به گزارش مشرق حسین شمسیان در کانال تلگرامی خود نوشت: کشف میراث گمشده، رویای لذت بخشی است که همه آرزویش را دارند.
مثل رویای فقیری که ناگهان وکیلی به او خبر ارثیه ای کلان می دهد و اندکی بعد، زندگی اش از این رو به آن رو می شود!
طبیعتاً هرچه متوفی ارزشمندتر و بزرگتر باشد، قطعا میراثی گران بهاتر برجای می گذارد.
چهل سال از شهادت شهید بهشتی گذشته و متاسفانه از میراث ارزشمند او، چیزی جز چند عکس و فیلم و صوت و این سالها، چیزی جز فرمان «عاشق شوید» به دست نسل نیازمند بعدی نرسیده است! میراثی حداقلی از گنجینه ای بزرگ که به سبک فیلم های علمی تخیلی, در یک لحظه به زیر زمین فرو رفته است!
نشر فیلم و عکس و ... اینها خوب است، اما اینکه تا آخر هم نفهمیم بهشتی که بود، خیلی خجالت آور و ناراحت کننده است.
الان بهشتی ، مانند همان ماجرای فیل مثنوی است و کسی درست نمی‌داند شمایل کامل او چه بود، یکی خانواده، یکی‌عدالت، یکی‌تدین عمیق ، یکی عاشقی و ... از او روایت میکند اما دال مرکزی و نقطه کانونی او چه بود؟
سال شصت یکدفعه شعار غلطی سر زبانها افتاد که « آمریکا در چه فکریه؟ ایران پر از بهشتیه»!!! بزرگترها و کسانیکه که با او زندگی کرده بودند، سر تاسف و انکار تکان می دادند و تاریخ چهل ساله ثابت کرد که آن شعار غلط بود و او تکرار نشدنی بود!
علت هم دقیقا مدفون شدن بزرگترین میراث او زیر آوار مشکلات پی در پی کشور بود جوری که رهبر عزیز امروز و رییس جمهور آنروز هم با آن همه درایت و هوشمندی، نتوانست به تنهایی آن بار را بکشد و پنج سال بعد از شهادت، کار زمین ماند!
آن میراث عظیم « تشکیلاتی فکر کردن و ساختار سازی » بود.
این مغز متفکرِ بهشتی بود که فهم شورایی داشت، شورای انقلاب پیشنهاد داد و حزب جمهوری اسلامی درست کرد، آن هم در زمانیکه عده‌ای از بزرگترین افرادی که می‌شناسیم، رفراندم قانون اساسی را هم لازم نمی‌دانستند و برای تشکیل « شورای خبرگان » به جای رای و نظر مردم تلاش می‌کردند و البته حضرت امام خمینی سرجایشان نشاند.
آری او از بن دندان معتقد به تشکیلات و کار تشکیلاتی مردمی و مشارکت مستمر مردم در همه عرصه ها بود و از صبح شهادت، این سفره جمع شد!
«آقا» بعنوان نزدیکترین اندیشمند به مشرب بهشتی، سکان «حزب جمهوری اسلامی» را بدست گرفت، اما از همان روز نخست آنقدر حلقه تنگ شد که پنج سال بعد حزب تعطیل شد!
سالها از آن روز گذشته و اکنون بیش از دویست حزب داریم ولی بی تعارف همه آنها نماینده دویست هزار نفر هم نیستند!
این یعنی اما آن میراث را گم کرده ایم ...
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
