سرویس سیاست مشرق- روز گذشته وزیر علوم در حکمی، محمود نیلی احمدآبادی را از کار برکنار کرد. زلفی گل پس از کنار گذاشتن رئیس دانشگاه تهران، محمد مقیمی را به عنوان سرپرست منصوب کرده است.

از اقدامات مثبت دولت سیزدهم توجه علمی به وضعیت دانشگاه‌ها و پرهیز از نگاه سیاسی به تغییر و تحولات در آن است. سال ۹۲ حلقه معین در دولت روحانی به محض ورود به پاستور تمامی مدیران دانشگاه‌ها را از کار برکنار کرده و نفرات مورد نظر از بالاترین عنوان تا سطح معاونان علمی و آموزشی را تغییر دادند.

اصلاح طلبان با یک کودتای سیاسی مدیران شایسته با درجات عالی علمی را کنار گذاشته و تعدادی مدیر با گرایشات جناحی خاص را جایگزین کردند. نیلی احمد آبادی از جمله افرادی است که با وجود مخالفت‌های بسیار از جمله از سوی نمایندگان مجلس، به عنوان رئیس دانشگاه تهران انتخاب شد.

احمدآبادی در دوران حضور خود در سمت رئیس دانشگاه تهران همایش‌هایی برخلاف عفت عمومی برگزار کرد. در یکی ازاین‌دست نمایش‌های ضد اخلاقی با عنوان «همایش آرایش و میکاپ» دانشگاه تهران به سالن فشن شو تبدیل شد.

همایش آرایش در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

نیلی احمدی آبادی در آخرین اقدام نمایشی خود در نامه‌ای به رئیس دستگاه قضایی خواهان آزادی یکی از قاتلان فرقه دراویش گنابادی شده است. برخی اعضای افراطی این فرقه در بهمن سال ۹۶ در یک شورش خیابانی باعث شهادت سه مأمور نیروی انتظامی و دو نیروی بسیج شدند. کسری نوری یکی از اغتشاشاگران خیابان گلستان هفتم،‌ در مصاحبه با یورو نیوز اغتشاش و حرکت‌های وحشیانه مانند رد شدن اتوبوس از روی ماموران نیروی انتظامی را فعالیت مدنی نامید. عبدالمالک ریگی معدوم نیز پس از جنایت دل‌خراش تاسوکی و دهها جنایت دیگر، در مصاحبه با صدای آمریکا خود را فعال مدنی و حقوق بشری نامیده بود!

تصاویری از فعالیت مدنی اعضای فرقه دراویش گنابادی در گلستان هفتم پاسداران!

در واکنشی انقلابی و قابل‌ تقدیر، وزیر علوم مدیر سیاسی و جناحی دانشگاه تهران را از کار برکنار کرده است، اما در بسیاری از دانشگاه‌های کشور آب از سرچشمه آلوده‌شده و دانشگاه‌ها نیاز به تغییرات اساسی در «حلقه معین» دارند.

عدم پایبندی حداقلی برخی مدیران به تقیدات دینی و حفظ شئونات اسلامی، افسارگسیختگی در فضای فرهنگی، عدم حفظ شئون اسلامی و آکادمیک دانشجویان، ترویج روابط خارج از عرف، قربانی شدن فضای آکادمیک در برهه‌های خاص سیاسی، تبعیض میان تشکل‌های دانشجویی و عقده‌گشایی نسبت به تشکل‌های انقلابی و تکثیر مجدد تشکل‌های نزدیک به فتنه ۸۸ در دانشگاه ازجمله مواردی است که مدیران وزارت علوم در هشت سال گذشته در ترویج آن نقش اساسی داشته‌اند. بازنگری در رویه موجود، بدون توجه به جنجال‌های رسانه‌ای و سیاسی وظیفه تاریخی است که دولت انقلابی به دوش می‌کشد.