به گزارش مشرق، دانیل ماسارو بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا و باشگاه میلان، یکی از نفراتی است که روز 7 آذرماه سال 92 در تهران مقابل منتخب بازیکنان پرسپولیس در قالب ستاره‌های میلان به میدان رفت و اتفاقا زننده گل اول این دیدار دوستانه بود.

با گذشت 7 سال از این دیدار فرصتی دست داد تا با ستاره سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا در خصوص این مسابقه و البته حضور مربی ایتالیایی مثل استراماچونی در ایران صحبت‌هایی را انجام دهد.

متن پرسش و پاسخ با دانیل ماسارو را در زیر بخوانید:

 با گذشت 7 سال از آن دیدار در تهران چه صحبتی در مورد سفر به کشور ایران و برگزاری چنین دیداری دارید.

سفر به کشور ایران اگرچه کوتاه اما خاطره انگیز بود. درست است چند سال از آن سفر گذشته ولی من آن سفر را فراموش نمی‌کنم. ایران کشور بزرگی بود که تعریف های زیادی از چند روز حضور در پایتختش از آن شنیدم.

 در مورد آن بازی معروف چه صحبتی دارید؟

بدون شک اولین چیزی که برایم غیر قابل وصف بود، استقبال عجیب و خاص طرفداران ایرانی هم در فرودگاه رم بود و هم در فرودگاه تهران. جمعیت زیادی  برای استقبال از تیم ما به فرودگاه آمده بودند و هیچ وقت یادم نمی‌رود آن روز حس فوق العاده خوب و باور نکردنی داشتیم.باید اعتراف کنم با وجود اینکه  با تیم ستاره های تیم میلان به کشورهای مختلفی سفر کرده ایم و استقبال های خوبی از ما صورت گرفته است اما استقبال مردم در ایران واقعا کم نظیر بود.این صحبت را به همه در کشورم گفته ام.

 البته در استادیوم آزادی هم تماشاگران زیادی حضور داشتند...

بله، بازی در ورزشگاه بزرگ آزادی با نزدیک به یکصد هزار تماشاگر برای ما فراتر از دیدار دوستانه بود. وقتی وارد زمین شدیم تا خودمان را آماده کنیم به یکدیگر گفتیم که آیا واقعا این دیدار دوستانه است؟ حضور آن همه تماشاگر ما را به یاد روزهایی که به صورت حرفه‌ای در مسابقات مختلف حاضر می‌شدیم انداخت. البته در آن مسابقه خیلی از بازیکنان پرسپولیس اضافه وزن داشتند و مثل ما نمی‌توانستند در زمین به میدان بروند.

بیشتر بخوانید:

پرسپولیس ۴ تا پنالتی هم می‌زد مهار می‌کردم

 نکته جالبی از آن مسابقه را به یاد دارید؟

بله...یکی از بازیکنان تیم پرسپولیس که محبوبیت زیادی  بین تماشاگران داشت خیلی زود آسیب دید.(اشاره به آسیب دیدگی رضا شاهرودی).شاید همین اتفاق هم باعث شد تا یکی از سریع‌ترین گل های دوران فوتبالم را در ثانیه 40 بازی به ثمر برسانم. البته تیم حریف بازیکنان خوبی در ترکیب داشتند که مشخص بود در دوران حرفه ای خود جزو بهترین ها بودند. یادم است در آن مسابقه  شماره 6 و 17 آماده تر از بقیه بودند.(اشاره به کریم باقری و مهدوی کیا) اما برنده بازی تیم یکدست و هماهنگ ما بود. یک مساله مهم در این بازی مهم بود که باید حتما به آن اشاره کنم.

 چه مساله ای؟

بازی خیریه و در حمایت از بچه های بی سرپرستی بود که ما در تهران به آنها سر زدیم. آن روز واقعا روز خاصی بود و تمام اعضای تیم ما تحت تاثیر شرایط زندگی آن بچه‌ها قرار گرفتند. آن روز واقعا به یادماندنی و فراموش نشدنی است.

 بعد از آن مسابقه از فوتبال ایران چه نکته ای در ذهن شما ایجاد کرد؟

من پیش از سفر به ایران چند بازیکن تیم ملی کشور شما را می‌شناختم. کاپیتان سابق تیم ملی ایران علی دایی کسی است که آقای گل جهان است و می‌دانم این رکورد او سالها است در اختیار ایران و این بازیکن است. از سوی دیگر مهدوی‌کیا  که سالها در بوندس لیگا بازی کرده رحمان رضایی که در سری آ ایتالیا بازی کرده را به خوبی می‌شناختم. این را هم می‌دانم که فوتبال شما در دو جام جهانی گذشته با هدایت کارلوس کی‌روش موفق بود و بازی‌های  قابل قبولی را به نماش گذاشت. اتفاقا بازیهای ایران و آرژانتین و ایران و پرتغال را به صورت کامل تماشا کردم.

 نکته ای از آن 2 دیدار وجود دارد که یادتان مانده باشد؟

بله، مهمترین مساله این بود که  بازیکنان ایرانی خیلی تحت تاثیر نام ستاره های تیم رقیب قرار نگرفتند.دروازه‌بان تیم ملی ایران در دیدار با پرتغال قابل توجه کار کرد و حتی پنالتی رونالدو را در اختیار گرفت. البته کی روش به اندازه‌ای که با تیم و ستاره های ایران موفق بود، در کلمبیا نتوانست موفقیت های قبلی را تکرار کند و باخت سنگین او و تیمش مقابل اکوادور واقعا شکست تلخی در کارنامه مربیگری وی بود. من در در سفر به ایران متوجه این اتفاق شدم که فوتبال در کشور شما چقدر طرفدار دارد و این موضوع می‌تواند برای پیشرفت در فوتبال شما نقش به سزایی داشته باشد.

 حتما می‌دانید که آندره‌آ استراماچونی مربی ایتالیایی مدت کوتاهی در فوتبال ایران و باشگاه استقلال فعالیت داشت....

بله، در جریان سفر آندره آ استراماچونی به کشور شما  قرار دارم.او مربی خوب و باهوشی است و اتفاقا شنیدم وی در ایران با تیمش رقابت خوبی با رقیب سنتی‌اش پرسپولیس ایجاد کرده بود اما به دلیل مشکلات اداری و مدیریتی به ایتالیا برگشت. نکته مهم این است که حضور مربیان ایتالیایی در ایران فرصت مناسبی برای توسعه و رشد فوتبال کشور شما است. مطمئنا نگاه مربیان فوتبال ایتالیا به استعداد سازی و همچنین کشف بازیکنان مستعد غیر قابل کتمان است.از نظر من کشورهایی مثل ژاپن، کره جنوبی و ایران با استعدادهای خوبی که دارند می‌توانند بازیکنان بیشتری را در لیگ های درجه یک جهان داشته باشند.

 و صحبت پایانی؟

 امیدوارم تیم ملی ایران در راهیابی به جام جهانی آینده هم موفق باشد.از طریق دوستان ایرانی که در ایتالیا دارم شنیده‌ام کار سختی برای صعود به جام جهانی دارید اما با کیفیتی که از بازیکنان ایران در جام جهانی قبل دیدم صعود به این مسابقات دور از دسترس نیست.من سفر به ایران،گلزنی ام در ورزشگاه آزادی و طرفداران خونگرم شما را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم  و امیدوارم در آینده فرصت سفر به  ایران دوباره برای من و دوستانم فراهم شود.