به گزارش مشرق، المپیک ۲۰۲۰ توکیو برای والیبالیستهای کشورمان با پیروزی و درخشش شروع شد. دیداری که از همان ابتدا با حاشیه همراه بود؛ حاشیهای که انگیزه سروقامتان ایرانی را برای بُرد بیشتر و بیشتر کرد. کوبیاک کاپیتان لهستانی پیش از مسابقه در مصاحبهای اعلام کرد که او و تیمش ایران را حریف خود نمیدانند و به نوعی شکست ایران را مثل آب خوردن دانسته بود.
اما؛ قصه جور دیگری رقم خورد. تیم ملی والیبال ایران آن بازی را ۳ بر ۲ بُرد. پیروزی که تا چند روز نُقل بحث و حرف در رسانههای داخلی بود و همه گویا در بادِ غرور این پیروزی غرق شده بودند. ما بازی دوم با ونزوئلا را هم بردیم، اما باز هم در برخی رسانهها حرف و بحث از بُرد ایران مقابل لهستان بود و واکنش مربی این تیم و کوبیاک به باختشان!
این در حالی است که کارشناسان و حتی مربی و بازیکنان لهستانی همه تأکید داشتند که آمدهاند برای صعود و حضور خوب در این رقابتها. آنها پس از باخت از ایران اعلام کردند که آمدند در بازیهای حذفی نبازند و باخت در بازی اول مرحله گروهی چندان برایشان نگران کننده نیست. در واقع لهستانیها بیش از هر چیز بر روند نتیجه گیری مثبت تمرکز داشتند نه فقط نتیجه گرفتن از یک مسابقه. در نهایت هم به عنوان تیم اول از گروه خود صعود کردند و در پلی آف با فرانسه بازی خواهند کرد.
به عکس گویا بازیکنان ما بعد از بُرد لهستان کار را تمام شده دیدند؛ البته میتوانست این گونه هم باشد. ما پس از برد راحت برابر ونزوئلا، سه بازی اصلی و حساس با کانادا، ایتالیا و ژاپن داشتیم و بُرد یکی از آنها هم میتوانست ما را بین چهار تیم صعودکننده به مرحله بعد رقابتهای المپیک ۲۰۲۰ قرار بدهد.
تیم ملی والیبال کشورمان در این دوره از رقابتهای المپیک با در نظر گرفتن اینکه لیگ جهانی والیبال برایش بازیهای تدارکاتی بود، چندان قوی و شش دانگ ظاهر نشد. تیم ملی والیبال ژاپن روز گذشته از اشتباهات فردی ایران ۳۱ امتیاز را به دست آورد؛ درحالی که تیم ملی ایران ۲۵ امتیاز از اشتباهات حریف کسب کرد. ما به نوعی در این بازی و به خصوص در ست پنجم به اشتباهات خود باختیم.
حمیدی یکی از کارشناسان والیبال کشورمان هم به این خطاها اشاره کرده و گفته است: «ما در دریافت مشکل داریم و سرویسهای خوبی نزدیم. در دفاع متزلزل بودیم و همه اینها به ما لطمه وارد کرد. والیبال ایران هنوز مشکل دارد و به سطح جهانی نرسیده است. در بین بازیکنانمان، ضعف تکنیکی و جسمانی میبینیم و برخی از بازیکنان والیبال ایران فکر میکنند علامه دهر هستند.»
او به وعده فدراسیون والیبال هم اشاره کرد و گفت: «فدراسیون والیبال وعده ایستادن روی سکوی المپیک را داده بود، اما ما حتی نتوانستیم از گروهمان صعود کنیم.»
ای کاش لهستان را نمیبردیم؛ ای کاش کارمان را با شکست شروع میکردیم، شاید کمی این آوردگاه المپیک را جدیتر میگرفتیم. بازی با کانادا، ایتالیا و ژاپن فرصتهایی بودند که یکی پس از دیگری از دستشان دادیم و پیروز میدانش نشدیم. میلاد عبادی پور بعد از شکست در برابر کانادا گفته بود «امروز روز بد ما بود، ولی با سیلی که از کاناداییها خوردیم امیدوارم در بازیهای بعدی بهتر عمل کنیم.» اما با نتیجه حاصل شده و باخت به اشتباهات بیشمار فردی باید گفت: «انگار، سیلی کاناداییها هم بیدارتان نکرد آقا میلاد!»