رهبری در مورد « خنثی سازی تحریم ها » ( نگاه به درون کشور ) هم گفت و اون رو نسبت به « برداشتن تحریم ها » در اولویت و دارای اهمیت بیشتر دونست و گفت اصل اونه . اما حسن روحانی فقط دست میزاره روی اون قسمتی از حرف های رهبری که ، میشه از توش ، بحث « مذاکره با غربی ها » رو بیرون آورد و در مورد بخش های پس و پیش این گفته ی رهبری ، خودشو می زنه به نشنیدن . معنیش اینه که نمی خواد روی « توانمند سازی درونی » تمرکز کنه و فقط به « مذاکره ی با غربی ها » فکر می کنه . موافق با « قوی شدن ایران در برابر غرب » و « از بین بردن وابستگی ایران به غرب » نیست و نمی خواد اجازه بده که این وابستگی قطع بشه و تلاش می کنه که هر جور شده این وابستگی رو نگه دارده ، چون « قطع وابستگی » ، یعنی از دست رفتن « اهرم تحریم » و خالی شدن دست غربی ها . و اگه « وابستگی » ای در کار نباشه ، یعنی امکان « تحریم » هم وجود نداره . انگار اینکه دستور روحانی ( و ظریف ) داره که به هر قیمتی که شده ، ایران رو در برابر غرب « ضعیف نگه داره » و « اجازه نده که وابستگی ایران به غرب ازبین بره » . کاملا" در راستای منافع غربی ها عمل می کنه و شمشیر می زنه .