به گزارش مشرق، با تصویب مصوبه افزایش ۲۰۰هزارتومانی حق مسکن کارگران, تمام مولفه های دستمزد کارگران درسال ۹۹, در پایان مرداد ماه نهایی شد. با احتساب تمام مولفه های دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۲میلیون و ۶۱۰ هزارتومان دریافت کند.

 اما افزایش هزینه های زندگی به گونه ای شده است که کارگران را در تأمین امرار معاش با مشکلات متعددی روبرو کرده است.

*هزینه معیشت کارگران از مرز ۵میلیون تومان گذشته است

هادی ابوی با اشاره به افزایش دستمزد درصدی حداقل مزد کارگران در سال گذشته، گفت: در حالی که هزینه سبد معیشت خانوارهای کارگری سال ۹۷ حدود سه میلیون و ۷۶۰ هزار تومان تعیین شده بود، حداقل مزد کارگران را ۳۶.۵ درصد بالا بردیم ولی با وجود آنکه کمیته دستمزد شورای عالی کار بهمن ماه سال گذشته پس از صرف ساعت‌ها وقت و کار کارشناسی، هزینه ماهانه سبد معیشت کارگران را چهار میلیون و۹۴۰ هزار تومان اعلام کرد، حداقل مزد کارگران را امسال را حدود ۲۱ درصد تصویب کردیم.

بیشتر بخوانید

چرا جریان اصلاحات نمی خواهد مشکلات خوزستان حل شود؟

حاتم شاکرمی،معاون روابط کار درباره افزایش حق مسکن می گوید: با تصویب هیات دولت در مجموع ۱۰درصد به دریافتی کارگران افزوده می شود و متوسط دریافتی کارگران در سال ۹۹به ۴۳.۵درصد می رسد.

*معیشت کارگران/ نان خالی و سیب‌زمینی آب‌پز؛ سهم سفره‌های کارگران

هادی ابوی، دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارگران گفت: حتی اگر بپذیریم که دستمزد در سال ۹۹ به میزان ۴۳درصد افزایش یافته است هزینه معیشت خانوارهای کارگری امسال از مرز ۵میلیون تومان فراتر رفته است و با مصوبه شورای عالی کار عملاً‌ شکاف بین حداقل مزد و حداقل معیشت کارگران پر نشده است.

ابوی با اشاره به اینکه درآمد برخی کارگران کم شده یا به صفر رسیده است و از طرف دیگر هزینه‌ها بالا رفته، عنوان می‌کند: کارگران در شرایط عادی قادر به تامین معیشت خود نیستند. آنها اگر قرارداد داشته باشند و حقوق حداقلی بگیرند، در بهترین حالت یک سوم هزینه‌های خود را تامین می‌کنند. کارگری که به نان شب محتاج است  و نان خالی و سیب زمینی آب پز سهم سفره های کارگران است. چطور قرار است مواد ضدعفونی کننده بخرد یا با تغذیه مناسب ایمنی بدن خود را افزایش دهد.

او ادامه می‌دهد: در واقع کارگران از دو جنبه در مضیقه قرار گرفته‌اند. آنها مجبورند سر کار بروند، چون معمولاً به کارهایی مشغول هستند که نیازمند حضور در محل کار است. کارگران باید مواد غذایی، اقلام بهداشتی و ... تهیه کنند و چنین کارهایی تعطیلی‌پذیر نیست. یا اینکه آنها مشغول به کارهای خدماتی هستند. مگر می‌شود نانوایی را تعطیل کرد یا فروشگاه‌های توزیع کننده اقلام غذایی را بست؟ کارگران مواجهه مستقیم با کرونا دارند. این مشکل در کنار مشکلات معیشتی قرار گرفته است. حال در نظر بگیرید در چنین شرایط شاهد بیکاری یا کم شدن درآمد هم هستیم.

درحالی افزایش قیمت کالای اساسی رشد داشته است که برخی کالا برای همیشه از سفره کارگران حذف شده است. مانند برنج ایرانی, در حال حاضر قیمت یک کیسه ۱۰کیلیویی برنج ایرانی حداقل ۲۶۰هزار تومان است. اگر دستمزد کارگران حدود ۲میلیون و ۶۰۰هزار تومان باشد, قیمت یک کیسه ۱۰کیلویی برنج ایرانی حدوداً‌۱۰درصد دستمزد کارگران است.

این جهش قیمت تنها شامل برنج ایرانی نشده است، طبق پیش بینی کارشناسان حذف ارز دولتی واردات منجر به افزایش دو برابری قیمت برنج خارجی شده  است و برنج‌های هندی و پاکستانی هم به حکایت دور از دسترس بودن برنج ایرانی برای دهک‌های پایین جامعه دچار شده است.

امروز یک کارگر ایرانی باید برای خرید۱۰ کیلو از برنج کشور خود حدود ۱۰ درصد از کل حقوقش را پرداخت کند! استان‌های گیلان، مازندران، خوزستان و اصفهان تولیدکنندگان سنتی برنج ایرانی هستند و بخشی از برنج مورد نیاز ایران را تامین می‌کنند و استان‌های دیگری نیز توان تولید این محصول را دارند اما تنها برای تامین نیاز استان‌های خود می‌کوشند.

خلاصه ماجرا اینکه این روزها به دلیل گرانی بیش از انتظار و عجیب  مواد غذایی، برخی محصولات از سبد خانوارها خارج شدند و دیگر مصرف آن‌ها به عنوان غذای لاکچری تعریف می‌شود.مواردی مانند گوشت قرمز،میوه تازه، برنج ایرانی‌ و لبنیات دیگر برای کارگران آرزو است.