به گزارش مشرق و به نقل از فارس، شاید هیچ کس باور نمی‌کرد تعلیق فدراسیون قایقرانی ایران را؛ اتفاق تلخی که مدت‌ها پیش زمزمه آن به گوش می‌رسید. شاید مسئولان ورزش ایران فکر می‌کردند روسای جهانی این حرف‌ها را جدی نمی‌گویند و شاید هم فکر می‌کردند اگر این تعلیق جدی شود دنیامالی نیز باید همچون دیگر روسای برکنار شده بگوید برکنار نشده‌ام، استعفا کرده‌ام. شاید انتظار داشتند که دنیامالی را هم مثل دیگران بگویید استعفا کرده‌ام،‌ آن هم به خاطر منافع ملی!

 
شاید خیلی ساده‌لوحانه باشد که بخواهیم خیلی از مقررات را بشکنیم و تصمیمی غیر منطقی بگیریم و بعد بگوییم که دیگران متوجه نخواهند شد. امروزه در عصر ارتباطات به سر می‌بریم و در کوتاه ترین زمان ممکن یک اتفاق هر چند کوچک در رسانه های مختلف جهان مخابره می شود و همگان از آن مطلع می شوند.

پس در چنین شرایطی نمی توان پیگیری و انعکاس اخبار را چنین وانمود کرد که کار کسانی است که مخالف منافع ملی هستند و کسانی هم که چنین تصمیماتی می گیرند را در دایره ای گنجاند که دنبال منافع ملی هستند!  

واقعا منافع ملی چیست و برخی چه تعریفی از این مقوله حساس دارند؟ همیشه هنگامی که موضوع برکناری‌ها مطرح می‌شود بحث منافع ملی را پیش می‌کشند. ورزش ایران در آستانه المپیک را به چالش می کشند و به مسئولان می‌گویند به خاطر منافع ملی کنار بکشید تا آرامش ملی‌پوشان برهم نخورد! این آرامش را چه کسی برهم می‌زند؟

 به نظر می‌رسد بعضی از رسانه‌ها توجه بیشتری به منافع ملی داشته‌اند، اما همیشه انگشت اتهام برای برهم زدن آرامش ملی‌پوشان به سوی همین رسانه‌ها نشانه رفته است! 
فدراسیون جهانی در زمینه برکناری دنیامالی موقتا ما را تعلیق کرده و تا 16 خرداد به ایران فرصت داده تا توضیح بدهد که این برکناری کاملا ورزشی بوده است.
وزارت ورزش چه دلیلی را می‌خواهد برای برکناری چند رئیس فدراسیون اعلام کند؟ هنوز اساسنامه ما از سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش تغییر پیدا نکرده و هنوز نام رئیس سازمان تربیت‌بدنی در اساسنامه وجود دارد اما اگر فرض هم بر این باشد که اساسنامه در این مدت تغییر پیدا کند، به نظر می‌‌رسد بدون برگزاری مجمع برکناری رئیس فدراسیون قانونی نیست. مسئولان وزارت ورزش که می‌گویند رسانه‌ها شتاب‌زده عمل کرده‌اند و نامه را روی خروجی قرار داده‌اند آیا به این فکر نبوده‌اند که تصمیمشان برای تغییر شتاب‌زده بوده است؟

 تمام این اتفاقات در فاصله کمتر از 2 ماه مانده به المپیک لندن رخ داد تا آرامشی که به نظر می‌رسید به فدراسیون بازنگشته دوباره گرفته شود و حضور ملی‌پوشان در المپیک و حتی مسابقات جهانی در هاله‌ای از ابهام قرار بگیرد.

آقای سجادی برای نامه ای که نیست، دیپلماسی ورزش چرا؟! 
پس از انتشار نامه تعلیق فدراسیون قایقرانی ایران از سوی فدراسیون بین المللی قایقرانی در خبرگزاری فارس، آقای سجادی واکنش های متفاوتی را به این اتفاق نشان داد.

وی شب گذشته در برنامه رادیو جوان، نامه تهدید آمیز ناریا، رئیس کنفدراسیون قایقرانی آسیا را تائید کرد ،‌اما در مورد نامه تعلیق فدراسیون جهانی گفت که خبری از این نامه ندارد.

اما اظهارات معاون ورزش حرفه ای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان با مصاحبه امروزش که در سایت وزارت ورزش منتشر شده تناقض هایی دارد که می توان به آنها توجه ویژه ای داشت: - سجادی دیشب قبل از اینکه به بحث تعلیق قایقرانی ورود کند، بارها از زحمات دنیامالی تشکر کرد و اعلام کرد که این رشته با حضور وی در راس فدراسیون، پیشرفت های خوبی کرده است، اما امروز در مصاحبه جدیدش رفتار او را برخلاف منافع مالی می داند و می گوید عده ای می خواهند منافع ملی را به خطر بیاندازند.

