به گزارش مشرق، اگر کمی به گذشته برگردیم و در رویاهای کودکی‌مان سیر کنیم، بسیاری از ما زمانی از کودکی و نوجوانی‌مان را سرگرم جمع‌آوری اشیایی بوده‌ایم، هرچند کوتاه، اما خاطره‌اش تا به امروز ما را غرق در لذت وصف‌ناپذیری می‌کند. از جمع‌آوری کارت‌پستال و کارت‌بازی گرفته تا مداد، خودکار، پاک‌کن و کمی حرفه‌ای‌تر گردآوری تمبر و سکه و اسکناس. همه این‌ها سرمایه شادی کودکی‌مان بود برای به رخ کشیدن در جمع دوستان. دنیای مجموعه‌داریِ اغلب کودکان دیروز، برای خیلی‌ها در همان کودکی جا ماند و در برخی روزبه‌روز ریشه‌دارتر شد. البته باید بدانیم که جماعت کلکسیونر زندگی عادی ندارند. از دکوراسیون داخلی خانه‌هایشان گرفته تا خاطرات رنگارنگی که درباره رنج مجموعه‌داری برایتان روایت می‌کنند یک فصل مشترک دارد و آن هم دلبستگی به گردآوری اشیای کمیاب است. زندگی نوشین ابوالقاسم، یکی از معدود زنان مجموعه‌دار ایرانی مختصاتی دارد و با قوری، این شیء سنتی که یکی از نمادهای گرمی کانون خانواده‌های ایرانی به شمار می‌رود عجین است. هر گوشه خانه او مملو از قوری‌های خوش‌رنگ و لعاب ایرانی و خارجی است. برای او مجموعه‌داری قوری، عشقی است که چند سالی می‌شود همراه اوست و در جمع‌آوری قوری‌های متنوع، تجربه و البته تخصص دارد. آن‌چه در پرونده امروز زندگی‌سلام می‌خوانید گفت‌وگوی ما با اوست.

مجموعه‌داری قوری با مدرک فیزیوتراپی

«ابوالقاسم» متولد ۱۳۵۳ دانش آموخته رشته فیزیوتراپی و هم اکنون مادر دو فرزند و خانه‌دار است. در پاسخ به سوال ما که از کی و چرا «قوری‌ها» انتخاب مجموعه‌داری‌اش بوده است، می‌گوید: «من از بچگی علاقه زیادی به ظروف مینیاتوری داشتم. این علاقه در وجودم بود تا این‌که از میان ظروف مینیاتوری به‌تدریج قوری‌ها به نظرم جذاب‌تر و شیرین‌تر آمدند. از حدود ۱۵ سال قبل به‌طور تفریحی کارهایی را جمع‌آوری می‌کردم، اما به‌طور حرفه‌ای از پنج سال پیش تا به امروز بیش از ۱۵۰۰ قوری گردآوری کرده ام. هرچه بیشتر در این مسیر پیش رفتم با انواع قوری‌ها از نظر ظاهر، پیشینه تاریخی، ارزش مادی و کاربردشان بیشتر آشنا شدم و مجموعه‌ام را به انواع و اقسام قوری‌های کوچک و بزرگی که ارزش کلکسیونی دارند، گسترش دادم.»

از او پرسیدیم آیا در فکر جمع‌آوری سماور و کتری که از دیگر متعلقات چای‌خوری و همراه قوری هستند، هم بوده است که پاسخ داد: «اشکال و نقوش متفاوت و بی‌حد و مرز قوری به اندازه‌ای است که در خیلی موارد به‌جای یک شئ کاربردی، یک اثر هنری محسوب می‌شود و همین دلیل کافی است که مرا علاقه‌مند به قوری‌های ظریف و زیبای چینی با پیچیدگی‌های منحصر به فرد خودش کند. حس خوبی که از این شیء می‌گیرم بیشتر از اشیاء دیگر از جمله سماور و کتری و... است.»

