به گزارش مشرق، ۲۳ نفر یا بیست و سه نفر، گروهی از رزمندگان نوجوان ایرانی بودند که در جریان جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای عراقی درآمدند.

 این گروه کم سن و سال بین ۱۳ تا ۱۷ سال سن داشتند و اکثراً از تیپ ثارالله کرمان اعزام شده بودند و در اردیبهشت ۱۳۶۱ در مرحله مقدماتی عملیات بیت‌المقدس در مناطق مختلف جبهه اسیر شدند.

صدام پس از آگاهی از این موضوع و دیدن گزارش اسارت قوای ایرانی به دلیل شکست در خرمشهر سعی می‌کند از این ماجرا سوءاستفاده و به نفع خود بهره‌برداری تبلیغاتی کند و دستور می‌دهد که آن‌ها را از بقیه اسرا جدا کنند و به کاخ وی بیاورند.

در دیداری که این نوجوانان با شخص اول کشور عراق داشتند وی سعی می‌کند تا با ناراحت شدن از این موضوع که اینها کودکانی بیش نیستند که به زور به جنگ فرستاده شدند، با آن‌ها احساس همدردی کند.

در همان زمان صدام به دختر کوچکش «حلا» می‌گوید که شاخه گل‌هایی را به آن‌ها بدهد و بعد با آن‌ها عکس یادگاری می‌گیرد و می‌گوید که بزودی با موافقت کمیته بین‌المللی صلیب سرخ آن‌ها را به ایران برمی‌گرداند.

مطبوعات عراق پس از این ماجرا فیلم‌ها و عکس‌هایی از آن‌ها منتشر می‌کنند و در تیتر روزنامه‌های عراق جمله معروف صدام را می‌نویسند: «کل اطفال العالم اطفالنا» همه بچه‌های دنیا بچه‌های ما هستند.

این ۲۳ نفر که در موضع انفعالی قرار گرفته بودند اعتصاب غذا می‌کنند تا به جمع دیگر اسیران بازگردند و در نهایت پس از اتفاقات زیادی به خواسته خود رسیدند، ولی تا روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ در اسارت ماندند.

ابوالفضل محمدی رزمنده زنجانی که جزو آن 23 نفر بوده است، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در زنجان گفت: پس از رفتن به جبهه و اسارت از سوی نیروهای عراقی و زخمی شدن و نقل و انتقال از بصره به بغداد، صدام که به دنبال یک کار تبلیغاتی بود، اسرای کم سن و سال‌تر را از بقیه اسرا جدا کرد.

این رزمنده با اشاره به اینکه در مدت اقامت در آن اتاق، دشمن به عناوین مختلف در تلاش برای یک شوی تبلیغاتی بود، اضافه کرد: در آن زمان قول‌های بسیاری به اسرای کم سن و سال که همان 23 نفر بودیم می‌دادند، که وعده زیارت رفتن از جمله آن بود.

وی با اشاره به اینکه فیلم و مصاحبه در بغداد حدود یک هفته ادامه داشت تا اینکه اسرا را به کاخ صدام منتقل کردند، گفت: در زمان انتقال به کاخ همه وسایل اسرا را از آنها گرفتند و به محلی منتقل کردند که فرماندهان نظامی در آنجا بودند.

محمدی با اشاره به اینکه صدام با این شوی تبلیغاتی به دنبال پناهنده کردن ما بود تا به اهداف خود برسد، اضافه کرد: ما وقتی شیطنت و توطئه دشمن را فهمیدیم به دنبال این بودیم که چطور می‌توانیم جلوی این کار را بگیریم.

وی با بیان اینکه برای پایان این شوی تبلیغاتی اعتصاب غذا کردیم و درخواست حضور صلیب سرخ را دادیم، افزود: در آن مدت همه 23 نفر یک صدا بودند و هیچ کدام ذره‌ای خستگی به خود راه ندادند و این انتخاب ما بود.

این رزمنده با اشاره به اینکه نتیجه انتخابی که ما 23 نفر در آن مقطع کردیم هشت سال و چهار ماه اسارت بود، اضافه کرد: این امر موجب شد که خواسته ما برآورده شود و نقشه دشمن ناکام مانده و به نفع نظام جمهوری اسلامی رقم بخورد.

محمدی با اشاره به اینکه در نهایت همین 23 نفر به میان سایر اسرا رفتند و در شهریور سال 69 به ایران بازگشتیم، گفت: در این مدت خاطرات بسیاری برای آن 23 نفر شکل گرفت که بسیار خاطره‌انگیز بود.

وی با اشاره به اینکه دورهمی آن 23 نفر پس از آزادی چندین بار شکل گرفته است، اضافه کرد: در این مدت خاطرات بسیار زیادی برای همه ما شکل گرفت.

وی افزود: شاید امروز انجام برخی از کارهایی که در آن زمان شکل گرفت، عقلانی نباشد، اما آن زمان آن 23 نفر هدف داشتند و راجع به آن هدف کارشان درست بوده است.

محمدی با اشاره به اینکه اسارت سختی خاص خودش را داشت و البته ما می‌توانستیم اسارتی راحت‌تر از آن داشته باشیم، گفت: ما برای اینکه دشمن به خواسته خود نرسد، این کار را انجام دادیم.

وی شرایط کنونی و کرونایی کشور را شبیه دفاع مقدس عنوان کرد و افزود: برای رسیدن به هدف باید تلاش کرده و باید با دشمن جنگید، و رزمندگان دفاع مقدس با این فضا ناآشنا نیستند، چرا که در آن زمان هم طعم قرنطینه را چشیدند.

محمدی با اشاره به اینکه پس از هر سختی آسانی است، اضافه کرد: باید برای راحتی پس از کرونا همه دست به دست هم داده و تلاش کنند.