سرویس جهان مشرق - دولت ترامپ هفته گذشته از اعمال تحریم های سازمان ملل علیه وزارتخانه دفاع ایران و نیکولاس مادورو، رییس جمهوری ونزوئلا به دلیل حمایت از برنامه‌های تسلیحاتی تهران خبر داد.

مانی محرابی، تحلیلگر مسایل سیاسی در تهران در گفتگو با اسپوتنیک از دلایل شکست آمریکا در همراه کردن جامعه جهانی در سیاست ایران این کشور سخن می گوید.

مایک پمپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده در روز ۲۱ سپتامبر اعلام کرد: اقدامات ما را باید هشداری دانست که باید در سراسر دنیا شنیده شود. ما بدون هیچگونه تقسیم بندی، هر فرد یا شرکت یا کشوری که تحریم تسلیحاتی ایران را نقض کند، تحریم می کنیم.

در روز ۱۹ سپتامبر، ایالات متحده به صورت یک طرفه، تحریم های سازمان ملل در قالب برجام را بار دیگر در قالب مکانیسم ماشه (اسنپ بک) اجرایی کرد.

شورای امنیت سازمان ملل در آگوست گذشته اعلام کرد که واشنگتن نمی تواند این مکانیسم را به دلیل خروج از برجام در سال ۲۰۱۸ میلادی اجرایی نماید.

پمپئو ماه گذشته در بیانیه ای رسمی اعلام کرد: واشنگتن این راهبرد را به دلیل شکست شورای امنیت در عدم تمدید تحریم تسلیحاتی ایران اجرایی کرده است.

پمپیو در این بیانیه ادعا کرد: عدم اقدام مناسب شورای امنیت باعث شده تا ایران بتواند از ۱۸ اکتبر، انواع تسلیحات متعارف نظامی را خریداری کند.

کاخ سفید در حالی خود را مسئول اقدامات محدودکننده علیه ایران می داند که متحدان واشنگتن حاضر به همراهی با این کشور نیستند.

مانی محرابی، تحلیلگر مسایل بین المللی و عضو هیات علمی انستیتوی روابط بین المللی جمهوری اسلامی ایران می گوید: اخیرا ایالات متحده راهبردهای مختلفی را در حوزه بین المللی در پیش گرفته که با سکوت و بی توجهی جامه جهانی و یا انزوای سکوت روبرو شده است.

وی در ادامه می گوید: در نگاه نخست، ایالات متحده شرکای اقتصادی، سیاسی و نظامی مختلفی در سراسر دنیا دارد. اما در عمل، شاهد جنگ منافع جدی و تمام غباری میان کاخ سفید و بسیاری از کشورها هستیم.

این رویارویی ها پس از خروج یک جانبه ایالات متحده از برجام در ۸ می ۲۰۱۸ میلادی آغاز شد. اما سایر امضاکنندگان برجام در سال ۲۰۱۵ میلادی شامل المان، انگلستان، فرانسه، چین و روسیه تلاش کردند تا این معاهده هسته ای همچنان پابرجا بماند.

 انگلیس، فرانسه و آلمان، در بیانیه ای مشترک اعلام کردند این کشور دیگر عضو معاهده هسته ای برجام نیست.

در بیانیه سه کشور اروپایی آمده است: موضع ما در مقابل اقدامات ایالات متحده در موضوع قطعنامه ۲۲۳۱ به روشنی برای رییس شورای امنیت و همه اعضای این شورا توضیح داده شده است. ما از اقدام آمریکا حمایت نمی کنیم و متعهد به ادامه برجام هستیم.

محرابی معتقد است: در شرایط کنونی، توانایی ایالات متحده در تأثیرگذاری بر سایر کشورهای دنیا به شدت تضعیف شده است.

کودتا و تحریم، ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده

ایالات متحده برای اعمال فشار بر دولت ای متخاصم از دو ابزار برخوردار است: تغییر رژیم و در گام بعدی تحریم.

محرابی می افزاید: این نکته روشن است که ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده واقعا ناکارا هستند. این دو ابزار علیه نیکولاس مادورو، رییس جمهوری ونزوئلا به کار گرفته شده است.

در بخش تغییر رژیم، آمریکایی ها تلاش کردند تا خوان گوایدو را در کاراکاس به قدرت برسانند. در بخش تحریم ها نیز پس از گذشت چند سال می توان در مورد کارایی آن اعلام نظر کرد.

ایالات متحده برای سرنگونی دولت مادورو از نزدیکان تهران در آمریکای لاتین از همه ابزارهای در دسترس استفاده کرده است. هرچند موفقیت قابل توجهی به دست نیاورده است.

در بهار و تابستان گذشته، به صورت آشکار تحریم های ایالات متحده را با افزایش همکاری ها در حوزه انرژی و تجارت زیر پا گذاشتند.

در ماه می امسال، تهران پنج نفتکش حامل ۱.۵۳ میلیون بشکه بنزین را روانه ونزوئلا کرد تا کمبود سوخت و بحران اقتصادی را در این کشور برطرف نماید. در ماه ژوئن نیز یک نفتکش روانه ونزوئلا شده است.

در روز ۱۳ سپتامبر، بلومبرگ گزارش داده که نفتکش ایرانی در روز ۷ آگوست، ردیاب های خود را خاموش کرده است. این نفتکش حامل دو میلیون بشکه میعانات گازی پارس جنوبی است و در روز ۱۲ سپتامبر به بندر خوزه ونزوئلا رسیده است.

در مقابل، ونزوئلا ابرنفتکش آیاکوچو را در روز ۲۰ می امسال با پرچم روسیه و تغییر نام به ماکسیمو گورکی برای مقابله با تحریم های واشنگتن به خدمت گرفته است.

کاخ سفید این نفتکش و ۱۲ نفر از کارکنان آن را در فوریه سال ۲۰۱۹ میلادی و تلاش جهت فروپاشی دولت مادورو تحریم کرده است.

در ژانویه سال گذشته میلادی، دولت ترامپ با هدف تغییر رژیم از خوان گوایدو به عنوان رهبر این کشور حمایت کردد، اما این اقدام نیز با شکست روبرو شده است. گویی شکست های ایالات متحده در برابر ایران و ونزوئلا پایانی ندارد.