که می توان از آن به عنوان الگویی ملی و برون مرزی یاد کرد.
