به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: واقعی ترین مسئله انتخابات، "تمدید و تداوم مدیریت دولت فعلی، یا تغییر آن؟ " است. متاسفانه هنوز، آن چنان که باید، خسارت های دولت "برجام و دیگر هیچ"، تبیین نشده و حال آن که فقط بالای دویست میلییارد دلار، خسارت کاهش صادرات کشور (در اثر کانالیزه و زمینگیر شدن با برجام) بوده است؛ خسارت های امنیتی و سیاسی و دیپلماتیک به کنار.

این که اقتصاد ما در این دوره هفت- هشت رتبه در اقتصاد جهانی پسرفت داشت، هنوز خوب توضیح داده نشده. و این که اقتصاد ایران قبل از دولت فعلی، به مراتب وضع بهتری داشته، درست بازگو نشده. باید از فعالان اقتصادی کمک گرفت تا بگویند اوضاع اقتصادی و تولید و اشتغال در هشت سال قبل -با همه دشواری هایش- چگونه بود و در این دوره چگونه به قهقرا رفت؟

مردم را باید به دو واقعیت ارجاع داد، یکی کارنامه خدمات نیروها و نهاد های انقلابی در هفت هشت سال اخیر، در حالی که امکانات چندانی در اختیارشان نبود؛ و دوم بیان قوت های دولت نهم و دهم، در مقایسه با دولت فعلی؛ و ضمنا آسیب شناسی، ضعف ها و انحرافات دولت دهم.

نکته بعدی، این است که بازی تیم منتقد، نمی تواند بی تفاوت نسبت به بازی حریف باشد. حریف در سال ۹۶، بازی با چند یار کمکی در کنار روحانی را پیش برد. و اکنون هم سعی دارد با مهره های بیشتری -برای فضا سازی، ترور شخصیت، انحراف اذهان و فرار از پاسخگویی- استفاده کند. البته  نگران تعدد نامزد ها هم هستند؛ بنابراین جبهه "منتقدانِ ائتلاف حاکم بر دولت"، نمی تواند از همین ابتدا، یک نامزد را به میدان بفرستد تا حریف، او را سیبل کند. منطقی تر این است که چهره های متعدد (البته با یک طراحی مشترک) به میدان تبیین و مطالبه بیایند و سپس، به وحدت نامزد برسند.

ضمنا باید "حمایت" یا "فاصله گذاری" نامزد های جبهه مقابل با "دولت مستقر" -با همه بی کفایتی هایش- را تبدیل به مسئله افکار عمومی کرد. مدت هاست اصلاح طلبان، فتیله نقد دولت را پایین کشیده اند؛ چون به ضررشان است.

* مقبولیت دولت روحانی زیر ۷ درصد است

آنها خود را تضمین وعده های روحانی دانسته و او را تایید و تَکرار کرده اند. اگر دولت موفق است، آنها باید جهانگیری و نه هیچ کس دیگر را نامزد کنند. و اگر به احترام نظر مردم، دولت روحانی را ناموفق و بی کفایت می دانند، باید قبل از هر چیز، همین را علنا اعلام و عذرخواهی کنند. مقبولیت دولت روحانی اکنون زیر هفت درصد است.

چاره کار، (شب) قدر دانستن این چند هفته باقی مانده تا انتخابات، و عملیات هوشمندانه جبهه ای در وضعیت آفندی است. این البته به معنای تولید هیجان صرف و رادیکال کردن فضا نیست. به مفهوم روشنگری و تبیین، برای فرو نشاندن غبار ها و جا یابی متهمان وضع موجود، در جایگاه واقعی شان است.

ضمنا برای افزایش درست مشارکت که نیاز همیشگی نظام مردمی است، باید امیدآفرینی کرد؛ بی آن که وعده های دروغ و ناشدنی داد. صداقت با مردم در آسیب شناسی وضع موجود و تزریق امید راستین ضمن بیان ظرفیت های موجود، سرمایه ای بزرگ است.  این میسر نمی شود، مگر این که به موازات نقد مدیریت مستقر در دولت، کارنامه خدمات نیروهای خدمتگزار و انقلابی در عرصه های مختلف، تصویر سازی و بازخوانی مجدد شود.

انتخابات در گذشته هم، امر بسیط و تک متغیری نبود؛ تا چه رسد به اکنون که به واسطه نقش آفرینی و عملیات ناتوی فرهنگی- اطلاعاتی در حوزه عملیات روانی و رسانه ای، چند برابر پیچیده تر شده است. انتخابات همچنان که جشن ملی است، مواجهه با نفوذ طلبی دشمن در جنگ سیاسی و رسانه ای هم هست و این، بسیج ملی می خواهد. مردم اگر دست درازی دشمن را بشناسند، خود در برابر تهاجم سینه سپر می کنند.

هر جنگی، قرارگاه و سازمان رزم خود را می طلبد که بتواند به نیروها  آرایش بدهد؛ تقسیم کار بکند، دیدبانی و اطلاعات- عملیات داشته باشد. این قرارگاه سیاسی را باید تدارک و تقویت کرد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.