به گزارش مشرق، سجاد تنها سخنران و کارشناس مذهبی، در گفتوگویی درباره اهمیت امر به معروف و نهی از منکر بیان کرد: هر سال دهه اول محرم الحرام به منظور یادآوری اصلیترین هدف جهاد والا و الهی حضرت سیدالشهدا یعنی احیای سنت جدشان رسول اکرم، با عنوان هفته امر به معروف و نهی از منکر نامگذاری می شود. اگر در جامعه اسلامی فریضه مهم امر به معروف و نهی از منکر اجرا نشود و کسی در قبال آن احساس تکلیف نکند، دین تضعیف خواهد شد و مرگ آن جامعه حتمی است.
وی افزود: پس از رحلت پیامبراکرم (ص)، به این تکلیف مهم عمل نشد و فاسقان و فاجران بر جامعه اسلامی حکومت کردند و دین آنقدر تضعیف شد تا در نهایت کار به جایی رسید که سیدالشهدا حکومت یزید را مساوی با پایان اسلام دید و دست به قیام زد تا بار دیگر سره را از ناسره جدا گرداند. قیامی که نمونه اعلای امر به معروف و نهی از منکر بود.
این کارشناس مذهبی مطرح کرد: عنصر اساسی اسلام یا همان امر به معروف و نهی از منکر، پیشینهای به قدمت تاریخ حیات انسان دارد. نخستین انسان دعوت کننده به نیکی، حضرت آدم بود. پس از وی نیز پیام آوران وحی و پیروان آنان در انجام این وظیفه مهم تلاش کرده اند؛ زیرا امر به معروف و نهی از منکر دو کلید واژهای است که در تمامی ادیان الهی و جوامع بشری جایگاه ویژه و خاصی داشته و دارد. تأکیدهای مکرر قرآن کریم، در خصوص امر به معروف و نهی از منکر بیانگر اهمیتی است که اسلام برای سالمسازی محیط اجتماع و مبارزه با عوامل فساد و گناه قائل شده است.
تنها ادامه داد: در اسلام اهمیت فریضه امر به معروف و نهی از منکر تا جایی است که سایر فرائض و دستورهای اسلامی در پرتو اجرای آن، برپا داشته میشود و جامعه اسلامی محقق میشود؛ از این رو هرگاه در جامعهای این فریضه مهم به اجرا گذاشته نشود و افراد در قبال پیاده شدن این امر خطیر احساس مسئولیت نکنند مرگ آن جامعه حتمی خواهد بود. قیام امام حسین نیز برای اجرای این دو فریضه الهی بود.
وی اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم اولین وظیفه همه انبیا را امر به معروف و نهی از منکر میداند و میفرماید ما در میان هر امتی، پیامبری را مبعوث کردیم که مهمترین وظیفه آنان دو چیز بود: یکی امر به یکتاپرستی که بزرگترین معروفهاست (اعبدوا اللّه)، و دوم نهی از اطاعت طاغوتها که بزرگترین منکرهاست (اجتنبوا الطاغوت).
سجاد تنها عنوان کرد: در نگاه معصومین نیز امر به معروف و نهی از منکر از مهمترین برنامههایی است که خداوند انجام آن را از پیامبرانش خواسته است و کسی که به انجام این برنامههای الهی همت گمارد، در واقع همگام با انبیای الهی به اجرای رسالت عظیم آنان پرداخته و به تعبیر رسول خدا، خلیفه خدا و رسولش خواهد شد «منْ اَمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهی عَنِ الْمُنْکَرِ فَهُوَ خَلیفَةُ اللّه ِ فِی الاْرْضِ وَ خَلیفَةُ رَسُولِهِ» (کسی که امر به معروف و نهی از منکر کند، جانشین خداوند در زمین و جانشین رسول خداست.) اینکه در زیارتنامههای امام حسین (ع) تأکید مکرر شده: «من شهادت میدهم که تو نماز و زکات را بر پا داشتی و امر به معروف و نهی از منکر کردی»، همه برای تبیین فلسفه قیام اوست تا رنگ مکتبی آن در هیاهوی تبلیغات دشمن کمرنگ نشود و جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در آن نهضت مشخص گردد.
وی افزود: در زیارت مخصوصه آن حضرت میخوانیم: «اَمَرتَ بالمعروفِ وَ نَهَیتَ عَنِ المنکر» بر همین اساس است که پیروان فرهنگ عاشورا، با الهام از این حماسه، پیوسته نبض پر حرکت جامعه انقلابیاند و نسبت به جریان امور و وضعیت فرهنگی و سیاسی حساسند و با حضور دائم در میدان امر به معروف و نهی از منکر، عرصه را بر فساد آفرینان تنگ میسازند؛ چون میدانند که سکوت و عقبنشینی از این جبهه گستاخی و پیشروی دشمنان حق و فساد گستران در جامعه را به دنبال دارد. آنان باور دارند که اگر این فریضه ترک و فراموش شود، حدود الهی تعطیل میشود و احکام خدا مورد تحقیر و استهزاء قرار خواهد گرفت. از این رو حاضرند برای اجرای آن جان خویش را نیز با تأسی از پیشوای آزادگان نثار کنند؛ چراکه امام حسین (ع) با ایراد خطبهای در مسیر راه کربلا، با اشاره به شرایط پیشآمده و اینکه دنیا دگرگونشده و «معروف» رخت بربسته و به حق عمل و از باطل دوری نمیشود، شوق خود را به لقاء الله و مرگ شرافتمندانه ابراز میکند و زندگی در کنار ستمگران را مایه نکبت میشمارد و چنین شرایطی را زمینهای مساعد برای قیام میداند.
این سخنران مذهبی در پایان تأکید کرد: بنیامیه جمیع تمام منکرات بودند. نه تنها سنتها و قوانین اسلام را زیر پا گذاشته بودند، بلکه به رسوم قدیمی اعراب جاهلی هم تقیدی نداشته و هر رذیلتی از آنها برمیآمد. از طرفی جامعه اسلامی دیگر نه اسلامی بود و نه حتی انسانی. بیان خود امام حسین در روز عاشورا وقتی فرمود «ملئت بطونکم من الحرام» گویای شرایط گناهآلود جامعه است. خود جنایات دشمن در روز عاشورا نیز تابلوی روشنی از اضمحلال جامعه اسلامی آن روزگار است.