در این بین رسالت خبری ما هم حکم می کند که هرگز منافع فردی را به ورزش کشور و نام بزرگ ایران ترجیح ندهیم، کماینکه بر حسب وظیفه و دغدغه ای که برای ورزش داشته ایم، زنگ خطرها را به مسئولان هشدار دادیم و برای حضور درخشان در المپیک بارها و بارها ورزشکاران المپیکی خود را حمایت کرده ایم.

امثال دنیامالی و دنیامالی ها به این ورزش می آیند و می روند، اما نکته حیاتی و حساس برای ما نام ایران است و موفقیت ورزش کشور، پس نقدها و خبرهای‌مان اصلا جنبه فردی ندارد و مهم ترین خواسته اش سربلندی مدال آوران کشورمان محسوب می شود. 
- آقای سجادی امروز در واکنش به انتشار نامه تعلیق فدراسیون قایقرانی ایران روی خروجی خبرگزاری فارس مدعی شدید که نامه ای وجود نداشته و آن را به نوعی تکذیب کرده اید، اما برای نامه ای که وجود ندارد چرا می خواهید با دیپلماسی ورزشی مشکلات را حل کنید!

 (اگر چه رسولی نژاد، معاون حقوقی و امور مجلس وزارت ورزش در آخرین اظهار نظر خود بر خلاف سجادی ارسال نامه به وزارت را تائید می کند. شاید این موضوع تناقض ها را بیشتر کند، اما همین که او تائید می کند نامه ای به دستش رسیده جای شکر دارد)

-آقای سجادی معتقدید که نامه منتشر شده به دلیل آنکه مشخص نکرده کدام رشته از فدراسیون قایقرانی تعلیق شده، با عجله و شتاب‌زده بود.

در این بخش شاید منظورتان این بوده که خوزه پرورنا، رئیس فدراسیون جهانی عجله کرده است!

و اگر منظورتان با محل انتشار آن بوده، باید تاکید کنیم که نامه رسمی سربرگ دارد و واژه"International Canoe Federation" کاملا در آن پیداست. شاید همان طوری که گفتید نامه را ندیده‌اید، اما با حدس و گمان شتاب‌زدگی آن را متوجه شده اید!

(شاید اگر نامه تهدید آمیز ژاک روگ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک هم برسد، این بار سجادی و دوستان راحت‌تر آن را بپذیرند و اعتراضی به صحت و سقم آن نداشته باشند) 
- امروز خبر دادید که آقای عباسی، وزیر ورزش به دنبال حمایت از رشته های ورزشی است و آنها را پیشتیبانی می‌کند، ما نیز از رفتارهای وزیر و ورودشان در حوزه های مختلف ورزشی واقف هستیم که وی تلاش زیادی می کند تا ورزش کشور به آرامش برسد و روز به روز پیشرفت کند.

آقای وزیر دغدغه ورزش را دارد و همگان از نیت خیر و تمرکز ویژه ایشان مطلع هستند، اما سوال اینجاست؛ آیا اطرافیان وزیر هم چنین دغدغه‌ای را دارند؟ آیا اطرافیان هم عباسی را در رسیدن به هدفش کمک می کنند! سوال ها بسیارند و افکار عمومی راحت تر می توانند به آن پاسخ بدهند.

به هر حال در آستانه المپیک مهم ترین و حیاتی ترین خواسته ما حفظ آرامش در ورزش ایران و سربلندی نام کشورمان در مسابقات المپیک لندن است.

همان طوری که اردوها، موفقیت ها، پیشرفت ها را در خبرگزاری بازتاب داده ایم؛ کج‌روی ها و تصمیم های مشکل ساز را نیز به نقد کشده ایم. منافع ملی ایران زمین دراولویت تمام برنامه های کاری است و جایی اگر احساس کنیم این سرمایه عظیم در خطر باشد، رسالت خبرمان ایجاب می کند مقابلش واکنش نشان دهیم. 
امیدواریم حال که سرمایه‌گذاری 4 ساله برای المپیک شده این تغییرات نتیجه پکن را برایمان رقم نزند تا دوباره 4 سال دیگر از نتیجه‌ای که گرفته‌ایم شرمسار نشویم. امیدواریم کاروان ایران این بار با یک مدال بازنگردد و شاهد بالا رفتن پرچم ایران بارها و بارها در لندن باشیم.