به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت:

ترامپ تصور می‌کند که با خروج از برجام و پافشاری روی گزاره «کارزار فشار حداکثری با ابزار تحریم و تهدید» می‌تواند ایران را برای رسیدن به «توافقی دیگر» مجاب کند، چرا که بعد از خروج از برجام ضمن بازگرداندن تحریم‌های هسته‌ای، سطح و گستره سایر تحریم‌های ضد ایرانی را نیز با همین هدف فراخ‌تر کرد.

پافشاری روی گزاره تحریم‌- تهدید از سوی کاخ سفید و دلگرمی نسبت به آن را محمدجواد ظریف در گفت‌وگو با شبکه خبری سی‌ان‌ان شهریورماه سال 97 اینگونه بیان کرد: «من معتقدم بیماری‌ای در ایالات متحده وجود دارد که اسمش اعتیاد به تحریم است».

پرسشی که مطرح می‌شود این است که چرا و بر اساس کدام الگوی رفتاری رئیس جمهور آمریکا درباره تشنگی ایران نسبت به مذاکره و اثرگذاری مناسب تحریم‌ روی تغییر رفتار کشورمان اظهارنظر می‌کند. بدیهی است این دیدگاه می‌تواند حاصل محاسباتی باشد که بر اساس مواضع و کنش‌های رفتاری برخی از تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران داخلی سر و سامان گرفته باشد.

رفتارهای ابهام‌زا و آمیخته با ترس و انفعال «اتاق فکر مذاکره» در برابر نقض برجام به ویژه از زمان روی کار آمدن ترامپ، عدم واکنش مناسب در برابر خروج آمریکا از توافق تشدید اوضاع اقتصادی- معیشتی در داخل که محصول ناکارآمدی دولت است، مقامات کاخ سفید را به این نتیجه رساند که گستره و دامنه تحریم را گسترده‌تر کنند.

«ابراز رضایت از برجام با وجود نقض آن و اعمال تحریم‌های متواتر» چنانچه جای خود را به اعتراض رسمی و موثر نسبت به اعمال تحریم‌هایی مانند «کاتسا»، «آیسا» و «ویزا» می‌داد و یا آنکه دست‌کم اجرای بخش‌های مهمی از تعهدات اولویت‌دار برجامی متوقف می‌شد امروز دستگاه محاسبه کاخ سفید،‌ از اشتیاق زائدالوصف طرف ایرانی برای مذاکرات جدید نمی‌گفت.

علاوه بر این، ارائه پالس‌های دوپهلو و بعضا صریح به طرف غربی توسط برخی از سیاستمداران عامل موثری در شکل‌گیری تفکر کاخ سفید است.

تاکید روی کلیدواژه‌هایی مانند «خزانه خالی کشور خالی» توانسته آمریکا را دلگرم کند.

اگرچه پیغام‌هایی زیرمیزی و محرمانه توسط برخی از کانال‌های داخلی به مقامات کاخ سفید دور از ذهن نیست اما تاکید و پافشاری روی ادعای «خزانه خالی»، «اعتراف غلوآمیز نسبت به اثرگذاری تحریم‌ها» و رها کردن اقتصاد- معیشت مردم، خود رساترین پیام به طرف آمریکایی‌ برای امیدوار کردن است.

رهبر انقلاب در سخنرانی اخیر خود نسبت به پیامدهای اظهار ضعف و ناتوانی در برابر غرب هشدار می‌دهند: «بعضی‌ها اسم عقلانیت و عقل را می‌آورند اما منظورشان ترس، انفعال و فرار از مقابل دشمن است در حالی که فرار کردن و ترسیدن، عقلانیت نیست.» مادامی که گفتار، رفتار و مواضع (ذهنیت‌سازی) بسیاری از سیاستمداران داخلی منطبق با منافع ملی ابراز نشود،‌ آمریکایی‌ها از تشدید فشارهای ضد ایرانی دست برنمی‌دارند، اعتیادشان به تحریم تشدید می‌شود و مواضع گستاخانه و هتاکانه‌ای علیه جامعه ایرانی هیچ حد و مرزی را نخواهد شناخت.