به گزارش مشرق، سیدیاسر جبرائیلی، کارشناس مسائل سیاسی در کانال تلگرامی خود نوشت: بازار کشاورزی یک بازار پرسود نیست و کشاورزان به دلایل متعدد در معرض خروج یا اخراج از این بازار قرار دارند. به دلیل ارتباط مستقیم صنعت کشاورزی با امنیت غذایی، دولت‌ها سیاست حفظ بازار را در صنعت کشاورزی دنبال کرده و با انواع حمایت‌های مالی و غیرمالی، از تداوم عرضه محصولات کشاورزی حمایت می‌کنند.

اخیرا گزارشی از سازمان همکاری‌های اقتصادی منتشر شد که نشان می‌داد طی سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، مجموع ۵۴ کشور مورد مطالعه این سازمان، به طور متوسط سالیانه ۵۳۶ میلیارد دلار برای حمایت مستقیم از کشاورزان هزینه کرده‌اند.

نقطه مقابل چنین رویکردی، قطع یارانه پرداختی به کشاورزی است؛ و یک سطح فاجعه‌بارتر از این، آزادسازی واردات محصولات کشاورزی است.

یعنی نه تنها از کشاورز حمایت مستقیم نشود، بلکه راه برای واردات محصولاتی که در مبدا یارانه دریافت می‌کنند نیز باز شود. متاسفانه صنعت کشاورزی ما به چنین بلیه‌ای مبتلاست و هرچه جلوتر می‌رویم، عمق فاجعه افزایش می‌یابد.

تعرفه واردات برنج تا سال ۸۴ حدود ۱۵۰ درصد بود و واردات کشور حدود ۴۰۰هزار تن بود. اما متاسفانه در دولت نهم رقم تعرفه به ۲۰درصد کاهش یافت. سال ۹۲، با روی کار آمدن دولت جدید، تعرفه واردات برنج به ۱۰درصد کاهش یافت و همین سیاست باعث شد در این سال بیش از یک میلیون و ۹۶۰هزار تن برنج به کشور وارد شود.

به گفته معاون وقت وزیر کشاورزی، در این سال بازار ایران یک میلیون تن برنج مازاد داشت. در نتیجه، برنج‌کاران ایرانی نتوانستند محصول خود را به قیمت مناسب بفروشند و خروجشان از بازار آغاز شد.

دهم تیرماه ۱۳۹۹، تعرفه واردات برنج به ۴درصد کاهش یافت تا ضربه مهلکی دیگر بر فرق صنعت برنج ایران فرود آید. توجه کنید که این تعرفه با دلار ۴۲۰۰ محاسبه میشود.

این نحوه مواجهه با صنعت کشاورزی، نه تنها به امنیت غذایی کشور خسارت می‌زند، نه تنها به اشتغال کشاورزی آسیب می‌زند، بلکه به دلیل اینکه "غذا اگر تولید نشود، باید وارد شود"، واردات برنج به منابع ارزی کشور نیز فشار سنگینی وارد می‌کند.

از ابتدای سال جاری تاکنون، بیش از ۳۵۰میلیون دلار برنج وارد کشور شده و ادامه این روند، به معنی واردات یک میلیارد دلاری برنج در سال جاری خواهد بود؛ برنجی که می‌توانستیم خودمان تولید کنیم و اینک باید در پی تامین ارز آن باشیم.

ادامه این روند، نتیجه‌ای جز نابودی صنعت کشاورزی و کاهش ضریب امنیت غذایی کشور ندارد. دولت باید متوجه این نکته راهبردی باشد که "تامین ریال و پرداخت آن به کشاورز در قالب یارانه، بسیار راحت‌تر از تامین ارز برای واردات است".

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.