این کار را فقط برای دل خودم انجام می‌دهم نه درآمدزایی

این بانوی مجموعه‌دار در پاسخ به سوال ما که این کار را به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری و درآمدزایی انجام می‌دهد یا پرکردن اوقات فراغت، می‌گوید: «این کار را فقط برای دل خودم انجام می‌دهم و از آن لذت می‌برم. به جنبه مالی آن اصلا فکر نمی‌کنم و تا امروز برایم درآمدی نداشته و آن‌چه برای من ارزش دارد این است که پس از خودم مسئولیت نگهداری از این گنجینه با ارزش را به فرزندانم بسپارم.»

او در ادامه می‌گوید: «به دنبال فرصتی هستم تا شرایطی پیش بیاید که بتوانم جایی را برای نگهداری غیر از خانه فراهم کنم یا مثلا اسپانسری اعلام آمادگی کند و ایده و محلی برای نگهداری و به نمایش گذاشتن این قوری‌ها برای دیگران ارائه دهد. حتی حاضرم به اتفاق دیگر مجموعه‌داران خانگی این ایده را پیاده کنم. افرادی که در سطح خیلی بالاتری مجموعه‌داری می‌کنند، معمولا تمایلی به نمایش مجموعه نفیس خود ندارند و مجموعه‌داران عادی‌تر مثل من هم به حمایت بزرگی برای پیاده‌سازی این ایده نیازمندیم. یکی از دلایلی که من به تازگی فعالیتم را در فضای مجازی بیشتر کردم همین است، چون برای گسترش این مجموعه به سمت یک مجموعه حرفه‌ای‌تر هم به توان مالی بهتر و هم به فضای بیشتری نیاز دارم.»

قیمت گران‌ترین قوری دنیا، ۳ میلیون دلار است

این خانم نه تنها برای گردآوری این ظروف دوست‌داشتنی همت کرده بلکه درباره قوری‌ها و تاریخچه‌شان هم پژوهش می‌کند. او می‌گوید: «خاستگاه قوری کشور چین است و قدیمی‌ترین قوری شناخته شده به شکل قوری‌های امروزی مربوط به قرن ۱۵ است و گانگچون نام دارد. گران‌ترین قوری هم به ایگویست به معنای خودخواه شهرت دارد. این قوری جواهرنشان متشکل از تعداد زیادی الماس و یاقوت است و قیمت آن سه میلیون دلار برآورد و در کتاب گینس هم ثبت شده است. هم اینک طبق دانسته‌های من کامل‌ترین مجموعه قوری مربوط به فردی چینی به نام «تانگ یو» با سی‌هزار قوری است. در ایران مجموعه‌داران قوری دیگری هم هستند که از طریق فضای مجازی با آن‌ها آشنایی دارم، اما اطلاع دقیقی از تعداد قوری‌های مجموعه شان ندارم، چون برخی علاقه‌مند به ذکر جزئیات نیستند.»

همچنین خانم ابوالقاسم در پاسخ به سوال ما مبنی بر چگونگی پیداکردن این قوری‌ها و ملاک خریدشان این‌طور توضیح می‌دهد: «هم اکنون بهترین جا برای خرید اشیای کلکسیونی مثل قوری و سایر ظروف آنتیک، فروشگاه‌های مجازی و اینترنتی است. من بسیاری از این قوری‌ها را از بازارهای سنتی کشور خودمان، سایت‌های خرید و فروش و البته فضای‌مجازی خریده‌ام. اطرافیان هم، چون همه از علاقه من به قوری خبر داشتند، هر فردی که سفر خارجی می‌رفت، برایم یک قوری از آن کشور می‌آورد. الان در مجموعه‌ام بیش از ۱۵۰۰ عدد قوری دارم و دست کم از ۲۰ کشور جهان یک قوری به عنوان نماینده در خانه‌ام وجود دارد.»