به گزارش مشرق، نشست شبههپژوهی حکومت دینی در پاسخگویی به شائبه استبداد با حضور آیتالله شبزنده دار عضو فقهای شورای نگهبان با موضوع «نسبتسنجی جمهوری اسلامی و نظام استبدادی» برگزار شد.
اهم موضوعات وی در این نشست شامل موارد ذیل است:
1ـ استبداد به معنای عدم پاسخگویی از عناوینی نیست که قبح آن ذاتی باشد و در هر صورت و حالتی غلط باشد. استبداد از عناوینی مثل کذب است که بسته به عنوانی که به آن عارض میشود، ممکن است قبیح یا حُسن باشد؛ مثل کذبی که برای اصلاح ذات بین دو طرف گفته میشود یا در برخی مواردی مجوز شرعی است، عنوان کذب از قبح خارج میشود.
2ـ درباره استبداد و عدم پاسخگویی به این معنا نیست که در تمام موارد درست باشد. در برخی موارد مثل مسائل امنیتی و از نظر اطلاعاتی نباید اخبار در عموم جریان یابد. در اینجا پاسخگو بودن نه تنها حُسنی ندارد بلکه زمینه را برای معاندان برای هجمه به نظام فراهم میکند. در برخی موارد پاسخگویی به این معنا نیست که از تمام ریز و درشت کشور مردم مطلع شوند.
3ـ در جمهوری اسلامی مسئولان در مقام پاسخگویی هستند. آیا ساختار کشور به گونهای ترسیم شده که دستگاههای مختلف در برابر عملکرد خودشان پاسخگو نیستند؟ ما میبینیم مثلاً در مجلس اصل بر این است که به صورت علنی قوانین را به اطلاع عموم میرسانند؛ مگر در موارد امنیتی که در این شرایط جلسات به صورت غیر علنی برگزار میشود. دربارۀ دولت موردی مثل استیضاح داریم که نمایندگان میتوانند اعضای دولت را به پاسخگویی وادار کنند. خود رهبر معظم انقلاب نیز بارها پاسخگوی مسائل بودند.
4ـ بخشی از وظایف شورای نگهبان، مثل قاضی در دادگاه است؛ مدارک، مستندات و خصوصیات را میبیند و بعد سنجش و حکم میکند. کار بشری است، چکار میتوان کرد؟ هیچ گاه هم ادعا نمیکند معصوم است و خطا نمیکند. سعی میکند این خطاها عامدانه نباشد و خالی از غرضورزی باشد. این را تمام عالم میدانند که خالی از اشکال است. این مقدار که بنده بودم و از نزدیک آشنا هستم، شهادت میدهم به اینکه تمام آقایان شورا سر سوزنی حاضر نبودند به کسی اجحاف شود و یا ظلمی صورت بگیرد. بنابراین عصمت در کار نیست منتها در مقام تشخیص ممکن است گاهی اشتباهی صورت گیرد؛ مثل پزشکی که تمام سعی خود اعم از انجام معاینات و آزمایشات را انجام میدهد، اما ممکن است اشتباهی کند. حالا اگر پزشکی اشتباهی کرد، شغل خود را رها کند؟ حرکت زندگی قفل میشود. این احتمالات، احتمالی نیست که انسان پایههای ارزشمند یک حکومت را مناقشه و تضعیف کند، در دلها نگرانی و دغدغه ایجاد کند.