گفتا؛ شیخا، هر آن‌چه گویی هستم، آیا تو چنان‌که می‌نمایی هستی؟!

مشرق درج کن. چقدر خودم را سانسور کنم تا تو نظر خدا و پیغمبر را درج کنی؟ این شعر یعنی چون اولا گناه خود را پذیرفتی بی آنکه از آن توبه کنی. ثانیا نیت خوانی کردی و به شبخ تهمت زد که تو هم گناهکاری و خیال کردی گناهکار بودن دیگری توجیه گناه خودت می شود. ثالثا گناه علنی را ترویج کردی و فکر کردی هزار گناه مخفی با یک گناه علنی قابل مقایسه است. حال آنکه کسی که به طور علنی حکم خدا را می شکند دیگر کارش گناه نیست بلکه اعلان جنگ با حکومت خدا است.

اتفاقا بفرستید برای شیخ حسن.