سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌ استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با   «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

******

**نگاه به روسیه، سنتی «قجری» است!

روزنامه شرق در یادداشتی به قلم «جاوید قربان اوغلی» از مدیران وزارت خارجه در دولت اصلاحات نوشت: «مشکل قالیباف نگاه پررنگ او به «پاستور» است. او در همه حرکات و سکنات خود را با عینک ریاست‌جمهوری تنظیم می‌کند. در سه ماراتن قبلی شکست خورده و هنوز رؤیای جلوس بر صندلی پاستور را از سر بیرون نبرده و برای دستیابی بر آن این‌گونه برای کشور هزینه‌تراشی می‌کند».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «معمول این است که سیاست‌مداران عرض و جان خود را برای حفظ و حراست کشور هزینه می‌کنند نه بالعکس. تاریخ معاصر ایران از این شخصیت‌ها کم به خود ندیده که در حساس‌ترین مقاطع تاریخ به میدان آمده و کشتی توفان‌زده کشور را به ساحل نجات رسانده‌اند. نگاه به روسیه توسط نائب‌السلطنه‌ها، سنتی «قجری» است که قرن‌هاست منسوخ شده است».

روزنامه شرق مدعی شده است که «نگاه به روسیه توسط نائب‌السلطنه‌ها، سنتی «قجری» است که قرن‌هاست منسوخ شده است». این ادعا در حالی است که این روزنامه مرزهای غربگرایی را درنوردیده و همین چند سال پیش تیتر تاریخی «امضای کِری تضمین است؛ اطمینان تهران از اجرای برجام» را تیتر کرد.

دولت روحانی در قریب به ۸ سال اخیر در سیاست خارجی تمام توجه خود را معطوف به آمریکا و اروپا کرد- رویکردی که مورد حمایت ویژه روزنامه شرق و دیگر رسانه های اصلاح طلب بود- و در نهایت تحریم های آیسا و کاتسا ۲۰۱۷(مادر تحریم ها) - در دولت های اوباما و ترامپ- و قطعنامه شورای حکام آژانس و پرواز قیمت دلار و اخراج و بازداشت غیرقانونی دیپلمات های ایرانی و توهین به عزت پاسپورت ایرانی و در نهایت کوچک شدن سفره مردم را به ارمغان آورد.

رویکرد صحیح در سیاست خارجه مبنی بر سه اصل «عزت، حکمت و مصلحت» است. در این رویکرد، رابطه «ارباب-رعیتی» هیچ جایگاهی ندارد. یک سوال؛ آیا رابطه دولت روحانی با آمریکا و تروئیکای اروپایی در هفت سال اخیر بر پایه اقتدار و عزت بود!؟

در دنیای سیاست هیچ کشوری صددرصد قابل اعتماد نیست، اما برخی کشورها صددرصد غیرقابل اعتمادند.

اکنون رابطه ایران با چین و روسیه براساس احترام متقابل و اقتدار است. رویکرد قجری آن است که امضای وزیر خارجه آمریکا را تضمین بنامیم.

** تاجزاده: برخی دنبال الگوی «موشک پرانی با اقتصادِ عقب مانده» هستند

روزنامه اعتماد در مطلبی به نقل از «مصطفی تاجزاده» از محکومین فتنه ۸۸ نوشت: «در شوروی یا نظام‌های مشابه چون چین یا کره شمالی در صنایع دفاعی و موشکی و حتی اتمی پیشرفت‌های فراوانی داشتند، اما اقتصادشان عقب ماند و نتوانستند کالاهای ‌مصرفی باکیفیت و قابل‌ رقابت در سطح جهانی تولید کنند...این رشدی است که اتفاقا در ایران تبلیغ می‌شود... آن‌ها درواقع یک نوع رشد کاریکاتوری داشتند. اتم را می‌شکافتند و فضا را فتح ‌می‌کردند، اما نمی‌توانستند یک دوچرخه، یک چرخ‌گوشت، یک لباس‌شویی یا یک ‌ظرفشویی خوب تولید کنند».

این روزنامه اصلاح طلب در ادامه به نقل از تاجزاده نوشت: «تنها راه برون‌رفت از شرایط فعلی که مردم با صندوق‌ رای دچار قهر «نسبی» شده‌اند، «به همه بد و بیراه می‌گویند»، «عصبانی و ناراضی» هستند، حل مشکل جمهوری اسلامی با امریکا و خروج از تناقض در سیاست خارجی است».

تاجزاده و رفقا، همیشه حاکمیت و برخی نهادها را به ناکارآمدی متهم می کنند، اما همین طیف شورای شهر منحله اول و مجلس ناکارآمد ششم و خسارت محض برجام و سعدآباد و توتال و کرسنت و صندوق ذخیره فرهنگیان(با فساد حدود ۱۵ هزار میلیارد تومانی) و حقوق های نجومی و فتنه ۸۸ و تحمیل قطعنامه ۱۹۲۹ و دلار ۳۲هزارتومانی و مرغ ۳۴ هزارتومانی و پراید صد و چند میلیونی و گرانی ۶۰۰ درصدی مسکن و... را در کارنامه خود ثبت کرده است.

افراطیون اصلاح طلب به طرق مختلف، توان دفاعی و قدرت نظامی ایران را مورد هجمه قرار می دهند. این طیف در سال ۹۴ با دوگانه دروغین «هسته ای-معیشت» و «چرخش همزمان چرخ سانتریفیوژها و چرخ کارخانه ها» خسارت محض برجام را به کشور تحمیل کرد و حالا در پی تعمیم این خسارت محض به دیگر مولفه های قدرت ساز ایران است.

