به گزارش مشرق به نقل از بیزنس اینسایدر بیماران کووید-۱۹ به طور میانگین تا حدود ۸ روز ویروس کرونا را در محیط منتشر می‌کند. اما این بیمار سالمند ۷۰ روز پس از تشخیص کرونا همچنان ریزش ویروس داشت. این بیمار در اواسط خرداد ماه ۱۰۰ روز پس از آزمایش مثبت اولیه همچنان آزمایشش مثبت بود- به عبارت دیگر بدن او هنوز حاوی مقادیری از ماده ژنتیکی ویروس بود.

وینست مونستر، ویروس در موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا می‌گوید: «به نظر ما این بیمار دست کم تا ۷۰ روز قادر بوده است ویروس را به دیگران منتقل کند.»

از آنجایی که این بیمار به سرعت در یک اتاق ایزوله شده بود، ویروس را به کسی دیگر انتقال نداد.

بر اساس بررسی که مونستر انجام داده است و این هفته در ژورنال Cell منتشر شده است، دوره واگیری ۷۰ روز کروناویروس در این بیمار طولانی‌ترین مدتی است که در یک بیمار بدون علامت کووید-۱۹ مشاهده شده است. برای مقایسه، طولانی‌ترین مدت ریزش ویروس کرونا در یک شخص علامت‌دار ۶۱ روز بوده است.

پژوهشگران معتقدند علت ایجاد این وضعیت در این زن ضعف دستگاه ایمنی او بوده است که نتوانسته است پاسخ دفاعی قدرتمندی بر ضد این ویروس ایجاد کرند. آزمایش‌های خون این زن هیچ وقت میزان بالای آنتی‌بادی‌های ضد کروناویروس را که در اغلب بیماران به مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کنند، نشان نداد. در عین حال او دچار علائم کووید-۱۹ هم نشد.

این گزارش موردی به مجموعه فزاینده پژوهش‌های اضافه می‌شود که نشان می‌دهند افراد چار ضعف دستگاه ایمنی ممکن است کروناویروس جدید را نسبت به افراد دارای دستگاه ایمنی سالم برای مدت طولانی‌تر منتشر کنند.

یک بررسی قبلی در ماه ژوئن (خرداد) نشان داد که ۱۰ بیمار دچار نقض ایمنی بیماران به طور میانگین برای ۲۸.۴ روز ریزش ویروس داشتند. در بیماران با دستگاه ایمنی سالم مدت میانگین انتشار ویروس ۱۲.۲ روز بود.

یک دلیل ممکن است این باشد که افراد دچار بیماری شدیدتر کووید-۱۹ برای مدت طولانی‌تر از سایر بیماران ویروس را منتشر می‌کنند. افراد دچار نقصان ایمنی با خطر بیشتر دچار شدن به بیماری شدید روبرو هستند، چرا که نمی‌توانند با عفونت‌ها به خوبی مبارزه کنند.

به گفته مونستر، بیماری که او شرح حالش را گزارش کرده است، دستگاه ایمنی کاملا ضعیف داشت. بنابراین احتمالا سرایت ویروس برای مدت ۷۰ روز مانند این بیمار بسیار نادر سات.

این زن سابقه ۱۰ ساله لوسمی (سرطان خون) مزمن داشت که نوعی از سرطان خون است که سلول‌های سفید خون یعنی بخش مهمی از دستگاه ایمنی را گرفتار می‌کند. این بیمار به علت کمخونی بستری شده بود، عارضه‌ای که با لوسمی ارتباط دارد چرا که این بیمار باعث کاهش سلول‌های قرمز خون هم می‌شود.

او همچنین دچار عارضه‌ای بود که در آن دستگاه ایمنی نمی‌تواند مقدار زیادی آنتی‌بادی بسازد (هیپوگاماگلوبولینمی).

مونستر می‌گوید: «به نظر ما انتشار ویروس برای این مدت طولانی در این بیمار کاملا مربوط به شرایط خاص دستگاه ایمنی او است.

با این وجود شاید هم بتوان نتیجه گرفت که ریزش درازمدت ویروس از بیماران که به معنای واگیر بودن بیمار برای دست کم ۲۰ روز است- شایع‌تر از حدی است که قبلا تصور می‌شد.