به گزارش مشرق، تداوم شرایط هشدار و قرمز شیوه کرونا در بسیاری از مناطق کشور، کار را برای سینماگران هم مشکل کرده است؛ اغلب پروژه‌های سینمایی خوابیده‌اند، سینماها مشتری ندارند و دولت، تمهیدی برای رونق‌بخشی به سینما و حل مسائل معیشتی و شغلی سینماگران ندارد! این درحالی است که برخی مدیران سازمان سینمایی، دارای امتیازات ویژه‌ای هستند و به‌رغم کارنامه «ضعیف» پس از برکناری از سمت‌های خودشان، صاحب مقام و پروژه می‌شوند! بازتاب‌های جابه‌جایی مدیران همیشه حاضر در صحنه سازمان سنیمایی همچنان ادامه دارد و برخی از رسانه‌ها به انتقاد از این وضعیت پرداخته‌اند. این انتقادات بیشتر به انتصاب دوباره محمدمهدی طباطبایی‌نژاد و تهیه‌کننده شدن ابراهیم داروغه‌زاده برمی‌گردد.
طباطبایی‌نژاد در دولت دوازدهم مسئولیت معاونت نظارت و ارزشیابی را داشت و در دوران او، تولید و نمایش آثار سخیف و پر از لودگی به اوج رسید، اما وی پس از برکناری، بلافاصله حکم دبیری سی‌ونهمین دوره جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد! همچنان که ابراهیم داروغه‌زاده، به اذعان بسیاری از کارشناسان و هنرمندان سینما، در دورانی که مسئولیت جشنواره فیلم فجر را عهده‌دار بود - دوره‌های سی‌وهفتم و سی‌وهشتم - این جشنواره را به ضعیف‌ترین شکل ممکن رساند، اما پاداش مدیریت ناشایست برای داروغه‌زاده، تهیه‌کنندگی یک فیلم است، آن هم در دورانی که بسیاری از تهیه‌کنندگان باسابقه سینما بیکار هستند!
سایت «هفت راه» در واکنش به انتصاب طباطبایی‌نژاد به دبیری جشنواره فجر در یادداشتی با عنوان «یک اتفاق طنز» نوشت: «طباطبایی‌نژاد معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی که سال‌ها از صداوسیما مأمور در وزارت ارشاد بوده، درست در روزی که مأموریتش از سوی صداوسیما برای حضور در وزارت ارشاد تمدید نشد، از سوی این وزارت‌خانه به‌عنوان دبیر سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر منصوب شد! یعنی در حالی که وزارت ارشاد مجبور شده به‌علت عدم تمدید این مأموریت او را از پست قبلی کنار بگذارد، یک عنوان جدید برایش در نظر گرفته است.»
خبرگزاری تسنیم نیز درباره ارائه پروانه تهیه‌کنندگی به داروغه‌زاده نوشت: طبق قوانین انجمن تهیه‌کنندگان سینمای ایران، برعهده گرفتن تهیه‌کنندگی برای یک فیلم سینمایی توسط یک مدیر سینمایی بلامانع است اما از سوی دیگر صرف تهیه‌کنندگی در صداوسیما دلیلی برای تهیه‌کنندگی سینما نیست. در کنار تعداد زیادی از تهیه‌کنندگان باتجربه سینما که مدت‌ها است در خانه بسر می‌برند، آیا تهیه‌کنندگی یک مدیر سینمایی چیزی جز بهره‌مندی از امتیاز و نوعی انحصارگرایی است؟»
