به گزارش مشرق، در آخرین ساعات شب گذشته خبر موافقت هیات مدیره باشگاه تراکتور با استعفای محمد علیپور از مدیرعاملی این باشگاه در کانال رسمی باشگاه تراکتور قرار گرفت. وی با سابقه مدیریت در ورزش وزارت وزارت نفت روز 10 مهر به عنوان جانشین میرمعصوم سهرابی منصوب شد اما فقط یک ماه و نیم توانست فعالیت کند و زودتر از حد تصور کارش به اتمام رسید تا حسن آذرنیا همزمان همزمان با مدیریت در تیم، سرپرستی باشگاه را هم به عهده بگیرد.

شاید برای خیلی ها سوال ایجاد شده باشد چرا باید باشگاه تراکتور به یکباره دوباره دچار تغییرات شود. این موضوع نیاز به واکاوی دارد.

اینگونه که به نظر می آید عوامل زیادی طرفین را به نقطه اتمام همکاری رسانده است. هیات مدیره تراکتور هم با توجه به نقاط ضعفی که وجود داشت، بدون هیچ مخالفتی، با جدایی این مدیر ناکام موافقت کرد.

بیشتر بخوانید:

مدیرعامل باشگاه تراکتور استعفا کرد/ آذرنیا سرپرست شد

علیپور در زمان حضورش در تیم نفت تهران کاملا در سایه فعالیت می کرد و رسانه ای نمی شد اما از همان ابتدای حضور در تراکتور رویه ای متفاوت در پیش گرفت و روزی نبود که از او، مصاحبه یا نقل قولی عجیب و غیرمتعارف در خبرگزاری های رسمی و البته فضای مجازی منتشر نشود.

شاید وی سعی داشت از این طریق خود را بیشتر به هواداران میلیونی تراکتور نزدیک کند اما با توجه به نحوه مدیریت علیپور در باشگاه، ابهام های زیادی درباره به نتیجه رسیدن فعالیت های وی مطرح شد. 

باشگاه تراکتور برخلاف سال های قبل در فصل نقل و انتقالات بازیکن چندان شاخصی را جذب نکرد و هیچ یک از بازیکنان جدید این تیم جزو ستارگان لیگ نیستند. این اتفاق، اعتراض گسترده ای را در تبریز به همراه داشت که مدیرعامل باشگاه را اینستاگرامی می دانستند تا یک شخص حاضر در میدان رقابت!

در مجموع، فعالیت های نقل و انتقالاتی تراکتور در دوره 45 روزه مدیریت محمد علیپور حتی رضایت صددرصدی کادر فنی این تیم را هم به دنبال نداشت و با این تفاسیر، منصوریان و شاگردانش برای تحقق آرزوی هواداران یعنی قهرمانی در لیگ برتر، کار بسیار سختی پیشرو دارند.از طرفی جذب بازیکنی مثل محمد عباس زاده که به دلیل فاصله گرفتن از روزهای اوج خود حتی در تیم نساجی هم جایگاهی نداشت، ابهام ها درباره عملکرد علیپور در نقل و انتقالات را افزایش می دهد. جدا از آن، نفراتی مثل ایمان سلیمی، رضا شکاری و ساسان انصاری هم در دوران مدیریت وی به راحتی از جمع پرشورها جدا شده یا قراردادشان را فسخ کردند که ابهامات درباره فراوافعیت فعالیت های این مدیرعامل را بیشتر می کرد.

از طرفی تراکتور به عنوان یک باشگاه تحت مالکیت خصوصی، درباره قیمت بازیکنان در فصل جاری سیاست خاصی را در پیش گرفته بود و نمی خواست ریخت و پاش زیادی انجام بدهد اما مدیریت سابق این باشگاه در این زمینه عملکرد متناقضی داشت. به صورت مثال، وی برای جذب بازیکنی مثل پیمان بابایی که هواداران و کادر فنی تمایل زیادی برای جذب وی در راستای تقویت خط حمله تیم داشتند، مطابق سیاست های تراکتور فعالیت کرد اما در بین برخی نفرات تازه جذب شده بازیکنانی دیده می شوند که مسئولان تیم سابق آنها اعلام کرده اند تراکتور با مبالغ بسیار بالایی با آنها قرارداد بسته است.

نکته عجیب این است که علیپور بارها در مصاحبه های خود اعلام کرد مهاجم ششدانگی در فوتبال ایران وجود ندارد که تراکتور آنها را جذب کند اما خرید محمد عباس زاده که کیفیت فنی اش در سال های اخیر انتقادهای زیادی را به دنبال داشته، کاملا حرف این مدیر را زیر سوال می برد.

تراکتور به عنوان معروف ترین باشگاه خصوصی باید طبق اصول و راهبردهایی مشخص اداره شود اما به نظر می آید علیپور به عنوان فردی که سال ها در قالب کارمند وزارت نفت و تحت چارچوب ها و ضوابط بخش دولتی کار کرده، استراتژی مشخصی برای پیشبرد یک باشگاه خصوصی ندارد و این موضوع در دراز مدت می توانست به تراکتور آسیب برساند. در واقع، علیپور توانمندی و قابلیت اداره چنین مجموعه هایی را ندارد و صرفا مدیر دولتی با بودجه عمومی است.

البته، فقدان تجربه مدیریتی در یک باشگاه پرهوادار نقطه ضعف بزرگی در رزومه وی محسوب می شد. اصولا فعالیت در باشگاه هایی مانند نفت با تیمی که به تازگی در نظرسنجی AFC عنوان پرهوادارترین تیم ایران را با انتخاب کاربران کنفدراسیون آسیا کسب کرده، بسیار متفاوت است اما علیپور برنامه عملیاتی مشخصی برای جلب نظر مالک و هواداران نداشت که این موضوع را هم می توان یکی از نکات مهم برای قطع همکاری زودهنگام طرفین تعبیر کرد.

این موارد و افزایش شائبه ها درباره فصل نقل و انتقالات، در نهایت کار را به جایی رساند که علیپور دوران کوتاه مدیریتی در این تیم مردمی و ریشه دار داشته باشد. بی تردید، تراکتور که سودای قهرمانی در این دوره لیگ برتر را دارد، هم اکنون نیاز به مدیرعامل توانمند و قابل دارد که بتواند هواداران میلیونی این تیم را به آرزوهایش برساند؛ نکته ای که علیپور فاقد آن بود.