به گزارش مشرق، فاجعه مارک ویلموتس در تیم ملی ایران فضا را برای هر مربی فراهم کرد که با کمترین دانش و علم مربیگری بتواند نتایجی بهتر از دوره سرمربی بلژیکی بگیرد که تیم ایران را تا آستانه حذف از مرحله اول مقدماتی جام جهانی برده بود.

دراگان اسکوچیچ مردی بود که با حرف و حدیث زیاد و اتهام این که دلال ها او را انتخاب کرده اند به عنوان سرمربی تیم ملی کارش را شروع کرد و از همان ابتدا هم کارشناسان زیادی علیه او موضع گرفتند و معتقد بودند او دانش و شایستگی نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران را ندارد.

با این حال او کارش را با تیم ملی آغاز کرد که در حالی که اردوهای آماده سازی به سبک کارلوس کی روش نداشت و مدت زیادی هم بازیکنان را در اختیار نداشت، چهار بازی حساس در بحرین را با پیروزی پشت سر گذاشت و با صعود به مرحله بعد امیدواری ها برای موفقیت این تیم را زیاد کرد.

زمانی که او به کرونا مبتلا شد و دیدار برابر سوریه را از خانه تماشا کرد، تیم ملی با نمایشی ضعیف و پرحرف و حدیث توانست در ورزشگاه آزادی حریف خود را با یک گل شکست دهد و آماده دیدار با عراق شود.

برای این بازی فرصت زیادی باقی نبود و تیم ملی راهی قطر شد تا خود را برای بازی را عراق آماده کند. اسکوچیچ هم دوران قرنطینه را تمام کرده بود با فاصله کوتاهی به بازیکنان ملحق شد اما این بار هم فرصت زیادی نداشت تا بتواند تفکرات تاکتیکی اش را در زمین اجرا و ملکه ذهن بازیکنان کند.

بیشتر بخوانید:

مقایسه تیم اسکوچیچ با ادوار گذشته تیم‌ملی/ حداکثر امتیازات و مسیر هموار ایران در راه جام‌جهانی

با وجود این که کادر فنی فرصت آماده کردن تیم ملی را نداشت و این تیم تمرینات خوبی را هم انجام نداد، اما بازهم به یک پیروزی ارزشمند و این بار با اختلاف گل خوب دست پیدا کرد. بردن عراق با سه گل در شرایطی که حریف حرفی برای گفتن نداشت ابهامات و البته سوالاتی را در مورد عملکرد تیم ملی ایجاد کرد.

این سوالات در شرایطی پررنگ تر نزد اهالی فوتبال و کارشناسان مطرح شد که تیم ملی عراق حتی در زمان حضور کارلوس کی روش هم یک حریف قدرتمند و دردسرساز برای تیم ملی ایران به شمار می رفت اما در دیدار سه شنبه شب بجز یک گل آفساید دیگر فشاری روی دروازه ایران نیاورد و حرفی برای گفتن نداشت.

این ضعیف بودن عراق البته دلیل بر قوی بودن ایران نبود چرا که ملی پوشان ایران از نظر تاکتیکی در شرایط مطلوبی قرار نداشتند و تنها براساس توانایی بازیکنان توپ را به گردش درآوردند و روی همین توانایی سه گل به حریف زدند.

بعد از پیروزی برابر عراق تحلیل های متفاوتی در مورد تیم ملی مطرح شده است. برخی اعتقاد دارند این پیروزی ها محصوص حضور بازیکنان در تیم های مختلف خارجی و حرفه ای بودن آنهاست و کادر فنی تاثیری در بردهای این تیم ندارد.

برخی نیز عنوان می کنند که اسکوچیچ توانسته شرایط تیم ملی را نسبت به گذشته تغییر دهد و سهم مهمی در موفقیت های تیم ملی را به خود اختصاص داده است. این ادعا از آنجا می تواند رد شود که اسکوچیچ زمان زیادی را در کنار بازیکنان حضور نداشته و اردوهای طولانی هم برای تیم ملی نداشته که بتواند تفکراتش را پیاده کند.

شاید به همین خاطر است که عنوان می شود این بردها به واسطه کیفیت فنی بازیکنانی است که همه از «خوب های » فوتبال ایران در سالهای اخیر هستند و حالا به پختگی بالایی رسیده اند.

بازیکنانی مثل مهدی طارمی، علیرضا جهانبخش و سردار آزمون که در پیروزی برابر عراق تاثیر زیاد و مستقیمی داشتند در اوج پختگی و دوران حرفه ای فوتبال خود هستند و حرکاتی که انجام می دهند ناشی از حضورشان در سطح اول فوتبال دنیاست و کادر فنی تاثیری روی آنها نداشته است.

باید دیدار تیم ملی ایران که در دو دیدار برابر سوریه و عراق محک جدی نخورده و بازیکنانش از سوی حریف تحت فشار قرار نگرفتند، در دیدارهای آینده و خصوصا دیدار برابر کره جنوبی هم با همین کیفیت بازی خواهند کرد یا شرایط متفاوت خواهد شد.