به گزارش مشرق، عبدالله گنجی در سرمقاله روزنامه جوان نوشت: حضور رسمی هیئت طالبان در تهران سؤالات و چراهای زیادی را بین نخبگان و سیاسیون کشور برجا گذاشت که پاسخ شایسته بدان داده نشد. نباید مردم فکر کنند تصویری که حاکمیت و رسانه‌ها از طالبان در ۲۶ سال گذشته برایشان ترسیم کرده‌اند با تصویری که خود حاکمیت از این گروه دارد، متفاوت است. شاید همین تصویر دیروز باشد که تفسیر چهره امروزی از طالبان را سخت کرده و کژتابی تفسیر و کدر بودن تصویر باقی است، اما لازم است شورای عالی امنیت ملی و وزارت خارجه درباره آسیب شناسی ارائه تصویر دیروز و وضعیت امروز برای مردم توضیح دهند و اگر ارتباط با این گروه برای منافع ملی ما یا شیعیان افغانستان آورده‌ای دارد، به ملت بگویند و صرفاً به‌خاطر اینکه متهم به ارتباط با یک گروه تروریستی شوند، سکوت نکنند.

علت ارتباط مهم است که اگر نبود امریکا چند سال با این گروه مذاکره نمی‌کرد. حتی غربی‌ها بسیار مشتاق بودند با داعش و القاعده مذاکره کنند، اما آن‌ها به ظاهر از این کار ابا داشتند و علت اصلی آن هم عدم اعتقاد داعش و القاعده به حقوق بین‌الملل و مقوله دولت - کشور است. اما در خصوص طالبان سؤالات چندگانه‌ای در ذهن ملت ماست که نگارنده تا آنجا که می‌فهمم یا اطلاعات دارم، توضیح می‌دهم. سؤالات عموماً حول شهادت دیپلمات‌های ایران در مزار شریف و شهادت شیعیان افغانستان است.

این باور زمانی تقویت شد که ایران در مرزهای شرقی کشور آرایش نظامی گرفت، اما رهبری نیروهای مسلح را از حمله به افغانستانِ طالبان بر حذر داشتند. آیا رهبری اطلاعات متفاوتی دریافت کرده بود یا نه، ما بی‌خبریم، اما باور نگارنده این است که طالبان افغانستان در شهادت دیپلمات‌های ایران نقش نداشتند و جمهوری اسلامی نیز به این باور رسید که ترور آن عزیزان با هماهنگی سیستم اطلاعاتی یک کشور ثالث صورت گرفته‌بود. درباره شهادت شیعیان افغانستان اگر هنر جمهوری اسلامی متعهد کردن طالبان به حرمت خون تشیع است، این هنر قابل تقدیر است. البته طالبان نیز بارها اعلام کرده‌اند که به حرمت خون شیعیان پایبند هستند، اما مدعی هستند وقتی به جایی حمله می‌کنند و کسی مقاومت کند، درگیر خواهند شد و فرقی نمی‌کند که در مقابل‌شان شیعه است یا سنی، اما اینکه صرفاً به خاطر شیعه بودن سراغ کسی بروند را قبول ندارند.