اینجاست که بیش از پیش مشخص می شود که چرا سران رژیم صهیونستی در سال ۸۸ افراطیون اصلاح طلب را «سرمایه های اسرائیل در ایران» خواندند.

امروز سؤال بسیاری از مردم این است که چگونه ایران می‌تواند به تکنولوژی پیچیده موشک‌های نقطه زن و یا ارسال ماهواره به فضا دست یابد و آن را بومی نماید، اما از ساخت یک خودروی ساده سواری ناتوان است!؟ پاسخ این سؤال جز این نیست که پیشرفت در صنعت موشکی و فضایی با تفکر جهادی و انقلابی و با اتکال به اراده الهی و توانمندی جوانان مومن و متخصص رخ داده ولی در صنایعی مثل خودروسازی رویکرد غربزده و نگاه به دست خارجی ها در کنار زد وبندهای مدیریتی و بده و بستان‌های سیاسی مانع از حضور جوانان شایسته و متخصص در این حوزه شده است.

نکته قابل توجه اینجاست که بودجه نظامی ایران در مقایسه با کشورهای منطقه در کمترین مقدار قرار دارد، اما بیشترین بازده و نتیجه را داشته است.

در هفته های گذشته وزارت بهداشت سوئیس اعلام کرد که تماس های ویژه ای با ایران برای خرید واکسن مقابله با ویروس کووید ۱۹ ساخت ایران برقرار کرده است.

ایران، دومین کشور دارای توانایی ساخت دریچه قلب در جهان است؛ دومین کشور در درمان تالاسمی با شیوه پیوند مغز استخوان؛ سومین تولیدکننده دکل‌های انتقال برق؛ رتبه دهم جهانی در فناوری لیزر؛ مقام دوم جهان در زمینه تولید نانو دارو؛ چهارمین کشور در تولید اتانول در دنیا؛ رتبه سوم جهان در صنعت سدسازی؛ نهمین کشور دارای چرخه کامل فناوری فضایی؛ دومین کشور دارای فناوری تولید پهپاد رادارگریز؛ اولین کشور تولیدکننده صنعتی بیوایمپلنت؛ چهارمین قدرت موشکی جهان؛ جزو ۱۰ کشور سازنده زیردریایی در جهان؛ تولیدکننده سریعترین اژدر رادارگریز در جهان؛ دارای مولفه استراتژیک خودکفایی در بنزین؛ پنجمین کشور برتر سازنده ربات انسان نما؛ چهارمین کشور صاحب فناوری ساخت نیروگاه خورشیدی در جهان؛ اولین سازنده استارتر هواپیما در غرب آسیا؛ چهارمین قدرت دریایی جهان و… اینها تنها بخشی از توانمندی‌های غرورآفرین و افتخارآمیز جمهوری اسلامی ایران است.

اما امثال تاجزاده با تز «آبگوشت بزباش» از یکسو استعدادهای عظیم جوانان ایرانی را سرکوب و انکار می کنند و از سوی دیگر برای رفع مشکلات آدرس غلط می دهند.

**  دولت روحانی را ابدا نمی‌توان دولت اصلاحات دانست

«مصطفی درایتی» فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: « دوره آقای روحانی را ابدا نمی‌توان دوره اصلاحات دانست. دولت‌های یازدهم و دوازدهم هرگز با اصلاحات همراهی نداشته است. تنها وعده‌های در ایام انتخابات از سوی آقای روحانی داده شد که جریان اصلاحات احساس کرد اگر بتواند بخشی از آنها را نیز محقق کند، در راستای مصالح کشور است و به همین دلیل از آن پشتیبانی کرد. در کابینه دولت نیز از اصلاح‌طلبان محدودی استفاده شد. شاید اگر محاسبه کنیم، کمتر از ۱۰ درصد کابینه دولت اصلاح طلب باشند. به همین دلیل نمی‌توان دولت فعلی را به معنایی که در جامعه مطرح است، دولت اصلاحات دانست».

«محمدرضا خاتمی» فعال سیاسی اصلاح طلب در سال ۹۶ گفت: «ما اصلاح طلبان تضمین روحانی هستیم». در همان مقطع «محمدعلی ابطحی» معاون رئیس دولت اصلاحات تاکید کرد: «اصلاحات، روحانی است».

در سال های ۹۲ و ۹۶، پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، اصلاح طلبان اکثریت مطلق دولت را در اختیار گرفتند. از معاون اول رئیس جمهور تا وزارتخانه های اقتصادی و استانداری ها و...

نکته قابل توجه اینجاست که بخش قابل توجهی از اعضای ارشد ستادهای انتخاباتی موسوی و کروبی در سال ۸۸، در دولت روحانی در مناصب ارشد مدیریتی حضور یافتند. از آخوندی و زنگنه تا محمدعلی نجفی و نعمت زاده و...

حالا اصلاح طلبان در فصل پاسخگویی، از ارائه گزارش عملکرد طفره رفته و مشغول فرافکنی هستند. جالب اینجاست که همین طیف در روزهای گذشته، میتینگی انتخاباتی در جماران برگزار کرد.

اصلاح طلبان به دلیل «بی مسئولیتی حاد»، از یکسو از پذیرش نقش خود در ایجاد وضع موجود طفره می روند و مدعی هستند که رئیس جمهور تدارکاتچی است و از سوی دیگر در تدارک فتح پاستور و تصاحب مجدد قوه مجریه در ۱۴۰۰ هستند.