به گزارش مشرق، دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی، یکی از دهه‌های طلایی صنعت خودروسازی بود که با هیجانات ناشی از مسابقه فضایی آمیخته شد. در آن دوران هر دو ابرقدرت بلوک شرق و غرب یعنی ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در تلاش برای کسب قدرت در کیهان بودند. صنعت خودروسازی ایالات متحده نیز روزهای طلایی خود را سپری می‌کرد، دورانی که با ایده‌های جذاب و نوآورانه شناخته می‌شود. ترکیب این دو رویکرد در دهه ۱۹۵۰، منجر به تولید خودروهای عجیبی همچون کرایسلر توربین کار شد که امروزه به عنوان یک شاهکار فراموش شده شناخته می‌شود.
بزرگترین ویژگی این خودرو در نام آن یعنی توربین کار نهفته است، چرا که قدرت این خودرو از طریق توربین گازی تامین می‌شود. کرایسلر و فورد دو خودروساز نوآور آمریکایی در این زمینه بودند که آزمایش‌های مرتبط با توربین گازی از دهه ۱۹۵۰ آغاز کردند و بعدها جنرال موتورز نیز به این رویه پیوست. با این وجود در نهایت کرایسلر اولین خودرو با توربین گازی را به جهان معرفی کرد، پروژه‌ای که با جذب تعدادی از افراد تیم فورد به نتیجه رسید.
در سال ۱۹۶۳، کرایسلر توربین کار به عنوان یک خودرو تولیدی در هتل Essex House به نمایش درآمد. در آن زمان کرایسلر اعلام کرد که پنجاه دستگاه از این خودرو را به تولید رسانده است که هیچ‌کدام از آن‌ها قابل فروش نیستند و تنها با هدف آزمایش تولید شده‌اند.
این ماشین یک کوپه هارد تاپ بود و ظاهر توسط استودیو طراحی Carrozzeria Ghia در ایتالیا قلم زده شد. بدنه تمامی پنجاه نسخه آن با دست ساخته شدند و سپس بدنه‌های پیش ساخته به دیترویت منتقل شدند، جایی که ادوات الکتریکی و پیشرانه روی خودرو نصب شد. تمامی قطعات به کار رفته در ظاهر خودرو شبیه توربین بودند و یک جفت اگزوز مشابه خروجی توربین‌ها از قسمت عقبی خودرو بیرون زده بود.
پیشرانه گازی کرایسلر توربین کار A-۸۳۱ نام داشت که حداکثر ۱۳۰ اسب‌بخار در ۳۶ هزار دور بر دقیقه تولید می‌کرد و گشتاور آن نیز به ۵۷۶ نیوتن‌متر بالغ می‌شد. این قدرت و گشتاور از طریق گیربکس سه سرعته به دیفرانسیل عقب منتقل می‌شد. راه‌اندازی توربین گازی کرایسلر توربین کار چندان ساده نبود و هشت مرحله مجزا داشت، با این حال استفاده از قطعات کمتر نسبت به پیشرانه‌های درون‌سوز سبب شده بود تا نگهداری این خودرو آسان‌تر شود.
یکی دیگر از مزایای بزرگ توربین گازی کرایسلر، قابلیت استفاده از سوخت‌های مختلف بود. راننده می‌توانست بنزین، نفت سفید، گازوئیل، سوخت جت JP-۴ و انواع مایعات قابل اشتعال همچون نفت کوره یا حتی روغن بادام زمینی را به عنوان سوخت استفاده کند. همچنین اگر از بوی دود خارج شده از اگزوز خودرو خوشتان نمی‌آمد، می‌توانستید در توربین آن عطر بریزید تا دود خروجی اگزوز خوشبو شود! کرایسلر این ویژگی نوآورانه را در جریان نمایشگاه مطبوعاتی پارس به همگان اعلام کرد. با این حال استفاده از سوخت‌های مختلف در بلند مدت موجب ایجاد رسوب در توربین و از کار افتادن آن می‌شد، مشکلی که کرایسلر نتوانست آن را به طور کامل برطرف کند.
تمامی پنجاه مدل کرایسلر توربین کار که در فاصله سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۴ ساخته شدند، پس از گذشت سه سال و پایان پروژه این شرکت به افراد مختلف اهدا شدند و برخی از آن‌ها اکنون در کلکسیون‌های شخصی قرار دارند.
منبع: خودرو بانک
