به گزارش مشرق، نمی دانم برای موفقیت در این رشته ورزشی که حتی برای نوشتن اسمش باید مدام به اخبار مراجعه کنم تا اشتباه ننویسمش چه کارهایی می بایست انجام داد، چگونه تمرین می کنند، اصلا قوانین و ملزوماتش چیست اما می توانم از حس و حالم که قطعا برای خیلی از مردم سرزمینمان مشترک است برایت بنویسم: از صبح اینترنت مدام دچار اختلال است. بقول همکارم شاید طبیعی هم باشد. پس از سه روز تعطیلی، اول هفته، اولین روز کاری مردادماه ۱۴۰۰ و احتمالا حجم بالای مصرف ... ما همیشه بهانه ای برای ضعف هایمان داریم.
آنقدر حرف های مهمتری برای گفتن و شنیدن وجود دارد که کمتر کسی از بزرگترین رویداد ورزشی جهان صحبت می کند. هنوز کشتی گیران و وزنه برداران و شانس های مدال، تنور را برایمان داغ نکرده اند که خیلی پیگیری و کنجکاوی بخرج دهیم.
ناگهان اما کاملا اتفاقی چشمم به خبر عجیب و غیرقابل باوری می افتد: جواد فروغی نخستین مدال کاروان المپیک ایران را کسب کرد. مدال طلا!
باور نمی کنم. به صفحات دیگر مراجعه می کنم. حتی پیج اشخاص شناخته شده و قابل اعتماد. مو به تنم سیخ می شود... چطور چنین چیزی ممکن است!؟
استوری علی دایی اسطوره ای را می بینم: تبریک به مردم ایران. بغض می کنم. مردم ایران چه جوانان نازنین و غیوری در خاکش دارد. درین بحبوحه ی درد و رنج های گوناگون، بازهم یکی هرچقدر گمنام پیدا می شود تا با توانایی هایش اینچنین شگفت زده ات کند و از سرزمین آفتاب تابان با رنگ زرین مدالش نور به همه نامیدی ها بپاشد.
آقای جواد فروغی، قول بده به دل نگیری. خیلی ببخشید اما من که با طلای بی نظیرت اینگونه به وجد آمده و خودم را در شادی ات شریک کرده ام، حتی تابحال اسمت به گوشم نخورده بود! بگذار اعتراف کنم؛ چشمم به نفرات اعزامی به توکیو که می افتاد بازهم زحمت خواندن برخی اسامی را به خودم نمی دادم.
حالا با شرمساری دست ها را به علامت تسلیم بالا می برم. نه اینکه چون تو قهرمان تیراندازی المپیک شدی، نه. چون هیچکس حق ندارد دیگری را نادیده بگیرد. شرمنده که هیچ شانسی برایت قائل نبودم. تو اما احتمالا با موجی ازین ناملایمات جنگیدی، تلاش کردی و حالا به تنهایی، با سربلندی آن بالایی. روی سکوی قهرمانی المپیک توکیو!
پسر اصلا هیچ می دانی چه شاهکاری کرده ای؟ ببخشید یک لحظه... باید بروم سن و سالت را در بیاورم...!
... قهرمان جواد فروغی! (حالا بهتر شد.) بی دلیل نیست تیراندازی ات انقدر محشر بوده غیور مرد! اهل دهلران، متولد اواخر دهه ۵۰ در مرکز جنگ و دفاع. چقدر به دانستن این ها نیاز داشتم، شناختن جای جای ایران... ثروت که فقط نفت و گاز نیست. سر بر آوردن قهرمانی چون تو، بدون حاشیه، احتمالا با کمترین بودجه ممکن، بی شلوغ کاری و با همت فردی گوهری است بی نهایت باارزش که می شود تا سال ها رویش سرمایه گذاری کرد. اگر هم اهل این برنامه ریزی ها نباشیم، لااقل مدت ها بابت این افتخار آفرینی بی نهایت بزرگ، مدام از تو قدردانی کرد و قربان صدقه ات رفت و همایش و تجلیل برگزار کرد و ...
جواد آقای فروغی! تو از همین لحظه در دل هزاران دختر و پسر هموطنت بذر امید کاشتی. چشممان را باز کردی. ورزش که فقط فوتبال نیست. اگر قهرمان المپیک، دارنده ی مدال طلا و افتخار آفرین ابدی این سرزمین هستی بی دلیل نیست.
تو شاهکار کردی فروغی جان. بی آنکه کسی را بدون رقابت حذف کنی، توانستی به آنچه استحقاقش را داشتی برسی. یک ایران به تو افتخار می کند. قهرمان تیرانداری ۱۰ متر تپانچه بادی المپیک توکیو. سر تا پایت را باید طلا گرفت.
