به گزارش مشرق، مردم آمریکا هر ساله در چهارمین پنجشنبه از ماه نوامبر و همزمان با پایان فصل درو و نزدیک شدن به سال نو میلادی جشن شکرگزاری برگزار می‌کنند. این روز، یکی از تعطیلات فدرال آمریکا به شمار می‌رود و تمامی شرکت‌های دولتی، مشاغل و مدارس در روز شکرگزاری تعطیل هستند.

بیشتر بخوانید:

روح آمریکا برای همیشه از بین رفته است/ شیطان بخش بزرگی از آمریکا را تسخیر کرده است

مراسم روز شکرگزاری ریشه در تاریخ این کشور دارد و برای سپاسگزاری از نعمت‌های زراعی و محصولات بعد از برداشت محصول کشاورزی برگزار می‌شود. شام این شب از اهمیت زیادی برای مردم برخوردار است و مرسوم‌ترین غذایی که در وعده شام روز شکرگزاری طبخ می‌شود، بوقلمونِ شکم پر است که با انواع سبزیجات، داخل آن پر شده باشد. گوشت بوقلمون را به روش‌های مختلف طعم‌دار می‌کنند و  آشپزها سعی می‌کند تا با ارائه یک بوقلمون به یادماندنی مهارت خود را به دیگران نشان بدهند.

اما این جشن، امسال در شرایطی برگزار می‌شود که به دلیل همه‌گیری کرونا بسیاری از کسب‌وکارها در آمریکا تعطیل شده‌اند و مردم برای دریافت غذای رایگان ساعت‌ها در مقابل خیریه‌ها صف می‌کشند. حتی بسیاری از مردم آمریکا با ماشین‌های لوکس خود ساعت‌ها در صف انتظار می‌کشند که بسته آذوقه رایگان دریافت کنند.
 

جشن شکرگزاری مهاجران یا عزای بومیان

تاریخچه این جشن به قرن شانزدهم میلادی برمی گردد. جشن شکرگزاری در ابتدا ریشه‌ای مذهبی داشت و مردم مناطق مختلف هر کدام در روزهای متفاوتی، مراسمی را به نشانه سپاسگزاری از خداوند در زمان برداشت محصول برگزار می‌کردند. در سال ۱۸۶۳ میلادی آبراهام لینکلن، رئیس‌جمهور وقتِ آمریکا روز دقیق شکرگزاری را در سراسر کشور اعلام کرد تا برای اولین بار در همه ایالت‌های آمریکا این روز در یک زمان جشن گرفته شود.

اما تاریخچه حقیقی این جشن همواره در میان تبلیغات پر زرق و برق این روز پنهان شده و دیده نمی‌شود. روز شکرگزاری هرچند روز جشن برای ساکنان کنونی آمریکا محسوب می‌شود، برای بسیاری از ساکنان بومی این قاره روز سوگواری است.

در اوایل قرن ۱۷ در منطقه‌ای از آمریکا به نام نیوانگلند جنوبی، مردمی زندگی می‌کردند که «اولین آتش» نام داشتند و اسم سرزمینشان را «سرزمین طلوع» گذاشته بودند. بزرگان و رهبران سیاسی بومیان این منطقه «ساچم» نام داشتند و بیش از ۱۰۰ سال قبل از آمدن مهاجرین با اروپایی‌ها به تجارت مشغول بودند.

مردم بومی این منطقه مهاجران اروپایی را به عنوان عضو جدید پذیرفتند و اروپایی‌ها نیز در ابتدا روابط خوبی با ساکنین اصلی آمریکا یعنی بومیان برقرار کردند، اما روابط زمانی خراب شد که اروپایی‌ها مردم محلی را دزدیدند و به عنوان برده برای فروش با خود بردند. اقدامات خصومت آمیز اروپایی‌های مهاجر به اینجا خلاصه نمی‌شود.

آن‌ها که بومیان ساکن در منطقه را محدودیتی برای ساخت و سازها و گسترش حضور خود در این منطقه می‌دیدند در سال ۱۶۱۶ با انتشار یک بیماری در سرزمین طلوع  بسیاری از بومیان را کشتند. مهاجران خود در برابر این بیماری مصون بودند، بومیان منطقه گروه گروه کشته شدند و جمعیتشان به شدت کاهش پیدا کرد.

پس از این وقایع، درگیری بین مهاجرین و بومیان بالا گرفت. با گذشت زمان و هجوم مهاجرین اروپایی به این منطقه، تعداد آن‌ها از بومیان بیشتر شده بود و دیگر خود را مالکان اصلی امریکا می‌دانستند. بعد از مدتی اولین معاهده صلح بین ماجران و بومیان بسته شد که دو طرف را متعهد می‌کرد که در مقابل دشمن خارجی به هم کمک کنند که البته به دلیل عهدشکنی مهاجران این عهدنامه زیاد دوام نیاورد.

در سالی که اولین معاهده صلح انجام شد، مهاجرین در فصل پاییز برداشت خوبی داشتند و اولین جشن شکرگزاری را برگزار کردند که بومیان نیز در این جشن شرکت کردند. بنابر گفته رسانه‌های آمریکایی اگر از مردم این کشور درباره جشن شکرگزاری سوالی پرسیده شود بیشتر مردم از همین جشنی صحبت خواهند کرد که بعد از اولین معاهده صلح بومیان و مهاجرین گرفته شده است و درباره اتفاقات قبل از آن و کشتار بومیان توسط پدرانشان بی اطلاع هستند.