یک شرکت دانش بنیان داخلی دو سه سال پیش به وزیر نیرو نامه زده و دستگاهی رو معرفی کرده که در نقاط بیابانی هم میتونه از رطوبت هوا در روز 25000 مترمکعب آب تولید کنه....کاش کسی این افراد و شرکت ها رو ببینه

پروفسور بالتازار هروقت از سراب تونستی آب بگیری از مه هم میتونی .. کمی مطالعه لطفا

این روش فقط برای روستاهای کوچک مناطق کوهستانی مانند کوههای آند و منجیل جواب می دهد. این توریها هم در کوهستانهای مرتفع نصب می شوند. مقدار آبش هم بسیار کم است و فقط به حد آب شرب می رسد. همان حداکثر 11 هزار لیتر و یا همان 11 مترمکعب در کل روز یعنی آب شرب یک روستای 50 نفری! چرا که سرانه مصرف آب شرب در ایران هم اکنون 220 لیتر در شبانه روز به ازای هر نفر است . پس تامین آب شهرهای بزرگ ابدا با این روش مقدور نیست. ضمن اینکه در ایران مه بسیار کم یاب است و و جاهایی مثل هرمزگان هم که اشاره شده بود ارتفاع از سطح دریا صفر است و پدیده تجمع و غلیظ شدن مه به وهیچ وجه به شدت آن در ارتفاعات کوههای آند در پرو و شیلی نیست. همین کشورها ساحل دریا هم دارند اما آنجا نمی توانند از این روش استفاده کنند.

الان در منطقه آبی بیگلو اردبیل اجرا شده است.

اول باید به تکنولوژی ساخت مه دست پیدا کنیم.

اراده ضعیف نیست. کم سوادی و پر سودایی

آقای رئیسی این کار را مدنظر داشته باشند

در مناطق خشک مکزیک گیاهانی رو ردیفی بشکل دیوار رشد میدن که مه وشبنم هوا رومی گیره وتبدیل به قطرات اب میکنه. زیراین گیاهان دیواره ای کانالی رو ساختن که ابهای تقطیری جمع اوری شده مرتب برای کشاورزی مصرف میشه. روش دوم استفاده از آبهای خاکستری هر شهریه که اگر جمع اوری و تصویه بشه حتی قابل خوردن و برای مصارف کشاورزی وصنعتی بسیار مفیده. وزارت جهاد کشاورزی میتونه تکثیرایندسته گیاهان رو به روستاهای خشک بخصوص سیستان و بلوچستان ها آموزش وترویج بده. روش سوم کشور ایران مستقیم به اب اقیانوس هند دسترسی داره و میشه با کانال کشی اب از اقیانوس هند از جنوب ایران و رساندن این اب بشکل شاهراه آبی به استان های خشک مرکزی و مرزی مثل بلوچستان با روش تقطیری اب خالص شیرین زیادی برای همیشه هر استانی داشته باشه. در ایران منابع سلیس زیاده که میشه با کمک مواد نفتی و گاز مشتعل تبدیل به شیشه کرده و بشکل مورب روی این کانال اب قرار داد تا با تابش خورشید که بالای 200 روز درایران از افتابی خوبی برخورداریم ، تقطیراب انجام واین اب برای شرب ، کشاورزی و صنعت بسیار کارگشاست. نمک بازمانده رومیشه بسته بندی کرد وبه عنوان کالای صادراتی برای مصارف جاده های لغزنده برفی به کشورهای سردسیر صادرکرد. برای اجرای این طرح ملی کلان همه مصالح ونیروی زیاد انسانی در ایران موجوده. با این پروژه چند میلیونی ایرانی صاحب شغل می شن. از منابع فراوردهای نفتی پلاستیک میشه مقاوم سازی کرده و برای ساخت وسرعت بخشی ساخت این کانال سراسری استفاده کرد این نقشه شاهراه آبی شبیه نقشه مترو هستش که سراسرایران رو پوشش میده وبا این کانال کشی همه شهرها مشکلی بنام کمبود اب دیگر نخواهند داشت. مادر هر اختراعی همیشه نیازه. برای تیمار این شاهراه آبی میشه یک وزارت خانه اب و صنایع آبی تاسیس کرد که همه مهندسین و نیروهای فنی کارامد در هر استانی به امر اب رسانی و تقطیر و انتقال متمرکز باشند. از اب های مازاد میشه بعنوان کالای صادراتی به کشورهای مرزی همسایه صادرکرد.

مه اش کو؟ یعنی،، کو مه؟؟؟

این توری ها هرکدومش به مساحت 4 متر مربع ، 20 میلیون تومن پولشه

خارج از بحث هزینه و فناوری تبدل مه به آب و اینکه بشود ان را در استان هرمزگان و یا جاهای دیگر بطور گسترده بکار برد لازم است به مورد مهم زیر اشاره شود آیا با به هم زدن روند طبیعی مه تشکیل دوباره آن با به هم خوردن اکوسیستم طبیعی و تغییرات فشار مجددا مه تشکیل می شود. مه و شرایط محیطی نظیر دما و فشار شکل دهنده آب و هوای منطقه ای است آیا با سو استفاده از مه روند موجود را نابود نمی کنیم که بعد از ساخت صدها سد امروز عواقب منفی آن را مشاهده می کنیم. لازم است کمی با تعقل نظر بدهیم و احساس نکنیم که انشتین شده ایم.

غشا گرافنی تک لایه(یک اتم) راه حل پایداری است .....نه پمپ خیلی قوی میخواد نه تعویض تند تند غشا(غشای از جنس الماس) .....وزارت نیرو اگه برای تصوفیه آب هم بره دنبالش هزینه تصفیه آب سنتیش بسیار کاهش پیدا می کنه....حتی میزان نیاز به کلر زنیش هم کاهش میابد .....غیرت میخواد ....

این برای یه خانواده دو خانواده خوبه. نمیشه یه شهرو باهاش تامین کرد.